Δημήτρης Παξινός: Η απονομιμοποίηση της Παγκόσμιας Δικαιοσύνης, του Κράτους Δικαίου, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η έννοια της Δημοκρατίας εμπεριέχει σαν συστατικό της στοιχείο το κράτος Δικαίου και αυτό τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλληλένδετα. Το ένα προϋποθέτει το άλλο. Κι αυτά μαζί συνιστούν την αληθινή Δημοκρατία. Όπως έχουν συμβεί τα πράγματα, ανά τους αιώνες, η Δημοκρατία έχει λάβει διαφορές έννοιες για να μπορεί να ελέγχει την εξουσία. Γιατί εν τέλει όλα εκεί αποβλέπουν και χρησιμοποιούνται, αναλόγως, όλα τα επιχειρήματα για την τιθάσευση και την προσαρμογή της στο δικό τους σύστημα εξουσίας. Ακόμα και στα σοβιετ μιλούσαν για την ένωση σοσιαλιστικών δημοκρατιών. Στο όνομά της έχουν γίνει εκατομμύρια σφαγών. Και την έχουν σαν πρόσημο καταπάτησης κάθε έννοιας κράτους Δικαίου. Παρά ταύτα επιμένουν να υπερασπίζονται την δική τους Δημοκρατία. Ατελή η ημιτελή. Τέλεια έχει υπάρξει μια φορά. Στον καιρό της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Έκτοτε έχουμε παραλλαγές με χαρακτηριστικό γνώρισμα τις ελεύθερες εκλογές, την διάκριση των εξουσιών, την καθιέρωση θεσμών για την ύπαρξη και λειτουργία της. Μ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται το κράτος Δικαίου και στα πλαίσια αυτού η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την ευρεία έννοια που έχει προσλάβει. Κι αυτή είναι μια κατάκτηση της Δύσης μ όποια προβλήματα εγγενή η στην διαδρομή, παρουσιάζονται, αναλόγως της Κυβέρνησης. Με περισσότερη η λιγότερη ευαισθησία στα θέματα αυτά. Ενίσχυσης η αποδυνάμωσης του Κράτους Δικαίου. Ιδίως με έλεγχο της Δικαστικής εξουσίας. Και προς τούτο, για αποφυγή πολέμων καταστροφικών, για αποφυγή νέων Άουσβιτς, που αμαύρυναν με τραγικό τρόπο την ιστορία της Ανθρωπότητας, συνέπραξαν τα έθνη και δημιούργησαν διεθνείς συνθήκες, θεσμούς για αποτροπή νέων τραγικών φαινομένων. Για αποτροπή νέων εγκλημάτων Πολέμου και εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας. Για αποφυγή γενοκτονίας όπως των Εβραίων από τη ναζιστική Γερμανία. Έτσι δημιουργήθηκαν, σχετικά πρόσφατα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και το Διεθνές Δικαστήριο. Όμως, παρά ταύτα, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα δεν αναγνωρίζουν την ισχύ τους!

Έτσι και στην περίπτωση της Γάζας, παρά τις εκκλήσεις του ΟΗΕ, συνεχίζεται η ανθρωποσφαγή. Το ίδιο συμβαίνει στην Ουκρανία, όπως και σ άλλες πιο απομακρυσμένες χώρες, από την πολιτισμένη Δύση, όπως Σουδάν. Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, ότι η επαγγελόμενη, εξαγγελόμενη, παγκόσμια Δικαιοσύνη είναι μια ουτοπία. Διαψεύδεται παταγωδώς, καθημερινά. Οι μάχες συνεχίζονται ανά τον κόσμο. Εγκλήματα Πολέμου και γενοκτονίας διαπράττονται. Ανθρωπιστικό δίκαιο δεν υπάρχει, παρά μόνο στα μάτια των αφετών κρατών και πολιτών. Αγνοείται επιδεικτικά ο ΟΗΕ, περιφρονείται και λοιδωρειται από τους ισχυρούς της Γης. Το ίδιο και τα όργανά του. Όλοι οι θεσμοί για ένα πιο δίκαιο κόσμο καταρρέουν, Και μαζί η ελπίδα. Μα κι αν χαθεί η ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο κάθε αδικουμένου λαού, τότε τι απομένει. Μια κοινωνία, παγκόσμια, άναρχη, που ισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου. Που τίποτε δεν την εμποδίζει, να παραβιάζει όλες τις διεθνείς συνθήκες, για τις οποίες θυσιάσθηκαν εκατομμύρια ανθρώπων. Με τρόπο προκλητικό κι αναιδές. Με τρόπο καθαγιασμένο στα μάτια τα δικά τους και ξεδιάντροπα στα μάτια των λοιπών. Οι οποίοι δεν υπολογίζονται, δεν μετριούνται, είναι ανύπαρκτοι. Μ όλα αυτά, καταρρέουν ηθική κι αξίες που γέννησε η αρχαία Ελληνική σκέψη και μεταλαμπαδεύθηκαν στον κόσμο. Και γεννιέται ένας άλλος κόσμος, που επικρατεί το δίκιο του ισχυρού κι ανεξέλεγκτου σε πράξεις βίας. Που τις νομιμοποιούν και εξιδανικεύουν με διαφορά τερτίπια λεκτικά και πρακτικά. Η ουσία όμως παραμένει και είναι μια και μοναδική:

Κανείς δεν νομιμοποιείται να μιλά για παγκόσμιους θεσμούς και τον σεβασμό που όλοι οφείλουμε. Ούτε για Δημοκρατία. Ούτε για Δικαιοσύνη. Κατέστησαν το κόσμο μια ζούγκλα και τον άνθρωπο ένα ευτελές αντικείμενο. Τίποτε δεν υπάρχει να θυμίζει πολιτισμένο κόσμο. Η σιωπή των “αμνών” είναι εκκωφαντική. Δεν ταράζει όμως συνειδήσεις. Ούτε λαών, ούτε θεσμών. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες κάποιων ηγητόρων διεθνών οργανισμών. Όπως του ΟΗΕ. Που όμως δεν ακούγονται. Πνίγονται μέσα στην οχλοβοή των πολεμοκάπηλων. Οι βιομηχανίες όπλων ετοιμάζονται. Για νέο Αρμαγεδώνα. Για νέο πυρηνικό ολοκαύτωμα. Η προσπάθεια όμως συνεχίζεται. Χρέος του κάθε ανθρώπου. Για την ανθρωπότητα. Για την γαλήνευση. Για την επιβίωση, εν τέλει. Για τις επόμενες γενιές! Που δεν έχουν ευθύνη. Και εμείς, εν Ελλάδι, ασχολούμαστε, τρεις ημέρες τώρα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, με θέματα για τα οποία έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε η τελευταία. Μέχρι το επόμενο θέμα, που κι αυτό θα λυθεί τηλεοπτικά!

*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr