Δημήτρης Παξινός: Οι Δουλέμποροι – Οι έμποροι των Εθνών – Για μια σταλιά συμπόνοιας
Για μια σταλιά συμπόνοιας. Σ αυτούς που ατύχησαν και ζουν αλλού. Κι αναζητούν μια στέγη. Μια αγκαλιά. Ένα χάδι.
eurokinissi Πόλεμοι σχεδόν παντού. Από την Μέση Ανατολή έως την υποσαχάρια Αφρική και το Αφγανιστάν. Τώρα και στην Ευρώπη, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Υποσιτισμός και δυστυχία. Η κλιματική κρίση επισπεύδει το δράμα τους. “Φύσις πικρή φαυλισι.” Κι άγρια εκμετάλλευση των πόρων τους. Απ τους ισχυρούς της γης. Τους εμπόρους των Εθνών. Κι όλοι αυτοί, οι πληβείοι, υποτίθεται, γεννήθηκαν ελεύθεροι. Μόνο που δεν ξέρουν τι θα πει Ελευθερία. Τι θα πει δικαίωμα στη ζωή. Δικαίωμα στην δουλειά. Μόνο την δουλεία ξέρουν. Εγκαταλείπουν πατρογονικές εστίες. Κατ ανάγκη. Κι αναζητούν τον κατάλληλο οδηγό.
Για την γη της επαγγελίας. Εκεί που ζουν ελεύθερα. Κι απολαμβάνουν τη ζωή.Και πέφτουν στους άθλιους δουλέμπορους. Κι αυτοί αδυσώπητοι. Πάντα. Εισπράτουν το τίμημα της υποσχομενης ελευθερίας.
Τους τσουβαλιάζουν σ ένα σαπιοκάραβο και τους στέλνουν. Που? Όπου τους βγάλει. Ποτέ δεν θα μάθουν. Γιατί δεν έχουν τίποτα. Ένας αριθμός. Ανέστιοι. Απροστάτευτοι. Χωρίς μέλλον. Μόνο παρόν. Κι αυτό άδηλο. Πέρασαν απόκρημνα βουνά, θάλασσες. Μαζί με τ απομεινάρια τους. Για καλλίτερη ζωή. Παγκόσμια ψυχή. Λένε.
Και καταλήγουν στον βυθό της θάλασσας. Για ν αφήσουν τα κουφάρια τους. Κανείς να μην τους κλάψει. Έρμαια των άγριων θηρίων. Πρόσφατο ναυάγιο στην Πύλο. Τώρα στην Αλεξανδρούπολη.18 βρέθηκαν απανθρακωμένοι
Και πόσοι άλλοι. Κανείς δεν θα μάθει. Οι νεκροί αμέτρητοι. Οικογένειες με παιδάκια. Ποιος ξέρει που θα τους ξεβράσει. Ποιος ασχολείται. Αυτοί, που κυρίως ευθύνονται, είναι υπεράνω νόμων. Διαφεντεύουν την γη ολάκερη. Σκάβουν τα σωθικά της. Απ τον Βόρειο πόλο μέχρι το Νότιο. Και την οδηγούν στον γκρεμό. Η ανθρώπινη απληστία. Που δεν έχει όρια. Και που δεν ελέγχεται. Τυφλωμένη μόνο ζητάει. Και υποκρίνεται. Δήθεν για την σωτηρία της. Και μαζί μ αυτούς και μείς που ακολουθούμε. Αδύναμοι; Όχι. Δυνατοί, εφ όσον το συνειδητοποιήσουμε!
Ποτέ δεν είν αργά. Ευκαιρία για αναγέννηση του τόπου. Και δική μας. Μέσα από, ωφέλιμες, εσωτερικές διεργασίες. Και διαδικασίες. Για το μέλλον. Των νέων παιδιών.
Για μια σταλιά συμπόνοιας. Σ αυτούς που ατύχησαν και ζουν αλλού. Κι αναζητούν μια στέγη. Μια αγκαλιά. Ένα χάδι.
*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δημήτρης Παξινός: Νέος Υπουργός. Νέες προσδοκίες. Ιωάννα Π. Λαχανά: Γαία πυρί μειχθήτω Θανάσης Καμπαγιάννης: Για τις νέες ταυτότητες – Το δέντρο του θρησκευτικού ανορθολογισμού και το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού Ανδρέας Καλλιγάς: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.. για την ελληνική οικονομία Αργύρης Αργυριάδης: Τα “μαύρα φεγγάρια” της … ξαπλώστραςΑκολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
