Κωνσταντίνος Δούβλης: Οπαδική βία – Αυτή τη φορά τελειώνουμε οριστικά

Κάθε φορά που ανακύπτει θέμα με την διάχυτη ανομία στη χώρα, θυμάμαι τη ρήση παλαιού αξιωματικού της αστυνομίας που με τιμούσε με την φιλία του:

«Στην Ελλάδα μόνο από έναν Νόμο έχουμε ανάγκη. Αυτόν που θα επιβάλλει την εφαρμογή των υπολοίπων».

Διαχρονική λοιπόν η αδυναμία μας να εφαρμόσουμε Νόμους, τους οποίους με πάθος και ενθουσιασμό ψηφίζουμε. Οι λόγοι πολλοί και τους έχω παρουσιάσει σε παλαιοτέρα άρθρα.  Ο κύριος εξ αυτών είναι η αντιπάθεια μας για οτιδήποτε δρα περιοριστικά. Καθώς και το συλλογικό θυμικό μας, το οποίο θεωρεί, ότι η νομοθέτηση αρκεί και η εφαρμογή θα προκύψει ως αυτοματισμός .

Για πρώτη φορά μετα από πολλά χρόνια, διαφαίνεται φως στον ορίζοντα. Παρά  τις Κασσάνδρες που θεωρούν, ότι θα βιώσουμε «μια από τα ίδια», ότι το Κράτος «δεν τολμά» και πως τα μέτρα που ανακοινώθηκαν είναι οριζόντια και ισοπεδωτικά.

Που βασίζω αυτή την αισιοδοξία?

Αρχικά στο ότι η κοινωνία είναι πλέον έτοιμη να δεχτεί την εφαρμογή. Διότι η Ελληνική κοινωνία έχει μια χρόνια δυσανεξία στα κατασταλτικά μετρά, πάρα τα περί του αντίθετου λεγόμενα. Η κοινωνική ωριμότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την οποιαδήποτε εφαρμογή οποιουδήποτε Νόμου.

Κανένα Κράτος και καμία Κυβέρνηση δε μπορεί να εφαρμόσει Νόμους, οι οποίοι δεν αποτελούν ισχυρή κοινωνική απαίτηση.

Η κοινωνία λοιπόν δηλώνει «δεν πάει άλλο» και η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να το κάνει πράξη.

Ο δεύτερος λόγος είναι η δεδομένη βούληση του Πρωθυπουργού. Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι ο Μητσοτάκης δεν διστάζει να προχωρήσει σε αυτό που κρίνει ως επιβεβλημένο χωρίς να υπολογίζει σκοπιμότητες και δήθεν πολιτικό κόστος.

Το έκανε με τα εμβόλια, το έκανε με σκληρές αποφάσεις στις πολλαπλές κρίσεις που αντιμετώπισε, είναι βέβαιο, ότι θα το κάνει και στο θέμα της οπαδικής βίας.

Ο Μητσοτάκης όμως είναι θεσμικός, Δεν κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού. Αντιμετωπίζει τα ζητήματα ολιστικά και πολυεπίπεδα.

Αντιμετωπίζει το θέμα της οπαδικής βίας ως λερναία ύδρα, που πρέπει να της επιτεθεί  από πολλές κατευθύνσεις για την εξολοθρεύσει.

Οι hooligans δεν είναι οργισμένοι νέοι σε κοινωνικό αδιέξοδο, δεν είναι παραστρατισμένα παιδιά, δεν είναι ρομαντικοί.

Είναι κακοποιοί που αποτελούν τμήμα μιας εκτεταμένης και ισχυρής εγκληματικής οργάνωσης. Ως τέτοια λοιπόν την αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στοιχειοθετώντας ισχυρές ποινικές κατηγορίες εναντίον της.

Αναλαμβάνουν με την συνδρομή της κυβέρνησης, έμπειροι δικαστικοί να θέσουν τέλος σε αυτή την κοινωνική γάγγραινα.

Τέλος που θα οδηγήσει στις φυλακές φυσικούς και ηθικούς  αυτουργούς, χωρίς να μείνει σπόρος που θα οδηγήσει σε μελλοντικές ..σοδιές κακοποιών.

Τώρα, ως προς τα συγκεκριμένα μέτρα που άπτονται του ποδοσφαίρου.

Εντάσσονται και αυτά στην θεσμική και συντεταγμένη προσέγγιση.

Πολύ μεγάλη κουβέντα έγινε για το ποσό «άδικο» είναι το μετρό της δίμηνης τέλεσης των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών.

Εδώ το μέτρο έχει διττό χαρακτήρα.

Από τη μια συμβολικό. Ως γνωστόν τα πάντα στη ζωή αντιμετωπίζονται πρωτίστως συμβολικά. Δεν είναι δυνατόν μετά τα όσα έγιναν, να συνεχίσουν οι αγώνες σαν να μη τρέχει τίποτα.

Δε θα μπορούσε να συνεχιστεί το πρωτάθλημα χωρίς κάποιας μορφής παρέμβαση, που να συμβολίζει κάποιου είδους όχληση, οργή και κρατική αφύπνιση/ευαισθητοποίηση.

Είναι τρόπον τινά, σαν μια περίοδος «πένθους». Σε κάθε κηδεία, πάντα υπάρχει κάποιου είδους «παύση», είτε αυτή είναι τριήμερο πένθος, είτε οι σημαίες μεσίστιες, είτε παύση δραστηριοτήτων.

Θεωρήστε, ότι οι κεκλεισμένων θυρών αγώνες λειτουργούν συμβολικά, ως περίοδος πένθους για το βαθιά άρρωστο (ελπίζουμε όχι νεκρό) Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Επιπλέον, οι 2 αυτοί μήνες είναι ο ελάχιστος χρόνος που επιβάλλεται να δοθεί προκειμένου οι ΠΑΕ να προσαρμοστούν στο επόμενο μέτρο, αυτό της τοποθέτησης καμερών και του συστήματος ταυτοπροσωπίας εισιτήριων.

Ναι, ψηφισμένα μέτρα, τα οποία ουδέποτε εφαρμόστηκαν αφού υπήρχαν κενά στην σχετική νομοθεσία που τώρα θα καλυφθούν.  Για πρώτη φορά επιδεικνύεται σοβαρή διάθεση εφαρμογής, ας το παραδεχτούμε.

Όλα καλά λοιπόν? Ασφαλώς και όχι.

Απαιτούνται περαιτέρω μέτρα, που είμαι βέβαιος ότι συν τω χρόνω θα εφαρμοστούν.

Αρχικά η σταδιακή αποχώρηση της αστυνομίας από τα γήπεδα. Χρόνιο αίτημα αστυνομικών που ασφαλώς και έχει βάση. Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες είναι ιδιωτικές εκδηλώσεις και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται. Δηλαδή με ιδιωτική φύλαξη. Η αστυνομία ασφαλώς και θα επιβλέπει την προσέλευση και την αποχώρηση των οπαδών, την τάξη περιμετρικά των γηπέδων, την κυκλοφορία αλλά δεν έχει καμία δουλειά να κάνει τον security .’Όπως θα γινόταν σε κάθε ιδιωτικό χώρο, αν υπάρξουν εκτεταμένα επεισόδια εντός του γηπέδου, τότε θα καλείται από τον ιδιοκτήτη η αστυνομία να παρέμβει.

Η κλήση των Αρχών από τον νόμιμο ιδιοκτήτη αλλάζει την φύση και την σημασία της αστυνομικής παρέμβασης.

Εν συνέχεια, έχουμε το ζήτημα των ποινών για βιαιοπραγία ενάντιων αστυνομικών.

Έχω κατ επανάληψη αρθρογραφήσει για την διαφορά της επίθεσης σε αστυνομικό από αυτή σε οποιονδήποτε πολίτη.

Ο αστυνομικός εκπροσωπεί την συντεταγμένη πολιτεία και όποια επίθεση εναντίον του, είναι επίθεση στο Κράτος, στο ύψιστο αγαθό της κοινωνικής ασφάλειας αλλά και στην ίδια τη Δημοκρατία.

Όταν καταφέρεσαι εναντίον αστυνομικού κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των καθηκόντων του, καταφέρεσαι εναντίον της πατρίδας.

Το έγκλημα λοιπόν πρέπει να είναι ιδιώνυμο και να επιφέρει ποινή ισόβιας κάθειρξης, χωρίς αναστολή.

Τέλος για τις ποινές στις ΠΑΕ.

Έχω πολλάκις αναφέρει τον θεωρητικό της αποτροπής C. Beccaria και τις 4 προϋποθέσεις που θέτει για την αποτρεπτική διάσταση των ποινών.

Εν συντομία, θεωρεί πως πρέπει να είναι άμεσα εφαρμόσιμες, η βεβαίωση τους να είναι σίγουρη ( και όχι απλώς πιθανή) και να είναι αρκετά βαριές για να αποτρέψουν.

Στη περίπτωση που αναλύουμε, έμφαση πρέπει να δοθεί στην τρίτη διάσταση.

Οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ είναι ιδιαίτερα μεγάλης οικονομικής επιφάνειας και τα οποιαδήποτε πρόστιμα οφείλουν να είναι πολύ βαριά για να λειτουργήσουν αποτρεπτικά.

Αν στο τέλος κάθε τέλος περιόδου, ένας ιδιόκτητης ΠΑΕ κληθεί να πληρώσει πρόστιμα που προσεγγίζουν το κόστος μιας μεταγραφής, να είστε σίγουροι ότι η αποτρεπτική ικανότητα του προστίμου θα κάνει την παρουσία της με πάταγο…..

Εν κατακλείδι, δεν καλούμαστε να ανακαλύψουμε τη πυρίτιδα, ούτε να εφαρμόσουμε Θατσερικα μοντέλα.

Καλούμαστε να κάνουμε το αυτονόητο, αυτό που γειτονικές μας χώρες έκαναν με επιτυχία,.

Και κυρίως, να μην υπαναχωρήσουμε. Ο πρωθυπουργός δεν είναι μόνο thinker, είναι και doer.

Ως σύγχρονος πολίτικος-manager έχει καταλάβει πως πλέον πολικό κόστος δεν έχει εκείνος που δρα, αλλά εκείνος που αδρανεί.

Και σίγουρα θα πράξει αναλόγως.

* Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr