Δημήτρης Παξινός: Τυφλοί οδηγοί σ’ ένα φλεγόμενο πλανήτη…

Εποχές ανταξιών. Τα πάντα καθορίζει το χρήμα. Με βάση την ύλη και μόνο κρίνονται αξίες. Ο νόμος της αγοράς τα ρυθμίζει. Τα γιατρεύει και τα εξισορροπεί. Η μάλλον τα ανισορροπεί! Τα ανθρώπινα δικαιώματα θεωρούνται ευτελή, παρωχημένα. Άλλωστε τι σπουδαιότερο από το βασικό δικαίωμα να ζεις σ ένα υγιές περιβάλλον. Εκεί έχει την αξία το Κράτος Δικαίου. Όταν συγκρούεται για την διασφάλισή τους. Δεν συμβαίνει. Οι νόμοι είναι ,σ ανάλογες περιπτώσεις, κατά παραγγελία. Χάριν της ανάπτυξης. Έχουν όμως βρει τα αντικαταστάσιμα υλικά οφέλη. Τα οποία σαγηνεύουν και προσελκύουν κόσμο και ψήφους. Δηλαδή χρήμα. Η εξ αυτού ελκόμενα. Ακόμη και τώρα με την κλιματική κρίση εντός των πυλών της Γαίας, της μάνας Γης, ημείς άδομεν. Οι κατέχοντες τον πλούτο της Γης συνεχίζουν να σκάβουν τα σπλάχνα της για ορυκτά καύσιμα. Δια ξηράς, θαλάσσης κι αέρος πλήγεται, κακοποιείται .Χωρίς έλεος. Διαθέτουν το χρήμα για εξαγορές. Κάθε είδους. Πληρωμένους κονδυλοφόρους. Επιστρατεύονται. Και μας λένε για υπερβολές. Για δήθεν κλιματική κρίση. Έχουν τυφλωθεί. Οι νόμοι της αγοράς αδύναμοι κι ανίκανοι για ευαισθητοποίηση. Λεηλατούν ό,τι έχει απομείνει. Φέρονται ως βιαστές, κατ’ εξακολούθηση, παρά φύση. Σ ένα γερασμένο, ,καταπονημένο κορμί. Εκατομμυρίων ετών. Αντιδρά. Με κινήσεις σπασμωδικές. Βίαιες. Να διώξει τα ζιζάνια. Τα παράσιτα. Τις βδέλλες. Τις ανθρώπινες. Που της ρουφούν το αίμα. Η Γαία δεν ανταποκρίνεται όμως. Αδύναμη. Ούτε στις εκκλήσεις παρακλήσεις των ανθρώπων. Η αειφόρος ανάπτυξη αποδεικνύεται ανεπαρκής. Ο καύσωνας αδυσώπητος. Οι μακραίωνοι παγετώνες λιώνουν. Τα μικρόβια κι οι μύκητες ξυπνούν. Τα έμβια όντα τρελαίνονται. Πιο πολύ ο άνθρωπος. Απληστία. Γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος ν αντιληφθεί τον κίνδυνο που απειλεί τον πολιτισμό μας. Κι ακόμη δεν αντιδρά. Η χλιαρά. Το κέρδος δεν έχει συναίσθημα. Κι αν τυχόν υπάρξει, έχει την φθοροποιό τάση να το καταστρέφει. Να το αφανίζει. Απορρίπτουμε τις αποδείξεις για την επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη επειδή εξακολουθούμε, όπως μας υπενθυμίζει ο σοφός βιολόγος Ε.Ο. Γουίλσον, να είμαστε, ως είδος, σαρκοβόρα όντα. Πρόθυμοι να σκοτώσουμε άλλους ανθρώπους, με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο για το καλό του είδους. Μας ξενίζει ότι αποτελούμε μέρος μιας πολύ ευρύτερης και ποικιλόμορφης οντότητας, της ζωντανής ΓΗΣ. Για 55 εκατομμύρια χρόνια κατάφερνε και ισορροπούσε. Ήταν υγιής. Η βιοποικιλότητα προσαρμόζονταν αναλόγως. Μόλις το 1988 άρχισαν ν ασχολούνται ενεργά με την αναδυόμενη αλλαγή. Οι επιστήμονες, με ήθος η χωρίς, δεν αποδέχονταν ότι η Γη είναι μια αυτορρυθμιζόμενη οντότητα. Μέχρι την Διακήρυξη του Άμστερνταμ. Δειλά Δειλά. Ακαδημαϊκά. Να μην θίξουν. Και το απέκρυψαν στη συνέχεια. Ότι δηλαδή η Γαία είναι ένα εξελισσόμενο σύστημα. Ότι υπάρχει ζει κι αντιδρά. Κι ότι θα πρέπει με σεβασμό να την αντιμετωπίζουμε. Όχι ως ένα αγοραίο προϊόν για πλουτισμό. Ως μια τεράστια περιουσία για λεηλάτηση..Ήδη, λογω ανθρωπογενούς παρέμβασης , έχει πληγωθεί βαθιά. Δεν μπορεί ν αντιδράσει. Μοιάζει με Καρκινοπαθή σε προχωρημένο στάδιο. Χωρίς δυνάμεις. Ζωικό και φυσικό βασίλειο σ αποσύνθεση. Οι γήινοι πόροι εξαντλήθηκαν. Και οι κυρίαρχοι του κόσμου επιμένουν. Οι ηγέτες έγιναν ηγετίσκοι. Μικροί ,λιλιπούτειοι, ασήμαντοι να ηγηθούν μιας τελευταίας προσπάθειας. Για τις νέες γενιές. Όλοι το βλέπουν να έρχεται. Την κλιματική καταστροφή. Πιστεύουν ότι θα σωθούν. Σε τεχνητούς παράδεισους. Τους οποίους έχουν βρει. Καταφύγια. Σε τρύπες. Σε λαγούμια. Κάτω απ’ τη γή. Τυφλοπόντικες. Ή άλλους πλανήτες. Άμοιροι άνθρωποι. Εγωιστές. Τυφλοί. Μόνο ύλη. Μόνη ελπίδα :Τα νέα παιδιά. Ευαισθητοποιούνται. Κινητοποιούνται. Κρίνουν. Ο Γαλάζιος πλανήτης μας χωρά όλους. Ασχέτως χρώματος, φυλής, θρησκείας. Κι εμείς βυθισμένοι στην ύλη. Που τραβάει κάτω. Πότε ανεπαίσθητα. Πότε με τράνταγμα. Κι εμείς στον δικό μας κόσμο. Των ψευδαισθήσεων. Που τον κάναμε μαρτυρικό. Ακατοίκητο. Αυτό το κόσμο παραδίδουμε. Βαρύ φορτίο για επερχόμενες γενιές. Τα ΜΜΕ σιωπούν. Φορείς δημοσίου η ιδιωτικού τομέα αδρανούν. Καπηλεύθηκαν κι εκμεταλλεύθηκαν το εύλογο ενδιαφέρον του κόσμου. Εισέπραξαν τις επιδοτήσεις και χάθηκαν. Μεταλλάχθηκαν. Τα έζησα στον ΔΣΑ. Είχαμε μια πλούσια δραστηριότητα σε θέματα περιβάλλοντος, θεσμοθετήσαμε επιτροπή περιβάλλοντος Με άλλους 7 φορείς. Με σεμινάρια, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, έκδοση εντύπων, κινητοποιήσεις. Η σωτηρία του Πλανήτη Γαία μας αφορά όλους. Είναι το σπίτι μας.

*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr