Γιώργος Κακαρνιάς : Ποιος θέλει να δικάζει μέσα στις φυλακές;

Όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν έστω και μία φορά στις, κατ’ ευφημισμό, δικαστικές αίθουσες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού έχουν να το λένε. Οι χώροι δύσκολα θυμίζουν δικαστήριο, η πρόσβαση είναι δύσκολη, βασικές υποδομές όπως φωτοτυπικό μηχάνημα ή υπολογιστής δεν υπάρχουν (στη μία από τις δύο αίθουσες δεν υπάρχει ούτε σήμα κινητής τηλεφωνίας), η καθαριότητα στις τουαλέτες και στον εξωτερικό διάδρομο είναι έννοιες άγνωστες και χίλια δυο άλλα προβλήματα που θα ήθελαν πολύ περισσότερο χώρο για να παρατεθούν.

Η κατάσταση δυστυχώς έχει παγιωθεί εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις όποιες διαφωνίες που όμως ουδέποτε εκφράστηκαν σε επίπεδο δικηγορικών συλλόγων.

Αλλά φαίνεται ότι η εξαίρεση του κανόνα που ήθελε ορισμένες δίκες να δικάζονται υπό ειδικές συνθήκες στις αίθουσες αυτές (κυρίως υποθέσεις του άρθρου 187Α ΠΚ) βαίνει προς παγίωση, μέσω της κατασκευής 7 δικαστικών αιθουσών στις υπό ίδρυση φυλακές Ασπρόπυργου.

Από τον αριθμό και μόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι στις νέες δικαστικές αίθουσες θα δικάζονται πολύ περισσότερες υποθέσεις από αυτές που δικάζονται σήμερα στον Κορυδαλλό.

Η προβληματική της μετεγκατάστασης μεγάλου μέρους του Εφετείου Αθηνών, ενδεχομένως και του Εφετείου Πειραιά στον Ασπρόπυργο, προφανώς και δεν έχει να κάνει τόσο με την καταλληλότητα ή μη των χώρων που χρησιμοποιούνται τώρα. Ο αντίλογος σε αυτό θα ήταν εύκολος: Νέες αίθουσες, νέες υποδομές οι οποίες μάλιστα θα έχουν κατασκευαστεί εξ υπαρχής γι’ αυτό τον λόγο.

Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και αφορά το κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε την μονιμοποίηση και την επέκταση ενός καθεστώτος εξαίρεσης, που μέχρι τώρα αφορούσε λίγους.

Πως ακριβώς θα εφαρμόζεται η κατοχυρωμένη αρχή της δημοσιότητας της δίκης σε δικαστικές αίθουσες εκτός αστικού ιστού, μακριά από μέσα συγκοινωνίας και μάλιστα εντός φυλακών υψίστης ασφαλείας; Ποιος άραγε θα μπει στη διαδικασία να υποστεί τον έλεγχο, την καταγραφή στοιχείων και την παρακράτηση της ταυτότητας από την αστυνομία για να παρακολουθήσει μία δίκη ή να καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης;

Πως θα διασφαλίζεται η ουδετερότητα της έδρας και ο σεβασμός του τεκμηρίου της αθωότητας μέσα σε αυτούς τους χώρους, όπου πριν ακόμα ξεκινήσει η δίκη ο κατηγορούμενος θα θεωρείται επικίνδυνος και ακατάλληλος για να δικαστεί στα «κανονικά» δικαστήρια;

Είναι οι φυλακές χώρος απονομής δικαιοσύνης; Μπορούμε να μιλάμε για σεβασμό του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη όταν μία πόρτα θα χωρίζει το δικαστήριο από τον χώρο έκτισης ποινής;

Μπορούμε να μιλάμε για ευχερή άσκηση των υπερασπιστικών καθηκόντων εκ μέρους των δικηγόρων, με συχνές μετακινήσεις κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά και οπωσδήποτε μακριά από τον φυσικό τους χώρο;

Τα ερωτήματα αυτά ουδέποτε τέθηκαν προς συζήτηση. Αντιθέτως η κυβέρνηση, δια του -αρμοδίου πλέον και γι’ αυτά τα ζητήματα- υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, επέλεξε εν μέσω πανδημίας και με τα κρούσματα στις φυλακές να φτάνουν τριψήφιο αριθμό, να ανακοινώσει πανηγυρικά την ίδρυση ολόκληρου δικαστικού μεγάρου στις υπό κατασκευή φυλακές Ασπρόπυργου, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε συζήτηση.

Είναι ώρα οι δικηγορικοί σύλλογοι να πάρουν θέση αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τις αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην τους και να ξεκαθαρίσουν ότι ούτε τα δικαστήρια μπορούν να είναι παραρτήματα σωφρονιστικών καταστημάτων, ούτε οι δικηγόροι συναινούν στην ολοκληρωτική ισοπέδωση των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και των θεμελιωδών αρχών της ποινικής δίκης.

Ο Γιώργος Κακαρνιάς είναι Δικηγόρος Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr