Μαγδαληνή Ρούμπου: 2 μητέρες, 1 παιδί και 1 διαζύγιο – Όταν η Δικαιοσύνη πετυχαίνει “διάνα”

Με αφορμή τη συζήτηση για τη γονεϊκότητα στα ομόφυλα ζευγάρια και μια πρόσφατη εφετειακή απόφαση

NEWSROOM
Μαγδαληνή Ρούμπου: 2 μητέρες, 1 παιδί και 1 διαζύγιο – Όταν η Δικαιοσύνη πετυχαίνει “διάνα”
  1. Γονεϊκότητα και ομόφυλα ζευγάρια: Αναμφίβολα ένα από τα πιο “ευπώλητα” θέματα των ημερών.

Δηλώσεις επί δηλώσεων για τον χρόνο που θα αποφασίσει η κυβέρνηση να κάνει πράξη την υπόσχεσή της για τη θεσμοθέτηση του γάμου και συνακόλουθα της τεκνοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Μπαράζ απόψεων για την παρένθετη μητρότητα με αφορμή δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δηλώσεις άκρατης ομοφοβίας από τοπικό αιρετό σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση.

  1. Εν τω μεταξύ σε ανύποπτο χρόνο, η δικαστική εξουσία είχε τοποθετηθεί, θέτοντας την ουσία της συζήτησης στο κέντρο, δηλαδή στο συμφέρον του παιδιού. Και πέτυχε “διάνα”.

Συγκεκριμένα, το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 156/2022 απόφασή του, με την οποία αναγνωρίσθηκε και κηρύχθηκε εκτελεστή απόφαση βρετανικού δικαστηρίου, με την οποία – κατόπιν διαζυγίου ομόφυλου ζευγαριού – είχε ανατεθεί η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου στη μη βιολογική μητέρα. Συνοπτικά ως προς τα πραγματικά περιστατικά, οι διάδικοι ήταν ζευγάρι ομοφυλόφιλων γυναικών, που είχε συνάψει τον Αύγουστο 2013 στο Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο το 2015 τράπηκε σε νόμιμο γάμο, ενώ στο μεταξύ τον Σεπτέμβριο 2013 το ζευγάρι απέκτησε ένα θήλυ τέκνο με βιολογική μητέρα τη μία εκ του ζευγαριού. Λόγω διακοπής της συμβίωσης των διαδίκων το 2016 εξεδόθη η από 08.08.2017 απόφαση βρετανικού δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία – μεταξύ άλλων – η επιμέλεια ανατέθηκε στη μη βιολογική μητέρα κι ορίσθηκε η επικοινωνία του τέκνου με την έτερη μητέρα. Στη συνέχεια το τέκνο με τη μη βιολογική μητέρα του μετοίκησε στην Ελλάδα και κατατέθηκε αίτηση στα ελληνικά δικαστήρια για την αναγνώριση και κήρυξη εκτελεστής της ως άνω αλλοδαπής απόφασης. Η αίτηση πρωτόδικα απερρίφθη, αλλά έγινε δεκτή με την  υπ’ αριθμ. 156/2022 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

  1. Το ρηξικέλευθο της απόφασης του Εφετείου έγκειται στο γεγονός ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε επί ενός ζητήματος, το οποίο η ελληνική έννομη τάξη εξακολουθεί να αγνοεί, δηλαδή τις οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών με παιδιά.

Tο Εφετείο λοιπόν ρητά ανέφερε ότι μόνο το γεγονός ότι το ελληνικό δίκαιο αγνοεί ορισμένο θεσμό ή ορισμένη ρύθμιση της αλλοδαπής, δεν σημαίνει ότι η απόφαση αντίκειται στην εγχώρια δημόσια τάξη, καθώς επίσης και το ότι το διαφορετικό από τα καθιερωμένα μοντέλο της οικογένειας δεν μπορεί να αποβεί σε βάρος του πραγματικού συμφέροντος του τέκνου.

Η εφετειακή απόφαση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μεταξύ άλλων ότι η ανήλικη διέμενε τα τελευταία 4 χρόνια στη Θεσσαλονίκη με τη μη βιολογική της μητέρα, όπου δημιούργησε σταθερό συγγενικό, κοινωνικό και υποστηρικτικό περιβάλλον, έκρινε ότι σε περίπτωση που δεν αναγνωριζόταν δεδικασμένο από την αλλοδαπή δικαστική απόφαση περί επιμέλειας της ανήλικης με το σκεπτικό ότι είχε τελεσθεί γάμος στην αλλοδαπή μεταξύ των ομόφυλων γονέων της, τούτο θα προσέκρουσε βάναυσα στο πραγματικό συμφέρον της ανήλικης και θα εισήγαγε δυσμενή διάκριση σε βάρος της εξαιτίας του γενετήσιου προσανατολισμού των γονέων της.

Μάλιστα, η απόφαση προχώρησε ένα βήμα παρακάτω επισημαίνοντας δηκτικά ότι τον θεσμό του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια “αγνοεί προς το παρόν η εγχώρια έννομη τάξη, παρότι μέχρι το θέρος του έτους 2021 τουλάχιστον (15) χώρες της ΕΕ έχουν θεσπίσει”.

  1. Πράγματι, ενώ στην Ελλάδα του 2023 το ζήτημα αυτό αποτελεί πεδίο αντιπαραθέσεων και αφορμή ακόμη και για δημόσια ομοφοβικά κοάσματα πολιτικών προσώπων, στη Γαλλία ήδη από το 1999 έχει θεσμοθετηθεί το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια (το γνωστό PACS), όπως και το δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία ήδη από το 2013.

Όσο και να κλείνουν κάποιοι τα μάτια, οι οικογένειες αυτές υπάρχουν, όπως και τα παιδιά που ζουν μέσα σε αυτές. Η θεσμική αναγνώριση λοιπόν των οικογενειών των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι θέμα ιδεολογίας ή προσωπικής άποψης, αλλά ζήτημα σεβασμού θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πρωτίστως των δικαιωμάτων των παιδιών.

Κι όσο ο Έλληνας νομοθέτης μένει άπραγος, φαίνεται πως η ελληνική δικαιοσύνη θα δείχνει τον δρόμο.

*Μαγδαληνή Σ. Ρούμπου, Νομικός – Επιθεώρηση Εργασίας Ανεξάρτητη Αρχή

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr