Δημήτρης Παξινός: Ο γυιος του αγωγιάτη

Η διαδρομή του λίγο πολύ γνωστή. Ιδιαίτερα στους παλαιότερους. Τον θυμηθήκαμε σ ένα τυχαίο ιατρικό συμβάν. Ο ιατρός αναφέρθηκε σε πολιτικούς που διακρίθηκαν για το ήθος τους. Με ιδιαίτερη αναφορά στον Δημήτρη Τσοβόλα. Το χωριατόπαιδο που ξεκίνησε απ το χωριό του για να φθάσει ψηλά.

“Ο γυιος του αγωγιάτη”, όπως τον αποκάλεσε δημοσιογράφος για να τον μειώσει, αλλά πέτυχε το αντίθετο, εισπράξας την μήνι του κόσμου. Από την φύση του είχε αυτοπεποίθηση. Σιγουριά. Ήξερε να φερθεί τόσο με τους μεγαλοσχήμονες όσο και τους απλοικούς ανθρώπους. Απλώς είχε το θάρρος της γνώμης του. Δεν ξεχνούσε το παρελθόν του. Κι αυτό τον καθοδηγούσε στο μέλλον. Χωρίς απωθημένα, κάθε είδους. Ήξερε κι έκανε την δουλειά που του ανατέθηκε. Του πολιτικού. Ανέβηκε στην ιεραρχία του κόμματος στο οποίο ανήκε. Ο Α. Παπανδρέου τόλμησε και προώθησε νέους ανθρώπους. Που δεν ανήκαν σε τζάκια. Έφερε μια ισορροπία, μεσα από κλυδωνισμους, στην εσωτερική σκηνή. Ήταν αναπόφευκτο. Έβλεπε ότι δεν ήταν μεγάλες οι διαφορές μεταξύ των παλιών και νέων πολιτικών. Παλιών και νέων ονομάτων. Δημιούργησε νέο κατεστημένο. Για ν αντικαταστήσει το υπάρχον. Έδωσε ελπίδες σε πολλά νέα πρόσωπα. Και την ευκαιρία να προχωρήσουν και ν ανέλθουν. Άλλοι την εκμεταλεύθηκαν για πλουτισμό κι επίδειξη, Άλλοι για ματαιοδοξία κι άλλοι για προσφορά στον τόπο τους. Ένας απ αυτους ήταν ο Τσοβόλας. Γνήσιο τέκνο της Επαρχίας. Με αρχές και οράματα.

Πόσα απ αυτά, άραγε, δεν αποδείχθηκαν ουτοπίες. Όνειρα θερινής νυκτός.  Αλλά και πόσα απ αυτά δεν υπήρξαν αφορμές για την επίτευξη μεγαλειωδών επιτευγμάτων του ανθρώπου. Το παν είναι ν αγωνίζεσαι. Να βάζεις στόχους στην ζωή σου. Να μην πτοείσαι. Όσο κι αν απογοητεύεσαι. Έτσι προχωρά ο κόσμος. Ο Τσοβόλας ήταν ένας απ αυτους τους ανθρώπους. Τόλμησε όταν οι άλλοι δείλιασαν. Δεν φοβόνταν. Όχι γιατί ήταν ατρόμητος. Αλλά γιατί αυτό επεβαλε η ανατροφή του κι αυτά που έμαθε απ τους αγράμματους γονείς τους. Αξιοπρέπεια. Φιλότιμο. Κι αυτά δεν έχουν ως προαπαιτούμενο χρήματα, τίτλους κι αξιώματα. Δεν διδάσκεται. Απλώς γίνεται βίωμα,συνείδηση. Εμπεδώνεται. Δημιούργησε δικό του Κόμμα, όχι σαν ένας ακόμη τυχάρπαστος. Η σαν ένας ακόμη σωτήρας. Γνώριζε καλά το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης. Πίστευσε για μια ακόμη φορά ότι μπορεί να ζωντανεύσει κάτι που είχε πεθάνει. Την ξεχασμένη ιδεολογια του αρχικου ΠΑΣΟΚ. Με άλλο πρόσωπο. Υγιές και καθαρό. Χωρίς τις γνωστές μονολιθικές πρακτικές που διχασαν και διαίρεσαν. Κι όταν απέτυχε το πείραμά του, αποχώρησε απ τα πολιτικά δρώμενα. Οριστικά κι αμετάκλητα.

Επέστρεψε το υπόλοιπο της κρατικής χρηματοδότησης. Είχε, προηγηθεί η επιστροφή του υπολοίπου της χρηματοδότησης του Μέγιστου Προέδρου Κωστή Στεφανόπουλου, μετά την διάλυση του κόμματος του. Έδωσε τον αγώνα του με εντιμότητα. Κανείς δεν είχε να του καταλογίσει κάποιο ψεγάδι σ’ αυτά. Όπως συνειθιζεται. Γιατί ήταν ατόφιος. Με τα συν πιο πολλα απ τα πλην. Έφυγε και επέστρεψε στο επάγγελμά του. Το άσκησε με επιτυχία και πολύ ζήλο. Και πάλι με κανόνες δεοντολογίας. Όπως έκανε σ όλη του την ζωή. Αξίζει να τον μνημονεύουμε ως ένα πολιτικό που έκανε το οφειλόμενο χρέος του. Όπως βέβαια αρκετοί  άλλοι. Με ανιδιοτέλεια. Με αρχές κι αξίες. Ιδιαίτερα σήμερα που βιώνουμε μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση σωτήρων,εγχώριων και εξωχώριων.

*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr