Γρηγόριος Πεπόνης: Δικαιοσύνη και κριτική

Καίριος ο ρόλος της δικαστικής λειτουργίας στον παραδοσιακό διαχωρισμό της διάκρισης των εξουσιών και θεσμικώς κατοχυρωμένη η ανεξαρτησία της, που δεν αποτελεί ζήτημα μεγαλοστομιών  και συναφών ρητορειών, αλλά καθημερινό προσωπικό στοίχημα για έναν έκαστο δικαστικό λειτουργό, που θέλει να είναι και να λειτουργεί ανεξάρτητα, μακράν οιωνδήποτε και οποθενδήποτε προερχομένων πιέσεων, επιρροών και εκφοβισμών.

Γνωρίζουν καλώς οι δικαστικοί λειτουργοί, ως ασκούντα δημόσια λειτουργία δημόσια πρόσωπα, ότι δεν αποκλείεται (και όλως ευλόγως) να καταστεί η δράση τους αντικείμενο κριτικής. 

Δεν φοβείται το «οχυρό της δημοκρατίας» τον ακρογωνιαίο λίθο  αυτής, που δεν είναι άλλος από την ελευθερία της σκέψης, την ελευθερία του λόγου και την κριτική. 

Δεν επιδιώκει η Δικαιοσύνη θεμελίωση και προστασία του κύρους της με την φίμωση της κριτικής.

Αποτελεί άλλωστε κοινό τόπο, ότι το κύρος και ο σεβασμός δεν επιβάλλονται, αλλά κατακτώνται.

Ούτε η συχνάκις συντρέχουσα κακόβουλη, ιδιοτελής, διαφανών επιδιώξεων και προδήλων σκοπιμοτήτων δήθεν κριτική, μπορεί να επηρεάσει και περισπώντας τους δικαστικούς λειτουργούς να τους εκτρέψει, όπου επιδιώκουν και στοχεύουν οι δήθεν κριτές τους.

Όσον η Δικαιοσύνη δεν χρησιμοποιεί το δεμένο στα μάτια της μαντήλι ως καμουφλάζ και για να προσποιείται πως δεν βλέπει, όσον αυτό δεν είναι διαφανές, οι δήθεν κριτές της, δεινώς αυτοεκτιθέμενοι, θα ματαιοπονούν. 

Όσον η Δικαιοσύνη δεν επιτρέπει να της τραβούν το μαντήλι από τα μάτια και παραλλήλως να την αναγκάζουν να κάνει πως δεν βλέπει, θα «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα».

Ίσως να μην  εξυπηρετεί και να μην είναι πάντα βολικό, αλλά δικαστικά καθήκοντα ασκούν μόνον οι εν ενεργεία δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, οι και συνταγματικώς τεταγμένοι προς τούτο.

Ουδείς έτερος, είτε αμέσως, είτε εμμέσως ενεργών και εκδηλούμενος. Και αποτελεί τούτο βασικό και απαράβατο κανόνα της Δημοκρατίας.

Βασική αντίληψη της θεσμικής ενός εκάστου αποστολής και στοιχειώδης θεσμική κουλτούρα απαιτείται.

Η επικράτηση της λογικής του κράτους δικαίου και η κυριαρχία της έναντι της στρατηγικής και τακτικής της σκοπιμότητας είναι αδιαπραγμάτευτη.

Ευτυχώς, η τελική κάθε φορά κρίση ανήκει στην Δικαιοσύνη και στους δικαστικούς σχηματισμούς της, του ΕΔΔΑ μη εξαιρουμένου.

Δυστυχώς, για όσους αντιστρατεύονται το τελευταίο τούτο και προτάσσουν, επιλεκτικώς και κατά περίπτωση, σκοπιμότητες και ποικίλες ιδιοτέλειες, «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα», ««υπάρχουν δικαστές στο Στρασβούργο».

* του Γρηγορίου Ζ. Πεπόνη, Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου ε. τ.

* Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην ΕΦΣΥΝ στις 7-2-2022

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr