Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2025

Λουκάς Αποστολίδης: Προσωρινή Διαταγή – «Κράμερ εναντίον Κράμερ»

"Στη διαμάχη «Κράμερ εναντίον Κράμερ», για το ποιος θα έχει την επιμέλεια ανήλικων παιδιών, φρονώ ότι το Δικαστήριο σφάλει όταν με μια απλή πιθανολόγηση, χωρίς ουδεμία ουσιαστική αιτιολόγηση, επιτρέπει την έξοδο από τη χώρα, ενός εκ των γονιών μαζί με τα ανήλικα παιδιά, χωρίς καν να έχουν συζητηθεί τα ασφαλιστικά μέτρα"

NEWSROOM icon
NEWSROOM
Λουκάς Αποστολίδης: Προσωρινή Διαταγή – «Κράμερ εναντίον Κράμερ» dikastiko.gr

Θεωρητικά και νομολογιακά, η εξουσία ως χορήγηση της προσωρινής διαταγής διατηρείται με βάση την ισχύουσα διαδικασία ρύθμισης μέχρι την έκδοση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων.

Συχνά στην δικαστηριακή πρακτική ή προσωρινή διαταγή χορηγείται ευθύς μετά την κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων  παρέχεται υπέρ των αιτούντων, οι οποίοι επικαλούνται την επείγουσα κατάσταση και τον άμεσο κίνδυνο. Ένα ζευγάρι νέων, ως «Κράμερ εναντίον Κράμερ» συγκρούονται για την επιμέλεια των τέκνων τους.

Σε πρόσφατη αίτηση προσωρινής διαταγής στο Πρωτοδικείο Πάτρας, μητέρα που ασκεί νομίμως την επιμέλεια των τέκνων στην Ελλάδα, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αιτείται, προσωρινή δικαστική προστασία, για να μην επιτραπεί η έξοδος του πατέρα με τα ανήλικα παιδιά στην Αμερική έως ότου εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα για την επιμέλεια των ανήλικων παιδιών 8 και 5 ετών και εκδοθεί η απόφαση. Μάλιστα σε επείγουσα κατάσταση, όταν οι λιμενικές αρχές έχουν απαγορεύσει την έξοδο του πατέρα από τη χώρα και ο ίδιος βρίσκεται με την βαλίτσα στο χέρι να φύγει.

Η δικαστής αρχικά με την κατάθεση της αίτησης χορήγησε προσωρινή διαταγή για την αποτροπή εξόδου του πατέρα από τη χώρα μαζί με τα ανήλικα παιδιά τους, έως ότου την επόμενη κριθεί οριστικά το ζήτημα  της προσωρινής διαταγής  έως την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων και την έκδοση της απόφασης.

Η εκδίκαση την επ’αύριο στο Πρωτοδικείο Πάτρας, για την συνέχεια ή όχι της προσωρινής διαταγής έως την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων,  σε χρόνο εξπρές το δικαστήριο, απέρριψε το αίτημα  προσωρινής διαταγής. ‘Εδωσε ουσιαστικά το διαβατήριο στον πατέρα να φύγει στο Αμέρικα μαζί με τα παιδιά του. Χωρίς στο ελάχιστο ο δικαστής να εξετάσει τον επικείμενο κίνδυνο της απώλειας της επικοινωνίας της μητέρας που ασκούσε νομίμως την επιμέλειατων παιδιών με τη βούλα δικαστικών αποφάσεων.Ρόδος – Αμερική δεν είναι Ομόνοια – Σύνταγμα, σκέπτεται ο απλός πολίτης.

Χωρίς πιστεύω δικαστική βάσανο η λέξη ‘ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ’ πάνω στην αίτηση ασφαλιστικών,  χωρίς την ελάχιστη – νύξη, φράση – αιτιολόγηση για την πιθανολόγηση θετικής ή αρνητικής  αποδοχής της αίτησης  είναι ένα ζήτημα πραγματικό και νομικό που γεμίζει με αμφιβολία τους διάδικους. Έχω πολλές φορές αρθρογραφήσει, ότι η λέξη μονάχα «απορρίπτεται» χωρίς την ελάχιστη αναφορά στο σκεπτικό της πιθανολογούμενης κρίσης του δικαστή δημιουργεί τεράστιες αμφιβολίες στους ηττημένους διαδίκους, όταν μάλιστα αφορά την επιμέλεια και την επικοινωνία ανήλικων παιδιών.

Ο δικαστής όφειλε να εξετάσει και να κρίνει αν υφίσταται επείγουσα κατάσταση, άμεσος κίνδυνος προσβολής δικαιωμάτων και αλλαγής πραγματικών καταστάσεων ενδεχόμενα μη επανορθώσιμης. Όταν μάλιστα  εξετάζονται θέματα  επιμέλειας ανήλικων παιδιών και επικοινωνίας, κυρίαρχο ζήτημα προς εξέταση και κρίση είναι το συμφέρον των παιδιών. Επί του πραγματικού .Η μάνα το 2019 μαζί με τα παιδιά τους επιστρέφει στην Ελλάδα. Ο πατέρας στέλνει κάποια διατροφή. Το 2021  επιχειρεί δικαστικά να μεταφερθούν τα παιδιά στην Αμερική, με βάση τη σύμβαση της Χάγης, αφού πρώτα  χωρίς την παρουσία της μάνας στην Αμερική επιτυγχάνει με δικαστική απόφαση να κερδίσει την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων.

Παράλληλα όμως από το 2022 εκφράζει τη βούληση του με τις ενέργειες του να διαμείνει στην Ελλάδα. Επαγγελματικά πλέον  ζήτησε να αναγνωρισθεί το πτυχίο του από το ΔΙΚΑΤΣΑ και έκανε αίτηση στο Παν/μο της Πάτρας για θέση επίκουρου καθηγητή. Παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο όπου δίδασκε σαν καθηγητής στην Αμερική και προσελήφθει στο Παν/μιο στην Πάτρα.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια η μητέρα με τα ανήλικα παιδιά, έχοντας την επιμέλεια  τους ζούσαν στην Ελλάδα, εντάχθηκαν στην εκπαιδευτική κοινότητακαι το οικογενειακό περιβάλλον. Αντίστοιχα οι γονείς του πατέρα είχαν μόνιμη κατοικία στον ίδιο Δήμο, ήταν μόνιμοι κάτοικοι. Ο πατέρας αφού προσελήφθη στο πανεπιστήμιο μίσθωσε σπίτι στην Πάτρα. Με πρόγραμμα διδασκαλίας και παρουσίας. Αυτή η πραγματική κατάσταση περιγράφεται και στο διαδικτυακό βιογραφικό του πατέρα. Αυτά τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου.

Οι διαμάχες βέβαια και οι εντάσεις δεν σταμάτησαν μεταξύ τους, αλλά βρίσκονταν όλοι στην Ελλάδα, πατέρας, μάνα και στον τόπο των γονιών τους. Τόσο το οικογενειακό περιβάλλον της μάνας, όσο και του πατέρα βρίσκονταν μόνιμα στον ίδιο Δήμο στην Ελλάδα. Ουδείς συγγενής υπήρχε στην Αμερική  στον αρχικό τόπο διαμονής που γεννήθηκαν τα ανήλικα παιδιά.

Ξαφνικά  αρχές Δεκεμβρίου  ο πατέρας  επιχείρησε και πάλι να αποδράσει από το λιμάνι της Πάτρας. Οι αρχές απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα. Η μητέρα έκανε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και προσωρινής διαταγής. Η δικαστής αμέσως μετά την κατάθεση της αίτησης εξέδωσε προσωρινή διαταγή απαγόρευσης εξόδου του πατέρα από τη χώρα. Λόγω του επείγοντος και του φόβου εξόδου του πατέρα παράνομα από τη χώρα εξέδωσε την «προσωρινή της προσωρινής» μέχρι την εκδίκαση της προσωρινής.

Ως εκ’ του αποτελέσματος ουδόλως λήφθηκε υπόψη η απόφαση της δικαστού στην εκδίκαση της προσωρινής διαταγής.

Τα συμπεράσματα προφανή:

Εσφαλμένη, πιστεύω η κρίση του δικαστηρίου να απορρίψει την προσωρινή διαταγή, διότι ικανοποίησε πλήρως το αίτημα των αντιδίκων για έξοδο του πατέρα εκτός της χώρας, καθιστώντας την δικαστική προστασία των ασφαλιστικών μέτρων αλυσιτελή.

Μάλιστα η προσωρινή διαταγή κοινοποιήθηκε με email στο Λιμεναρχείο της Πάτρας και αστραπιαία ο πατέρας μαζί με τα ανήλικα αναχώρησε για Ιταλία και Αμερική, όπως ακριβώς αιτήθηκαν στην ακρόαση οι αντίδικοι.

Οι συνήγοροι της μητέρας ενημερώθηκαν την επόμενη ημέρα, από το Λιμεναρχείο, ότι ο πατέρας τους κοινοποίησε με email την απόρριψη της προσωρινής. Ούτε ο υπέρτατος κίνδυνος της φυγής του πατέρα στο εξωτερικό ευαισθητοποίησε το δικαστήριο να διασφαλίσει την ενημέρωση  των συνηγόρων των δύο πλευρών, αφού η γραμματεία των ασφαλιστικών μέτρων ήταν κλειστή και ουδείς απαντούσε στο τηλέφωνο.

Εσφαλμένη, διότι και στο αίτημα των συνηγόρων της μητέρας για εξέταση τωνανήλικων παιδιών 8 και 5 ετών όχι μόνον δεν εξετάσθηκε, αλλά ούτε καν τυπικά δεν έγινε αναφορά. Σημειωτέον ότι πριν ένα χρόνο (09-11-2023) ο ανήλικος υιός 8 ετών, είχε εξετασθεί και είχε επιλέξει να μείνει με τη μητέρα του στην Ελλάδα και όχι στην Αμερική που ήθελε ο πατέρας του.

Εσφαλμένη, διότι ενώ είχε εκδικασθεί αγωγή της μητέρας για την οριστική επιμέλεια και αναμένεται απόφαση δεν λήφθηκε καν υπόψη, για να διασφαλισθεί η διαμονή των ανηλίκων παιδιών έως την έκδοση της απόφασης.

Εσφαλμένη, διότι αφού ο πατέρας με αυτοδικία πήρε τα ανήλικα παιδιά και έφυγε εκτός Ελλάδος, δεν έχουν κανένα νόημα τα ασφαλιστικά μέτρα. Δηλαδή η μητέρα στερήθηκε κάθε ένδικης προστασίας, η οποία ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζει πλέον που βρίσκονται τα παιδιά της.

Εσφαλμένη, διότι δεν έλαβε καν υπόψη την «προσωρινή της προσωρινής» που είχε εκδώσει την προτεραία η δικαστής λαμβάνοντας σοβαρά και ουσιαστικά υπόψη τον άμεσο κίνδυνο εξόδου του πατέρα με τα ανήλικα παιδιά στην Αμερική στερώντας κάθε επικοινωνία της μάνας.

Ως νομικός σύμβουλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και έχοντας πολλές φορές εκδικάσει παρόμοιες περιπτώσεις είναι πρώτη φορά στη μακρόχρονη διαδρομή μου, δικαστήριο να εκδίδει προσωρινή διαταγή, ως διαβατήριο εξόδου από τη χώρα, χωρίς καν την εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων. Μάλιστα να νομιμοποιεί, ως εκ του αποτελέσματος την αυτοδικία του πατέρα να παίρνει τα ανήλικα παιδιά του και να διαφεύγει εκτός της χώρας.

Στη διαμάχη «Κράμερ εναντίον Κράμερ», για το ποιος θα έχει την επιμέλεια ανήλικων παιδιών, φρονώ ότι το Δικαστήριο σφάλει όταν με μια απλή πιθανολόγηση, χωρίς ουδεμία ουσιαστική αιτιολόγηση, επιτρέπει την έξοδο από τη χώρα, ενός εκ των γονιών μαζί με τα ανήλικα παιδιά, χωρίς καν να έχουν συζητηθεί τα ασφαλιστικά μέτρα.

Οφείλει πιστεύω το Δικαστήριο να λειτουργεί με περισσότερη φρόνηση και δικαία κρίση για το συμφέρον των ανήλικων παιδιών. Στοιχειωδώς να αιτιολογεί έστω συνοπτικά την κρίση του, διότι με μια μονάχα λέξη, «απορρίπτεται» πληγώνει και τα παιδιά και τους γονείς και βέβαια παραβιάζει συνολικά το πλαίσιο της ισχύουσας Νομοθεσίας για την προστασία των ανήλικων παιδιών. Είναι πραγματικά σοβαρή παράλειψη του δικαστή να απορρίψει σιωπηρά το αίτημα εξέτασης του τέκνου ηλικίας 8 ετών. Όταν μάλιστα προσκομίσθηκε σχετική έκθεση εξέτασης μάρτυρα, στις 9 Νοεμβρίου 2023 (έναν χρόνο πριν) και το ανήλικο ρητά αναφέρει ότι φοβάται ότι ο πατέρας «θα τον πάει στην Αμερική και δεν θέλω να πάω γιατί θα μας πάρει μακριά από τη μαμά και δεν θα την ξαναδούμε ποτέ». Η μητέρα δικαίως επεσήμανε ότι:

« Νόμιμα επέστρεψα από τις Η.Π.Α. στη Ρόδο με τα τέκνα μου και δεν τα αφαίρεσα παράνομα από τον πατέρα τους και ήδη καθ’ ου. Η επιμέλεια νόμιμα ασκείται από εμένα και από το 2022 με δικαστική απόφαση (217/2022 ΜΠΡ, διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων)».

Εκ των υστέρων ο καθ’ ου η αίτηση προσέφυγε για να διεκδικήσει την επιμέλεια σε δικαστήρια των Η.Π.Α., αφού είχε εξαντλήσει τις δικαστικές προσφυγές στην Ελλάδα.

Η επιστροφή των τέκνων στις Η.Π.Α. θα προκαλούσε σοβαρό ψυχικό κίνδυνο των παιδιών (ΑΠ 136/2022, ΑΠ 48/2021, άρθρα 12 και 13 Σ).

Αυτό αποδεικνύεται και από την σφοδρή αντίδραση και άρνηση των ίδιων των τέκνων στο ενδεχόμενο μίας τέτοιας επιστροφής.

Ούτε η εφετειακή απόφαση, ούτε η αναιρετική απόφαση αφαίρεσε την επιμέλεια από εμένα, η πρόσφατη απόφαση επιβάλλει στον καθ’ ου η παρούσα να παρέχει διατροφή, το οποίο επιβεβαιώνεται και με την πρόσφατη υπ’ αριθμό 336/2024 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων).

Έπειτα από την αποξένωση του καθ’ ου από την Φλόριντα και την εργασιακή του αποκατάσταση στο Πανεπιστήμιο Πατρών, η οποία αποδεικνύεται από προσκομιζόμενα έγγραφα, η οποιαδήποτε μετακίνηση των παιδιών είναι ενάντια σε κάθε έννομο συμφέρον τους για την ψυχοσωματική τους ανάπτυξη και την απομάκρυνση από την εμένα, την μητέρα τους».

Θεωρώ ότι η εσφαλμένη κρίση του Δικαστηρίου, να εκδώσει «διαβατήριο» εξόδου του πατέρα εκτός Ελλάδος, με μία λέξη «απορρίπτεται»και πριν δικασθούν τα ασφαλιστικά μέτρα, όταν μάλιστα αφορά επιμέλεια και επικοινωνία των γονιών με ανήλικα παιδιά, «σκορπάει» έντονες αμφιβολίες για το σεβασμό στις αρχές του κράτους Δικαίου.

*Λουκάς Αποστολίδης: Δικηγόρος, Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ