Γιώργος Γκεσούλης: Κοινωνική ειρήνη και οικονομική σταθερότητα – Δύο σημαντικά νομικά βήματα εντός λίγων ημερών

Για μια Δικαιοσύνη που βάλλεται έντονα τον τελευταίο καιρό, δύο πρόσφατες ειδήσεις έφεραν πολλά χαμόγελα ανακούφισης και αισιοδοξίας στον νομικό κόσμο αλλά και σε μεγάλο τμήμα του Ελληνικού Λαού. Πρώτα ανακοινώθηκε στις 24 Φεβρουαρίου η απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών ότι θα υιοθετήσει με Νόμο την πάγια πλέον Νομολογία των Πολιτικών Τμημάτων του Αρείου Πάγου και ότι θα απαγορεύσει τις διεκδικήσεις χιλιάδων ιδιοκτησιών ανά την Επικράτεια από το Δημόσιο, με επίκληση του «τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου» ως διάδοχου των Οθωμανών (Πρώτο Θέμα 25.2.2025, Κτηματολόγιο: «Παγώνει» για έξι μήνες η διεκδίκηση ακινήτων ιδιωτών από το Δημόσιο).

Πρόκειται για απόφαση που θα απαλλάξει τεράστιο αριθμό οικογενειών από ατέρμονους και κοστοβόρους δικαστικούς αγώνες και από την ανασφάλεια που αυτοί επιφέρουν στην προσωπική και οικογενειακή τους κατάσταση και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις σε άκρως ευαίσθητες εθνικά περιοχές της Ελλάδας.

Στη συνέχεια η απόφαση της Τριμελούς Επιτροπής περί πιλοτικής δίκης και η εισήγηση της Εισαγγελέως του Αρείου στην Πλήρη Ολομέλεια της 27^ης Φεβρουαρίου 2025 άνοιξαν το δρόμο για την ομαλή αποπληρωμή των οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών για δεκαετίες, ζήτημα που αγγίζει περίπου 200.000 οικογένειες (Πρώτο Θέμα, 27.2.2025, Η εισαγγελέας του Άρειου Πάγου υπέρ των δανειοληπτών των κόκκινων δανείων για το ύψος των δόσεων, Παναγιώτης Τσιμπούκης).

Εάν η θέση της εισήγησης υιοθετηθεί τότε για μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα επανέλθει η αναγκαία προβλεψιμότητα των οικογενειακών προϋπολογισμών, που είχε διασαλευτεί, με οδυνηρές συνέπειες, από ακραίες ερμηνείες του Νόμου 3869/2010 από Τράπεζες και fundsτα τελευταία χρόνια.

Οι αποφάσεις αυτές δεν αποτέλεσαν ξαφνικές ή αναπάντεχες εξελίξεις, αντίθετα είναι αποτέλεσμα πολύμοχθων και μοναχικών αγώνων του Δικηγορικού Σώματος της Ελλάδας και νομικά εμπνευσμένων και κοινωνικά ώριμων αποφάσεων της Δικαστικής Εξουσίας (εν προκειμένω της πολιτικής δικαιοσύνης, που στην Ελλάδα τυγχάνει να είναι και η ποινική δικαιοσύνη). Αγώνων που έδωσαν πολλοίμαχόμενοιδικηγόροι, κυρίως στην Επικράτεια, που μαζί με τους εντολείς τους έδωσαν προσωπικές μάχες ενάντια στο οργανωμένο (όπως πρέπει να είναι, για να διαφυλάττει το δημόσιο συμφέρον) Κράτος. Και δύσκολων αποφάσεων, ιδίως του Γ΄ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, με τις οποίες οι Έλληνες Δικαστές έδειξαν ότι παραμένουν εγγυητές των δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών στον 21^ο αιώνα και ότι εξασφαλίζουν θεσμικά τα εχέγγυα της Δίκαιης δίκης για όλους.

Είχε βεβαίως προηγηθεί η έκδοση αποφάσεων από το ΕΔΔΑ (με κύριες τις αποφάσεις Αζάς του 2002 ως προς τα αμάχητα τεκμήρια καιΒόνταςτου 2009 ως προς τις αξιώσεις του Δημοσίου ως διάδοχος των οθωμανών), τις οποίες στη συνέχεια ακολούθησε η εθνική μας νομολογία, η οποία κατόρθωσε να διαπλάσει ειδικότερους και σαφέστερους κανόνες ως προς τις αξιώσεις του Κράτους έναντι της ιδιοκτησίας των πολιτών, που όλοι πλέον θα οφείλουν να σέβονται.

Η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να υιοθετήσει νομολογία η οποία προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών έναντι των κρατικών επεμβάσεων θα είναι, μάλιστα, η τρίτη μέσα σε διάστημα μόλις 2 ετών, καθώς είχε προηγηθεί ο Νόμος 5016/2023 για τις καθυστερήσεις στις υποθέσεις αναγκαστικής απαλλοτρίωσης (που υιοθέτησε την νομολογία του ΕΔΔΑ, της απόφασης Πουλημένος του 2017 και των μετέπειτα καταδικαστικών αποφάσεων) και ο Νόμος 5130/2024 για τη θέσπιση λόγου αναψηλάφησης μετά από καταδίκη της Χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Για όλα τα παραπάνω ας αναστοχαστούμεγια λίγο αν η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα αξίζει τις κατεδαφιστικές επιθέσεις που δέχεται τελευταία αλλά και τη στάση καθεμιάς και καθενός μας απέναντί της. Και ας απονείμουμε τα εύσημα στις δικηγορίνες και τους δικηγόρους που μόχθησαν για την προστασία των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού(όπως με μεγάλες θυσίεςέπραξε το δικηγορικό Σώμα καθ’ όλη τη διάρκεια της Κρίσης) καθώς και στις δικαστικές συνθέσεις που αποκατέστησαν με τις αποφάσεις τους την προσβολή των δικαιωμάτων αυτών.

Ίσως μοιάζει αντίθετο στο κοινό αίσθημα που κυριαρχεί τελευταία, αλλά φαίνεται ότι με τις εξελίξεις αυτές κάτι αρχίζει να αλλάζει. Μετά τις εξελίξεις αυτές (και αν φυσικά υιοθετηθεί η εισήγηση της Εισ.ΑΠ) για ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού θα είναι πλέον ξανά δυνατός ο προγραμματισμός της καθημερινότητάς του και της ζωής των οικογενειών του, χωρίς έξωθεν ανατροπές στα ιδιοκτησιακά του δικαιώματα.

Ήταν όμως και αναγκαία μια τέτοια αλλαγή. Ιδίως μετά από μία «οικονομική ολομέτωπη επίθεση» ενάντια στα δικαιώματα των πολιτών που διαρκεί ήδη επί 15 έτη (με την επιβολή ΕΝΦΙΑ, με τις εκατοντάδες χιλιάδες αποποιήσεις κληρονομιών, με τα τεκμήρια του Δημοσίου στο Εθνικό Κτηματολόγιο και στους δασικούς χάρτες κ.α.) και με μισό εκατομμύριο προικισμένου εργατικού και επιστημονικού προσωπικού της Ελλάδας να έχει μεταναστεύσει σε άλλες χώρες.

Γι’ αυτό ας ευχόμαστε, μετά τις δύο αυτές πρόσφατες εξελίξεις, να έλθουν και άλλες, εξίσου αναγκαίες για να επανέλθει στη Χώρα η προσδοκώμενη κανονικότητα. Για να ειρηνεύσουν τα πάθη και να μπορεί να προγραμματίσει η Ελληνίδα και ο Έλληνας (ιδίως η νέα γενιά και οι νέες μητέρες και οι νέοι πατέρες, που τους έχουμε αποθαρρύνει αναίτια), ένα Μέλλον με Ασφάλεια.

Αυτός είναι ο τελικός σκοπός του Δικαίου.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έκλεισα, το πρωί της 27^ης Φεβρουαρίου, την αγόρευσή μου στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για την ερμηνεία του «Νόμου Κατσέλη» λέγοντας ότι: «Με τις αποφάσεις αυτές, για τις οποίες ο δικηγορικός Κόσμος είναι πράγματι πολύ χαρούμενος και την αξία των οποίων ο Ελληνικός Λαός στο μέλλον με βεβαιότητα θα εκτιμήσει, θα επέλθει πιστεύουμε στη Χώρα μας κάτι απόλυτα αναγκαίο: Κοινωνική Ειρήνη και Οικονομική Σταθερότητα».

* Ο Γιώργος Γκεσούλης είναι Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr