Ιωάννα Π. Λαχανά: Επίκαιρα-Κράτος Δικαίου

ΑΒΕ ΚΑΙΣΑΡ…

Αν και απέχουμε πάνω από 2000 χρόνια από το “χαιρετισμό” των μελλοθανάτων στο κατάμεστο Κολοσσαίο της Ρώμης ,που διψούσε για αίμα, σήμερα όμως το ρόλο του “Ψηφιακού Κολοσσαίου” τον παίζουν θαυμάσια τα social media  και όχι μόνο .

Οφείλω μια εξήγηση .

Την περίπτωση Λιγνάδη δεν θα την αναλαμβάναμε ποτέ να την  υπερασπίσουμε .

Οι συνεργάτες μου και εγώ έχουμε αποκλείσει από την υπεράσπιση μια σειρά εγκλημάτων από τις δραστηριότητες του γραφείου μας(ληστεία με φόνο, βιασμό, εγκλήματα κατά ανηλίκων με προεξάρχοντα την κατάχρηση σε ασέλγεια).

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κλείσουμε τα μάτια σε κάθε περίπτωση που παραβιάζονται  τα ανθρώπινα δικαιώματα ,το τεκμήριο της αθωότητας και κυρίως το Κράτος Δικαίου.

Το κράτος δικαίου αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις αξίες του νομικού μας πολιτισμού και κατοχυρώνεται συνταγματικά στο σύνολο των πολιτισμένων κρατών, καθώς και στο άρθρο 2 της Σύμβασης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην περίπτωση Λιγνάδη θα σταθούμε στα εξής δύο (2) σημεία:

α) Η έκδοση εντάλματος σύλληψης, πριν δηλαδή κληθεί να εξεταστεί ως ύποπτος στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης, αν και εφαρμόζεται σπάνια και κατ’ εξαίρεση, κινείται στο όριο μιας νομότυπης απόφασης

β) Η δέσμευση όμως με χειροπέδες, όχι μόνο δεν είναι νομότυπη, όχι μόνο δεν ευρίσκει κανένα έρεισμα στο νόμο, αλλά ουσιαστικά παραβιάζει κατάφορα τον νόμο και εν προκειμένω το άρθρο 278 παρ.2 ΚΠΔ.

Το άρθρο αυτό επιτρέπει την δέσμευση του συλληφθέντα μόνο όταν αντιστέκεται ή είναι ύποπτος φυγής.

Σε καμία άλλη περίπτωση.

Ο Λιγνάδης όμως ούτε αντίσταση προέβαλε ,ούτε υπήρχε υπόνοια φυγής του, αφού είχε προσέλθει αυτόβουλα στην αστυνομία.

Παρόμοια διάταξη με το άρθρο 278 παρ.2 ΚΠΔ περιλαμβάνεται και στο ΠΔ 141 /1991 “αρμοδιότητες οργάνων και υπηρεσιακές ενέργειες του προσωπικού του ΥΔΤ και θέματα οργάνωσης υπηρεσιών”, όμοια προστασία για τους συλληφθέντες εμπεριέχεται και στην υπ’αριθμ.2/2014 εγκύκλιο του Αντεισαγγελέα του Άρειου Πάγου η οποία εξεδόθη ύστερα από αναφορά-υπόμνημα και προσωπική παράσταση του Δικηγορικού μας γραφείου .

Δεν θα επεκταθούμε διότι θα επανέλθουμε σε δύο (2) αχρείαστες και κινούμενες στα όρια μη σύννομης παρέμβασης και συγκεκριμένα

α) στην ανακοίνωσή του Υπ. Δικαιοσύνης για το θέμα αυτό και

β) Την συνέντευξη Τύπου της Υπουργού Πολιτισμού

Και οι δύο αυτές παρεμβάσεις κατάλληλα χρησιμοποιούμενες από την υπεράσπιση είναι δυνατόν ακόμη και να ανατρέψουν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (Στρασβούργο) τυχόν καταδίκη από τα εθνικά δικαστήρια, έκτος εάν έγιναν σκόπιμα, κατι το οποίο αρνούμαστε να πιστέψουμε .

Από τα ανωτέρω προκύπτει επιπρόσθετα μια σαφής παραβίαση ,του Νόμου από τους εφαρμοστές (του νόμου).

Τα όργανα δηλαδή της Τάξης και όχι μόνο.

Το θέμα όμως δεν είναι η παρανομία των αστυνομικών, ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία. Το θέμα είναι αν ο αρμόδιος εισαγγελικός λειτουργός τολμήσει να εφαρμόσει το νόμο ακόμη και εναντίον των οργάνων του νομου που παρανόμησαν ακόμη και on camera  (ή μάλλον εξαιτίας αυτής).

Ένα επίσης από τα πιο σημαντικά στοιχεία που ελήφθη υπόψη για την κατάργηση της θανατικής ποινής ήταν και η πιθανότητα-έστω και απειροελάχιστη-λανθασμένης δικαστικής απόφασης (τελεσίδικης πάντα ).

Εδώ που είμαστε στην αρχή της ένδικης διαδικασίας ,γιατί η συντεταγμένη Πολιτεία παραβιάζει τους κανόνες που η ίδια έχει θεσπίσει;

Και γιατί όλοι ή σχεδόν όλοι μένουμε απαθείς;

Στο σημείο αυτό δεν θα ήταν ίσως άσκοπο ή/και άκαιρο  να θυμηθούμε το ” Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα ” του μεγάλου Χέμινγουεϊ.

Η Ιωάννα Π. Λαχανά είναι Ποινικολόγος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr