Κωνσταντίνος Γώγος: Αν ο Τζόνι Ντεπ δικαζόταν στην Ελλάδα

Το Αμερικανικό σύστημα δεν είναι τέλειο, αντιθέτως επί δεκαετίες καριέρες καταστράφηκαν και άνθρωποι κατέληξαν στη φυλακή με μόνη τη δήλωση της μίας πλευράς σε μία κοινωνία με κινήματα τα οποία τελευταίως έχουν εμφανισθεί και στη χώρα μας. Χρειάσθηκε ένας ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό άνδρας ηθοποιός και συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά για να εκδοθεί η πρώτη δικαστική απόφαση που αναγνώρισε κάτι το αυτονόητο: Ναι μπορεί να υπάρχει κακοποιητική συμπεριφορά και από την πλευρά του άλλου φύλου, ή αλλιώς η θυματοποίηση του θύτη.  

Τι θα γινόταν όμως αν τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά διαδραματίζονταν στην Ελλάδα και ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής προσπαθούσε να βρει το δίκιο του με βάση το δικό μας δικαιικό σύστημα.

ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. 

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε μία δίκη που να αποφασίζει ταυτόχρονα και για την ποινική αλλά και για την αστική απόδοση Δικαιοσύνης. Αντιθέτως έχουμε τον παραλογισμό για τα ίδια πραγματικά περιστατικά να πρέπει παράλληλα να τρέχουν δύο διαφορετικές δίκες.

Ο πρωταγωνιστής μας λοιπόν θα έπρεπε ταυτόχρονα να καταθέσει και μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και αγωγή για ηθική βλάβη για αδικοπραξία.

Θα έπρεπε επομένως να γίνουν δύο διαφορετικές δίκες και μάλλον η μία θα περίμενε το αποτέλεσμα της άλλης. Η πρακτική έχει δείξει χωρίς να είναι δεσμευτικό ότι το αστικό Δικαστήριο θα ανέβαλλε την απόφασή του μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί του ποινικού Δικαστηρίου.

ΘΑ ΕΞΕΤΑΖΟΤΑΝ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ. 

Το αστικό δικαστήριο κατά την εκδίκαση της υπόθεσης θα εξέταζε οτιδήποτε άλλο εκτός από την ουσία της υπόθεσης. Άπειρα τυπικά κριτήρια που έχουν τεθεί πλέον με κίνδυνο να απορριφθεί η αγωγή για τυπικό λόγο. Θα εξέταζε το δικαστήριο αν έχει σταλεί εξώδικο πριν στην εναγομένη για επανόρθωση, έγγραφα διαμεσολάβησης, γραμμάτια, δικαστικό ένσημο.

Και αφού τα έκανε όλα αυτά θα εξέδιδε αναβλητική απόφαση αναμένοντας την απόφαση του ποινικού Δικαστηρίου.

Φανταστείτε να ήταν η υπόθεση του Τζόνι Ντεπ αυτή που η αγωγή του απορρίφθηκε λόγω μη αναγραφής του ΑΦΜ στην αγωγή. Απίθανο και όμως ελληνικό.

ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. 

Όπως είδαμε το Αμερικανικό σύστημα είχε ως προϋπόθεση οι διάδικοι να βρίσκονται στο Δικαστήριο σε όλη την εκδίκαση της υπόθεσης. Στην Ελλάδα θα τους ψάχναμε από κανάλι σε κανάλι. Κατά πάσα πιθανότητα θα ακούγαμε και τις κλασικές πια ατάκες «είναι αδύνατον να παρασταθεί, ας διαβαστεί η κατάθεσή της, καθώς δε μπορεί να βιώσει ξανά τα όσα άσχημα βίωσε», ενώ ταυτόχρονα το υποτιθέμενο θύμα θα έχει πάρει στη σειρά όλες τις μεσημεριανές εκπομπές. 

Βέβαια δε φταίνε οι διάδικοι σε αυτό. Τόσες αλλαγές στους Κώδικες και η αυτοπρόσωπη παρουσία στο ακροατήριο παρέμεινε μακρινό όνειρο.

Βλέπεις το ίδιο το νομικό σύστημα έχει φροντίσει ο «Τζόνις» να αναγκάζεται να φοράει το κουστούμι του και να παρίσταται στο Δικαστήριο. Εδώ η Σούλα και ο Μάκης είναι διά πληρεξουσίου. 

ΔΙΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ. 

Στην Αμερικανική Δίκη όλα τα αποδεικτικά δεδομένα όπως είδαμε ήταν ελευθέρα. Καταγραφές, μαγνητοφωνήσεις, φωτογραφήσεις τα πάντα.

Εδώ αντιθέτως ο Τζόνι Ντεπ δε θα είχε καμία τύχη. Δε θα μπορούσε να εμφανίσει κανένα από τα αποδεικτικά μέσα γιατί πολύ απλά θα πήγανε κατηγορούμενος για παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων.

Μη ξεχνάμε πρόσφατη νομολογία που ο κλέφτης καταδίκασε τον ιδιοκτήτη της κάμερας καταγραφής που τον έγραφε να κλέβει. (Παραβιάσθηκε η προσωπική του ελευθερία φαίνεται από την καταγραφή!!!).

Για να είμαι βέβαια ακριβής αν είναι τα μόνα αποδεικτικά μέσα και δεν υπάρχει άλλος τρόπος τότε φυσικά και τα αποδεικτικά αυτά μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Για δοκίμασε να καταθέσεις μαγνητοφωνήσεις σε Δικαστήριο να δω κάτι που θέλωω….

ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΙΠΟΤΑ. 

Αν παρ’ όλα αυτά κατέληγε σε μία καταδικαστική ποινική απόφαση. Τότε θα έμενε στο μηνυτή αποκλειστικά και μόνο η χαρά. Η μετατροπή σε χρήμα χαρακτηρίστηκε άδικη (;) η κοινοφελής είναι σπάνια, η μερική έκτιση σχεδόν ανεκτέλεστη.

Όσον αφορά δε την απόφαση του αστικού Δικαστηρίου. Οι πρόσφατες νομολογίες πια για ηθική βλάβη έχουν τόσο πολύ χαμηλώσει το ύψος της αποζημίωσης που το πιο πιθανό είναι τα έξοδα του δικαστικού αγώνα να είναι σχέδον ίσα με το ποσό της αποζημίωσης. 

Αλλά ακόμα και στην εξαιρετική περίπτωση που εκδοθεί πια μία εκτελεστή αμετάκλητη απόφαση φτάνουμε στο αρχαίο ρητό: «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». 

Αν δεν επανέλθει η προσωποκράτηση εκτέλεση αποφάσεως δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ.

Επομένως ο πρωταγωνιστής μας δίπλα στα όσκαρ θα μπορεί να βάλει σε μία κορνίζα και τις δικαστικές αποφάσεις να τις θυμάται. 

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ. 

Σαφώς και το αμερικανικό σύστημα δεν είναι τέλειο. Αντιθέτως, ίσως είναι πολύ χειρότερο από το δικό μας, το οποίο έχει σαφώς πιο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα ειδικά σε επίπεδο Ποινικού Δικαίου. Σαφώς και το κείμενο είναι σατυρικό και υπερβολικό, δεν παύει όμως να περιγράφει τις παθογένειες του δικού μας συστήματος. Ζούμε στην εποχή που η υπερβολή να πατάξουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο μας οδηγεί σε αυτό που λέει ο σοφός λαός «μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά».

Ας είμαστε προσεκτικότεροι στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής γιατί η θυματοποίηση του θύτη είναι το αμέσως επόμενο ζήτημα που πρέπει να λύσουμε, ενώ ακόμα δεν έχουμε προλάβει να τελειώσουμε ως κοινωνία με το metoo.

*Κωνσταντίνος Χ. Γώγος Δικηγόρος Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr