Δημήτρης Παξινός: Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον Σωτήρη Μπάγια

Ποιος θυμάται από τους πολύ νεώτερους τον Σωτήρη Μπάγια και τι πρέπει να κάνουμε για να μην ξεχασθεί.

Γιατί οι παλαιότεροι δικαστές, δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι κι όλος ο νομικός κόσμος δεν τον ξεχνά. Δεν ξεχνά ότι διέπρεψε σ όλη την διαδρομή του στον δικαστικό χώρο με τα έργα του. Τόσο από τη θέση του προέδρου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδας, όσο κι αυτή του προϊστάμενου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, αλλά και του  Εισαγγελέως της έδρας, άφησε το στίγμα του μαχόμενου για την Δικαιοσύνη με πνεύμα δικαίου,  ελευθερίας και σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, έναντι όλων των διαδίκων.

Γι αυτό και απολάμβανε σεβασμού κι εκτίμησης απ όλους τους παράγοντες μιας δίκης, αλλά κι ευρύτερα. Όχι μόνο απ τον νομικό κόσμο, αλλά η φήμη του είχε επεκταθεί στην Ελληνική κοινωνία.

Συνεργασθήκαμε θεσμικά σε πολλά επίπεδα, όπως και με τις άλλες δικαστικές ενώσεις, αρμονικά, για την προώθηση θεμάτων που απασχολούσαν την Δικαιοσύνη. Θέλαμε μια γρήγορη και ποιοτική απονομή της. Και προς αυτή την κατεύθυνση δεν υπήρχαν παζάρια. Ο αλληλλοσεβασμός έπρεπε να εμπεδωθεί ανάμεσά μας και να μεταδοθεί και στην κοινωνία. Δεν μας χώριζε τίποτα, παρά μόνο η αληθινή μας αγωνία για το καλό της Δικαιοσύνης, σε αφηρημένο και συγκεκριμένο επίπεδο. Αφηρημένο με την έννοια αρχών και αξιών που θα έπρεπε να γίνει κτήμα,  όσο το δυνατόν μεγαλύτερου πλήθους και οδηγός ζωής για την πολυεπίπεδη βελτίωση

Ήταν απ’ τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος,  λειτουργός της Δικαιοσύνης που είχε ταχθεί υπέρ του «πόθεν έσχες» λέγοντας: «Οι δικαστές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα».

Όπως ήταν και υπέρμαχος της θέσης ότι οι δικαστές μετά την συνταξιοδότηση τους, πάνε σπίτι τους και δεν διορίζονται σε διάφορες θέσεις, με ότι συνεπάγονται οι διορισμοί αυτοί, καλώς ή κακώς. Έμεινε όμως σχεδόν μόνος να υποστηρίζει τέτοιες καινοφανείς, τολμηρές απόψεις. Γι αυτόν όμως ήταν απλά, αυτονόητες θέσεις που τον εξέφραζαν και τις διατύπωνε, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δεν χωρούσαν στο Ηπειρώτικο κεφάλι του! Ήταν απόλυτος.

Υποστήριζε με θερμή τους νέους συναδέλφους του, στους οποίους προσέβλεπε για την θεσμική ανύψωση. Δεν μπορούσε να δεχθεί με κανένα τρόπο ότι είναι δυνατόν να υπάρξει επηρεασμός με άνομα μέσα μέσα δικαστικού λειτουργού. Αδιανόητο.

Συνεργασθήκαμε θεσμικά για την προώθηση θεμάτων που σχετίζονταν και απασχολούσαν την κοινωνία, όπως το φυσικό περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα, από τα οποία πήγαζαν τα δικαιώματα ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση σ όλα αυτά με εκδηλώσεις, συνεντεύξεις και άλλες πρωτοβουλίες. Γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη με ανθρώπινο πρόσωπο. Κενή περιεχομένου θα ήταν. Ξύλινη κι ίσως επικίνδυνη.

Μαζί πετύχαμε πολλά, όπως  την συμμετοχή των δικηγόρων στις εξετάσεις για το δικαστικό σώμα. Συμπλέαμε στις επιτροπές του υπουργείου Δικαιοσύνης για την προώθηση θεμάτων βασικών για την εξυπηρέτηση της και ιδίως την ταχύτητα απονομής της, τον σταυρό του μαρτυρίου διαχρονικά. Το άλυτο πρόβλημα.

Δεν έκανε πίσω σ αυτά που πίστευε κι ήλθε σε σύγκρουση όταν χρειάσθηκε με την ηγεσία του Αρείου Πάγου. Τολμηρός κι αιχμηρός όταν το απαιτούσαν οι στιγμές. Ακόμη και στην προσφυγή του Δ.Σ.Α. για την  παράνομη εισβολή από  Αμερικανούς,  στο Ιράκ,  είχε λόγο προσωπικό κι ενθαρρυντικό. Δεν διανοείτο να απέχει σαν άνθρωπος απ αυτά που απασχολούσαν και ταλάνιζαν την ανθρωπότητα. Γιατί δεν μπορούσε ν αποκρύψει το αληθινό του πρόσωπο. Του ανθρωπιστή ιδεολόγου λειτουργού της Δικαιοσύνης,  που έκανε τομές στην ορθή λειτουργία της, μέσα σε πνεύμα αλληλλοκατανόησης, γιατί μέσα απ αυτή δίνεται το νόημα  και το στίγμα της στην κοινωνία.

Τελικά η ασθένεια της εξαίρετης και σπουδαίας συζύγου του Ευγενίας, επίσης εισαγγελέως καταξιωμένης και επιτυχημένης, είχε αρχίσει να τον καταπονεί, να τον καταβάλει. Ήταν να συναντηθούμε μια Κυριακή. Μαζί με τον Κώστα Κουσούλη και την Ρένα Γιανναδάκη, τότε προέδρους των δικαστικών Ενώσεων του ΣτΕ και  των Διοικητικών δικαστών. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι έχει πυρετό και δεν του πέφτει. Ήταν ανήσυχος.

Τελικά έφυγε πριν από την Ευγενία. Θλίψη μεγάλη στην ευρύτερη νομική οικογένεια. Ο καλός φίλος αντεισαγγελέας του Α.Π. Δημήτρης Δασούλας τον είχε επισκεφθεί μια μέρα, πριν τον θάνατο του, στην Μ.Ε.Θ. Δεν τον αναγνώρισε. Τον χάνουμε μου είπε.

Χάσαμε νωρίς, τον άνθρωπο Μπάγια, το ανθρώπινο πρόσωπο της Δικαιοσύνης, που είχε να προσφέρει πολλά ακόμη στον τόπο. Όσο ζει στην σκέψη μας και στις καρδιές μας, θα υπάρχει, να μας θυμίζει το αληθινό μας χρέος στην κοινωνία, την μικρή, την μεγάλη. Με ταπεινότητα, καθαρότητα και μεγαλωσύνη. Περαστικοί όλοι απ τη ζωή. Μένει το αποτύπωμα μας.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω ν αποτίσω την οφειλόμενη τιμή στους άξιους λειτουργούς, φρουρούς της Δικαιοσύνης που με ευσυνειδησία επιτελούν τα ύψιστα καθήκοντα τους.

* Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr