Δημήτρης Παξινός: Ο ανθύπατος

Του Δημήτρη Παξινού*

Πολλοί πρέσβεις πέρασαν από την Ελλάδα, αλλά ο σημερινός των ΗΠΑ θα μείνει, υποθέτω στην ιστορία. Τριγυρνάει όλη την χώρα από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη, εγκαινιάζει λιμάνια και αεροδρόμια, υπόσχεται, τάζει και χαμογελαστός, αφού φωτογραφηθεί με τους τοπικούς αξιωματούχους, αποχωρεί θριαμβευτικά.

Θυμίζει τους μπέηδες επί τουρκοκρατίας. Αισθάνεται την χώρα δική του (στρατηγέ μου ιδού η χώρα σου) και είναι ευτυχής. Τον βλέπουμε τακτικά από τα ΜΜΕ να συντροφεύει κάποιους πολιτικούς σε συγγραφή άρθρων, να συνεστιάζεται και συναντά στο αρχοντικό του ή αλλού συνομιλητές του, πότε για μπίζνες, πότε για χαλάρωμα, πάντα ευγενικός, πάντα καλόκαρδος, πάντα επικοινωνιακός με τους υπηκόους του.

Όλοι χαίρονται που τον συναντούν και αντλούν δύναμη και κύρος από τις επαφές αυτές. Κάπως έτσι θα συνέβαινε και με τους μπέηδες. Αφερίμ. Και κυρίως πάντα κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και αυτή που φαίνεται και αυτή που δεν φαίνεται.

Πετυχημένος θεωρήθηκε στο Κίεβο από όπου μετακινήθηκε στην Αθήνα με τις δάφνες του τροπαιούχου. Πέτυχε η πορτοκαλί επανάσταση, όπως ονομάστηκε, με κάποιο τίμημα βέβαια που ήταν η διαίρεση της Ουκρανίας. Με αυτή την μεγάλη επιτυχία έφτασε καμαρωτός και στην Ελλάδα. Τον υποδέχθηκαν οι τότε κυβερνητικοί αξιωματούχοι και έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Ναι, αυτοί της αριστεράς, της προόδου και της οπισθοδρόμησης. Και εξακολουθούν να προσκυνούν τον αφέντη και να γελοιοποιούν την χώρα μας με τα καμώματά τους. Αρκεί μία φωτογραφία με τον αμερικανό πρέσβη για να εδραιώσουν την θέση τους και να προχωρήσουν.

Έχουν περάσει τις εξετάσεις και επομένως τίποτα δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Άλλωστε γι’ αυτούς πού τέτοια χάρη, να φωτογραφίζονται μαζί του. Και τι κάνει ο κύριος πρέσβης και όλοι αυτοί εκστασιάζονται μαζί του; Είναι απλό. Μοιράζει απλόχερα υποσχέσεις για την περήφανη Ελλάδα, για το πόσο συνεπής είναι στις υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ, ότι έχει δίκιο για το Αιγαίο, ότι έχει δίκιο για τα νησιά και έτσι αισθανόμαστε ότι είμαι καλυμμένοι και εξασφαλισμένοι από τυχόν επίθεση της γειτονικής Τουρκίας.

Χρόνια και χρόνια αρκούμαστε σε αυτές τις επιδαψιλεύσεις, χωρίς νόημα τελικά αφού την κρίσιμη ώρα είναι σαφέστατα με το μέρος της Τουρκίας. Κι αυτός απτόητος συνεχίζει να τάζει εκ του ασφαλούς σαν άλλος Μαυρογιαλούρος.

Εμείς φταίμε όμως αποκλειστικά. Δική μας η ευθύνη. Αντί να έχουμε εξοπλίσει σαν αστακό τη χώρα μας, όπως το Ισραήλ με τους πιο σύγχρονους εξοπλισμούς που υπάρχουν, σπαταλήσαμε περίπου 500 δισεκατομμύρια σε 15 χρόνια γι’ αυτό το σκοπό, χωρίς να πέσει μια τουφεκιά. Για την τιμή των όπλων. Αλλά ποιων όπλων; Των ελαττωματικών; Σερνόμαστε λοιπόν πίσω από τον πρέσβη που μόνο παίρνει αλλά δεν δίνει τίποτα. Μόνο λόγια. Έπτεα πτερόεντα. Καλές σχέσεις δεν σημαίνει άνευ όρων υποταγή.

*Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr