Κωνσταντίνος Γώγος – Αττική οδός: Μπορεί να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της έκθεσης;
Ανεξάρτητα από την γενική περιγραφή όμως υπάρχει μία ειδική κατάσταση αυτή που συνέβη εντός της Αττικής οδού, όπου έχει ειδικό ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το πολιτικό θέμα, κυρίως για το νομικό ζήτημα.
dikastiko.gr Τα πρόσφατα γεγονότα προφανώς και μας έχουν γεμίσει όλους οργή. Ένα καιρικό φαινόμενο όσο και να θέλουμε να το χαρακτηρίσουμε ακραίο όταν συμβαίνει κάθε χρόνο και όταν το περιμένεις κάθε χειμώνα και όταν έχεις ενημερωθεί από τους μετεωρολόγους τρεις ημέρες πριν γι’ αυτό προφανώς και όταν δημιουργεί τα προβλήματα που είδαμε γεννά έννομες συνέπειες. Ανεξάρτητα από την γενική περιγραφή όμως υπάρχει μία ειδική κατάσταση αυτή που συνέβη εντός της Αττικής οδού, όπου έχει ειδικό ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το πολιτικό θέμα, κυρίως για το νομικό ζήτημα.
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για τις αποζημιώσεις ένα κρίσιμο ζήτημα είναι κατά πόσο έχουν τελεσθεί ποινικά αδικήματα και για το παρόν άρθρο θα περιορισθούμε στο αδίκημα της έκθεσης κατ’ άρθρο 306 ΠΚ.
Σύμφωνα με το άρθρο 306 ΠΚ όπως αυτό τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα:
«1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος υπαίτια τραυμάτισε, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
- Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, β) θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη».
Η αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος επομένως προκύπτει με δύο τρόπους:
- Με τη στενή έννοια, ήτοι με την έκθεση του άλλου, ώστε να τον αφήσω αυτόν αβοήθητο,
- Με την άφεση αβοήθητου του ατόμου που βρίσκεται υπό την προστασία του δράστη.
Ειδικότερα, όσον αφορά τον πρώτο τρόπο του εγκλήματος της έκθεσης, σε στενή έννοια, υπάρχει, όταν με μία θετική ενέργεια (ή παράλειψη) του δράστη το θύμα μεταφέρεται από μία σχετικά ασφαλή θέση σε μία ανασφαλή και έτσι εκτίθεται σε κίνδυνο η ζωή ή η υγεία του.
Παράλληλα, είναι αδιάφορο, εάν το θύμα τελικά διασωθεί με την παρέμβαση τρίτων ή από τύχη. Και τούτο, γιατί στα εγκλήματα ειδικής διακινδύνευσης, στα οποία εντάσσεται και η έκθεση, η συμπεριφορά του δράστη εξαντλείται στην πρόκληση του κινδύνου και δεν συνδέεται με την επέλευση της βλάβης. Επομένως, είναι αδιάφορο, εάν αναμένεται με βεβαιότητα ή με υψηλή πιθανότητα η παροχή βοήθειας από τρίτο.
Κατόπιν όλων των ανωτέρω, το αδίκημα της έκθεσης μοιάζει να ταιριάζει ως προς την αντικειμενική του υπόσταση στα πραγματικά περιστατικά όπως αυτά περιγράφονται τις τελευταίες ημέρες από τους εμπλεκόμενους οδηγούς στην περίπτωση της Αττικής οδού. Η σχετική υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στο νομικό κανόνα θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει ίσως και πιθανή.
Ωστόσο, από εκεί και πέρα τίθεται ουσιωδώς το ερώτημα κατά πόσο καλύπτεται η υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος. Και αυτό καθώς το αδίκημα της έκθεσης είναι αδίκημα στο οποίο απαιτείται δόλος, έστω και ενδεχόμενος, να γνωρίζει δηλαδή ο δράστης ότι ο παθών βρίσκεται σε κίνδυνο της ζωής ή της υγείας του και να το αποδέχεται. Και εδώ τίθεται το κρίσιμο ερώτημα κατά πόσο θα μπορούσε ένα δικαστήριο να δεχθεί επί της ουσίας τον ισχυρισμό της ύπαρξης δόλου. Καθώς αν εν τέλει αποδειχθεί ότι οι πράξεις ναι μεν τελέσθηκαν αλλά από αμέλεια του δράστη η πράξη δεν τιμωρείται.
to be continued. . .
*Κωνσταντίνος Γώγος, Δικηγόρος Αθηνών
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
