Δημήτρης Παξινός: Νέος Υπουργός. Νέες προσδοκίες.

Νέος υπουργός Δικαιοσύνης. Νέες ελπίδες. Νέες επιτροπές. Νέα πρόσωπα. Νέες ιδέες. Κρατάει χρόνια. Ο καθένας να θέσει τους δικούς του όρους. Τις δικές του προϋποθέσεις. Σκοπος: γρηγορότερη και ποιοτικότερη απονομή. Αποτελεί και αίτημα επενδυτών. Κι αυτό επικαλούνται για τις μη επενδύσεις. Αποτελεί, όμως, αίτημα των πολιτών. Πάγιο και διαρκές. Αρκετοί καταστράφηκαν, με τους αργούς ρυθμούς. Σε βαθμό αρνησιδικίας. Απ τις αλλεπάλληλες αναβολές. Αδικαιολόγητες. Συναινούντων και των δικαστών. Δύσκολη υπόθεση. Δύστροποι συνήγοροι. Άσε για τους επόμενους. Μέχρι να τελεσιδικήσει. Μέχρι τα όρια της παραγραφής.

Κι έτσι πολλές παραγράφονται. Συναινούντων όλων. Εκουσίως η ακουσίως. Δεν έχει σημασία. Χωρίς ενοχές. Χωρίς κυρώσεις. Να ένα σημείο που αξίζει διερεύνησης. Όχι μόνο για ιστορικούς λόγους. Πόσοι και ποιοι ωφελήθηκαν. Και τι απεκόμισαν. Και που τακτοποιήθηκαν μετά την αφυπηρέτησή τους. Αξίζει τον κόπο. Το ενδιαφέρον αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον όταν κάποιος ξεκινά απ την αντίστροφη πλευρά. Απ την αθέατη πλευρά της σελήνης.

Πέραν τούτου, η συγκρότηση πολυμελών επιτροπών, για αναθεώρηση των κωδίκων, έχει χάσει την σημασία τους. Είναι το πρώτο που εξαγγέλλεται. Για να αμφισβητήσει τους προηγούμενους.  Η αναθεώρηση κωδίκων είναι απαραίτητη όταν επέλθουν οι αναγκαίες συνθήκες. Γνωστό αλλά μη τηρούμενο. Εξ ου και η πολυνομία. Αντινομία. Ίδιον του ελληνικού δικαστικού συστήματος. Εν τέλει αναχρονιστικού. Που ουδόλως βοηθά στο ευκταίο και οδηγεί στο απευκταίο. Δηλαδή στην μη έγκαιρη έγκυρη απονομή της Δικαιοσύνης. Οι ευκαιριακές θεσμοθετήσεις επιτροπών είναι εν πολλοίς μια συνήθης πρακτική. Και τακτική. Όταν π.χ το έργο της συλλογής στοιχείων μπορεί να γίνει απ τις γραμματείες των δικαστηρίων.κι όπου υπάρχουν καταγεγραμμένα όλα τα στοιχεία. Το πράξαμε στον ΔΣΑ όταν δεν υπήρχε επαρκής μηχανογράφηση. Απλά πράγματα.

Τις πταίει λοιπόν για την κακοδαιμονία του συστήματος. Όλοι έχουν μερίδιο. Ασφαλώς δεν φταίει ο πληθωρισμός των δικηγόρων. Ούτε κι η δικομανία των Ελλήνων. Ούτε κι η  πλειονότης των δικαστών.                                Άλλωστε οι ποινικές δίκες που διεξάγονται έχουν περιορισθεί αρκετά.

Το ίδιο ισχύει και για τις πολιτικές. Ο αριθμός των δικηγόρων μειώθηκε. Οι Δικηγόροι κατευθυνοναι σε άλλους τομείς. Μια επίσκεψη στα δικαστήρια αρκεί. Ούτε κι η λεγόμενη δικομανία. Κι αυτή μπορεί να μειωθεί. Αρκεί να υπάρχει βούληση. Αλλά τότε τι. Η πλειοψηφία των δικαστών επιτελεί ευσυνείδητα τα καθήκοντά της. Σχετικά. Γιατί υπάρχει η καθιέρωση νορμας. Με επίκληση του αυτοδιοίκητου που όλα τα θεραπεύει. Η τα αρρωσταίνει. Κι έτσι ο ορισμένος και  περιορισμένος αριθμός υποθέσεων που εκδικάζονται. Ομοιομορφία η δυσμορφία; Πολλές οι απαιτήσεις των δικαστών. Και εύλογες. Όχι όλες. Κανείς δεν θέλει να τους χαλάσει χατήρι. Τους χρειάζονται. Όταν συμπλέκονται οι αρχές, εξουσίες, υπάρχει η ισορροπία του τρόμου.

Υπάρχουν θέσεις σε κάθε σώφρονα στο ευρύτερο Δημόσιο. Μετά την αφυπηρέτησή τους. Κανείς δεν χάνεται. Κι αυτό προκαλεί ανισότητες στο δικαστικό σώμα. Κι όχι διάθεση για ενατικοποίηση. Που χρειάζεται. Η μεταφορά υποθέσεων σε συμβολαιογράφους και δικηγόρους θα συμβάλλει σ ελάφρυνση δικαστών. Κι όλοι καλούνται να συμβάλουν. Δικαστές, δικηγόροι κι οι δικαστικοί υπάλληλοι. Απαραίτητοι όλοι κι εξ ίσου χρήσιμοι για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ταχείας και ποιοτικής απονομής της Δικαιοσύνης. Πολλοί την αποπειράθηκαν. Δεν τόλμησαν.

Δεν μπορούσαν. Ίσως δεν τους το επέτρεψαν. Για να μην ενοχλήσουν. Και διαταραχθεί το καλό κλίμα. Αυτό που υπάρχει και είναι. Θεωρώ ότι ο νέος Υπουργός θα τολμήσει. Πόσο; θα το δούμε. Προσεχώς.

*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr