Ευάγγελος Στεργιούλης: Νεανική Βία – Έχουμε αποτύχει ως κοινωνία;
Αποδίδουμε ευθύνες στο θεσμό της οικογένειας, χωρίς όμως να υπεισέλθουμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σημερινή οικογένεια για την επιβίωση της και συγχρόνως αγνοούμε ότι το ⅓ του ελληνικού πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας και της κοινωνικής απομόνωσης.
Κάθε φορά που έρχεται στη δημοσιότητα ένα σκληρό περιστατικό νεανικής βίας, ο δημόσιος διάλογος εστιάζει κατά κύριο λόγο στην αντιμετώπιση του φαινομένου μέσω αυστηροποίησης των ποινών, καθώς και των δυσμενών επιπτώσεων του φαινομένου στην ευρύτερη κοινωνία.
Και η δημόσια συζήτηση ολοκληρώνεται σχεδόν πάντα με την απόδοση ευθυνών στην οικογένεια και στο σχολείο, μέχρι την εμφάνιση του επόμενου περιστατικού νεανικής βίας, όπου ξανά ανακυκλώνεται η ίδια δημόσια συζήτηση!
Χρόνια τώρα η ελληνική πολιτεία παρακολουθεί την εξέλιξη του φαινομένου ανήμπορη να παρέμβει αποτελεσματικά, παρά μόνο με νομοθετικές παρεμβάσεις που εστιάζουν κυρίως στην αυστηροποίηση των ποινών, συνεπικουρούμενη βεβαίως και από αρκετά μέσα που προβάλλουν, «δικάζουν» και αποφασίζουν επί παντός επιστητού, αναλόγως της τηλεθέασης και της ακροαματικότητας!
Αποδίδουμε ευθύνες στο θεσμό της οικογένειας, χωρίς όμως να υπεισέλθουμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σημερινή οικογένεια για την επιβίωση της και συγχρόνως αγνοούμε ότι το ⅓ του ελληνικού πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας και της κοινωνικής απομόνωσης.
Και θεωρούμε ότι με το να αποστείλουμε, για παράδειγμα, τους αλκοολικούς ή τους άνεργους γονείς στη φυλακή για το έγκλημα που διέπραξε το ανήλικο παιδί τους, θα επιλύσουμε το πρόβλημα της νεανικής βίας!
Αποδίδουμε ευθύνες στο σχολείο και επικρίνουμε καθηγητές και δασκάλους για την αδιαφορία τους για την νεανική παραβατικότητα, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούμε όταν μαθητές προβαίνουν σε καταστροφές της δημόσιας σχολικής περιουσίας και ακόμη περισσότερο επικροτούμε παρεμβάσεις γονιών εναντίον δασκάλων και καθηγητών, επειδή επέπληξαν το παιδί τους για παραβατική συμπεριφορά!
Και όχι μόνο. Αποφεύγουμε σκοπίμως να συζητήσουμε δημόσια για τα εκπαιδευτικά προγράμματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, διότι είναι ένα ζήτημα το οποίο υποκρύπτει πολλές και διαχρονικές πολιτικές σκοπιμότητες.
Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγουμε να αναφέρουμε το γεγονός ότι οι κοινωνικές επιστήμες που αποτελούν τον πυλώνα της κοινωνικοποίησης των εφήβων, απουσιάζουν παντελώς από τα εκπαιδευτικά προγράμματα των μαθητών.
Έτσι, για παράδειγμα, το μάθημα της κοινωνιολογίας έχει εδώ και χρόνια καταργηθεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργούν τμήματα κοινωνιολογίας σε πολλά ελληνικά πανεπιστήμια, στα οποία καλούνται να φοιτήσουν οι νέοι μας μέσα από τις πανελλήνιες εξετάσεις, στις οποίες όμως δεν διαγωνίζονται στο μάθημα της κοινωνιολογίας! Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία!
Και, τέλος, συζητάμε για το φαινόμενο της νεανικής βίας και αποφεύγουμε τεχνηέντως να θίξουμε έστω και ακροθιγώς ότι η βία διαχέεται σήμερα σε όλες τις δομές της ελληνικής κοινωνίας και πολύ περισσότερο αν η ελληνική κοινωνία τείνει τα τελευταία χρόνια στην ανομία λόγω μη εφαρμογής των νόμων, καθώς επίσης και αν η ελληνική κοινωνία έχει εθιστεί στη βία! Λες και η νεανική βία είναι κάτι έξω από την κοινωνία μας!
Εν κατακλείδι, οποιοσδήποτε επιθετικός προσδιορισμός τεθεί στη λέξη βία, όπως νεανική βία, ενδοοικογενειακή βία, σωματική βία, λεκτική βία, ψυχολογική βία και ούτω καθεξής, η βία είναι ίδια σε όλες τις μορφές της. Και, δυστυχώς, οι επιστημονικές έρευνες συγκλίνουν στο γεγονός ότι η βία αποτελεί πλέον στις σύγχρονες κοινωνίες ένα συστατικό στοιχείο της λειτουργίας τους.
Κατά συνέπεια, πρόκειται για ένα εγκληματικό φαινόμενο η αποτελεσματική αντιμετώπιση του οποίου δεν έγκειται στην αυστηροποίηση των ποινών, αλλά στις θεσμικές μορφές κοινωνικής πρόληψης. Με άλλα λόγια ο περιορισμός της νεανικής βίας θα επέλθει μέσα από την καλλιέργεια και την ανάπτυξη μιας διαφορετικής κοινωνικής κουλτούρας και παιδείας, η οποία προς το παρόν δεν διαφαίνεται στην ελληνική κοινωνία.
Και αυτό είναι το ιδιαιτέρως ανησυχητικό. Διότι εάν δεν καταφέρουμε να παραδώσουμε μία καλύτερη κοινωνία στους νέους από αυτή που εμείς έχουμε σήμερα δημιουργήσει, τότε αναμφίβολα θα έχουμε αποτύχει ως ελληνική κοινωνία.-
* Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και ε.α. αποστρατεία Υποστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας. Έχει διατελέσει προϊστάμενος των εθνικών υπηρεσιών Interpol και Europol και έχει διδάξει στις αστυνομικές ακαδημίες της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς και στο ανοικτό πανεπιστήμιο της Κύπρου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ευάγγελος Στεργιούλης: Πολιτικές Καταγγελίες και Δικαιοσύνη Νικόλαος Αγγελάρας: Επιβεβλημένη η Κατάργηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ) για Όλους Δημήτρης Ορφανίδης: “MÉTÉGALITÉ, MÉTAFRATERNITÉ, MÉTALIBERTÉ”; Χαράλαμπος Σπυρόπουλος: Αναβολή 349 ΚΠΔ – Πρακτικά καθημερινά προβλήματα Βασίλης Χειρδάρης: Παραβατικότητα ανηλίκων – Η αυστηροποίηση των ποινών είναι η λύση ή το πρόβλημα;Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr