Κωνσταντίνος Γώγος: Οι αλλαγές στο 291ΠΚ για τη διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών
Η τροποποίηση του 2019 έφερε μία μεγάλη αλλαγή στα πλαίσια της ποινής και την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος.
Κάθε υπόθεση ποινικού ενδιαφέροντος που απασχολεί την επικαιρότητα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στην αντίληψη πως οι τροποποιήσεις σε νομοθετικά κείμενα και δη σε κώδικες πρέπει να γίνονται με ιδιαίτερη προσοχή καθώς μόνον εκ των υστέρων μπορεί να δει κανείς μία πιθανή βλάβη στο δικαιϊκό μας σύστημα. Βλάβη που πολλές φορές δε μπορεί να διορθωθεί καθώς πάντοτε ισχύει ο νόμος κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης και όχι μία μεταγενέστερη τροποποίηση.
Με βάση λοιπόν αυτές τις γενικές αρχές αξίζει να δει κανείς τις αλλαγές που επήλθαν στο άρθρο 291 ΠΚ και συγκεκριμένα στο επίμαχο άρθρο που αφορά στις παρεμβάσεις στις συγκοινωνίες.
Συγκεκριμένα, προ της τροποποίησης των κωδικών του 2019 το άρθρο αρχικά περιελάμβανε κάθε μορφή παρέμβασης στις συγκοινωνίες επιτρέποντας στις εισαγγελικές και δικαστικές αρχές να εξειδικεύσουν την παρέμβαση εκείνη που συνιστά πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος. Παράλληλα, η επαπειλούμενη ποινή ήταν ιδιαιτέρως αυστηρή καθώς ξεκινούσε από κάθειρξη, ήτοι 5 έως 20 έτη και σε περίπτωση θανάτου κατέληγε στην επιβολή ισοβίων.
Η τροποποίηση ωστόσο του 2019 πρώτον έφερε μία μεγάλη αλλαγή στα πλαίσια ποινής. Μείωσε τα πλαίσια σε ποινή δέκα έως 15 ετών σε περίπτωση θανάτου και όταν οι θάνατοι είναι περισσότεροι υπάρχει η δυνατότητα επιβολής της ισόβιας κάθειρξης.
Ωστόσο δεν έμεινε μόνον σε αυτή την τροποποίηση αλλά περιόρισε δραματικά την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος, περιγράφοντας πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις για τις οποίες μπορεί να καταδικασθεί κάποιος σε ποινή κακουργήματος.
Συγκεκριμένα, η τοποθέτηση εμποδίων, η καταστροφή εγκαταστάσεων κλπ αποτελούν συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους μπορεί να καταδικασθεί κανείς με την τροποποίηση του 2019.
Ωστόσο, το συγκεκριμένο άρθρο τροποποιήθηκε εκ νέου με τη νέα κυβέρνηση αλλά κυρίως τροποποιήθηκαν οι διατάξεις που αφορούν την έκτιση σε περίπτωση επιβολής ισόβιας κάθειρξης.
Πρακτικά αυξήθηκε ο χρόνος πραγματικής έκτισης της ποινής στα ισόβια με αποτέλεσμα να δίνεται δυνατότητα στον καταδικασθέντα να αιτηθεί την άρση της κράτησής του μετά από την έκτιση 18 ετών.
Από όλα τα ανωτέρω προκύπτει επομένως ότι με την τροποποίηση του 2019 υπήρξε μία γενικότερη μείωση των ποινών η οποία αφορούσε και το συγκεκριμένο αδίκημα, η οποία τροποποιήθηκε εκ νέου, οι δε αλλαγές στην έκτιση της ποινής οδηγούν σήμερα στην πραγματική έκτιση της ποινής για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Όσον αφορά δε στο αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια αξίζει να αναφερθεί ότι η τροποποίηση του 2019 είχε προκαλέσει μεγάλη συζήτηση στο νομικό κόσμο καθώς η μέγιστη ποινή φυλάκισης που μπορούσε να επιβληθεί ακόμα και σε ταυτόχρονα πολλαπλά αδικήματα όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγούσε στην επιβολή μέγιστης ποινής τα 5 έτη.
Αντιθέτως, με την τροποποίηση του Ν. 4855/2021 διορθώθηκε η ανωτέρω ασυνέπεια του νόμου με αποτέλεσμα στο αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια με συνέπεια πολλούς θανάτους να υπάρχει η δυνατότητα επιβολής φυλακίσεως έως 8 έτη.
* Κωνσταντίνος Χ. Γώγος, Δικηγόρος Αθηνών
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παναγιώτης Βασταρούχας: Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης σε μια εποχή “τηλεοπτικών δικαστηρίων” Θέμης Σοφός: Επιστολή προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη – “Δυσσέβειας Ύβρις” Γρηγόριος Ζ. Πεπόνης – Παραλείψεις σε βάθος χρόνου Αριστομένης Τζαννετής: Αρνητική δημοσιότητα, επικοινωνιακή υπεράσπιση και κοινό περί δικαίου αίσθημα – Τρία συγκοινωνούντα δοχεία Ευάγγελος Στεργιούλης: Η ώρα της ΔικαιοσύνηςΑκολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr