Δημήτρης Παξινός: Ο Καλλίτερος όλων – Σαρρής Κώστας
Αν μπορούσα θα του απένεμα τον τίτλο του Κάλλιστου. Στο ήθος και στις αξίες της ζωής. Τις ακατάλυτες. Με τις οποίες πορεύθηκε σ' αυτόν τον έντιμο βίο του.
Έρχονταν στις Ολομέλειες. Και πριν γίνει Πρόεδρος. Τον συνόδευε η κορούλα του. Η Ματούλα. Η μάνα της χάθηκε στη γέννα. Έγινε η μασκότ των Ολομελειών. Όλοι την λάτρευαν. Και δικαίως. Καμάρωνε κι ο πατέρας της. Κι η ίδια καταλάβαινε την αγάπη αυτή.
Ο πατέρας της από πάμπτωχη οικογένεια. Μεγάλωσε με στερήσεις πολλές. Έγινε δικηγόρος για να ξεφύγει απ την μιζέρια και τη φτώχεια του χωριού. Κι ήταν και παρέμενε ταπεινός. Δεν ξεχνούσε από που ξεκίνησε. Και με βάση το παρελθόν βάδιζε το παρόν με το βλέμμα στο μέλλον. Καταξιώθηκε. Εξελέγη 6 φορές Πρόεδρος του Δ.Σ. Ρόδου. Όσες κανείς άλλος στην Επικράτεια. Ο μακροβιότερος. Παρέμενε όμως ίδιος. Όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς ίχνος υπεροψίας. Διακριτικός, συνετός, με καθαρό λόγο. Λιτός και ουσιαστικός. Χωρις περιττολογίες. Οι παρεμβάσεις του στην Ολομέλεια των Προέδρων διακρίνονταν για την ευστοχία τους κι αφορούσαν στα δικηγορικά θέματα. Στα χρόνια προβλήματα στην απονομή της Δικαιοσύνης. Κι όσο περνούσαν τα χρόνια αυτός ο ασκητικός τύπος συμπύκνωνε την σοφία του κόσμου. Περιόρισε ακόμη περισσότερο τις υλικές απαιτήσεις του και ασκούνταν σε Επικουρικές αξίες για την ζωή. Περί ευδαιμονισμου και μακάριος ζωής.
Οι ηθικές αξίες είχαν πλέον απόλυτη προτεραιότητα. Συνέχισε απτόητος τις καθημερινές ενασχολήσεις του. Ξυπναγε από νωρίς, γύρω στις 4 το πρωί. Μελετούσε τις δικογραφίες και απολάμβανε την αρχαιοελληνική γραμματεία. Και μετά ποδαρόδρομο με βήμα γοργό. Και κολύμπι ατελείωτο. Κι εκεί τον βρήκε ο θάνατος. Έζησε βίο λαμπρό και λάμπρυνε τον μικρό και μεγάλο περίγυρό του. Ήταν χωρίς αμφιβολία ο καλλίτερος. Νουνεχής, ήρεμος αλλά και δυνατός στην καρδιά και την ψυχή. Αλύγιστος. Νόμιζε ότι είναι άτρωτος. Ξέχασε ότι είναι Θνητός. Δεν ήθελε να το δεχθεί; Ίσως. Γενναίος. Αν μπορούσα θα του απένεμα τον τίτλο του Κάλλιστου. Στο ήθος και στις αξίες της ζωής. Τις ακατάλυτες. Με τις οποίες πορεύθηκε σ’ αυτόν τον έντιμο βίο του. Που κρατά τόσο λίγο. Κι αφήνει αποτύπωμα στον χρόνο που ποτέ δεν τελειώνει. Μια παρακαταθήκη. Για τις επόμενες γενιές. Ένας άξιος άνθρωπος. Παράδειγμα προς μίμηση.
*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μαρία Ντούμα: Ζητήματα επιμέλειας και ο παιδοκεντρικός νόμος Αστέριος Βασιλάκος: Μουζάκι….η Ανοχύρωτη Πόλη Κωνσταντίνος Δούβλης: Σπείραμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες Κωνσταντίνος Γώγος: Πλημμύρες και δικαίωμα αποζημίωσης Δημήτρης Αναστασόπουλος: “Επιτάχυνση δικαιοσύνης” – Θέλουμε, μπορούμε;Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr