Μαρία Ντούμα: Είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη
Τελευταίο χαστούκι από την πρωτιά της τελευταίας θέσης μας στην ισότητα των φύλων που έδειξε η έρευνα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την φυλετική ισότητα.
Αναδύεται πάλι, μετά από αρκετές δεκαετίες, δημόσιος διάλογος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την ισότητα των φύλων και ειδικά στο χώρο της δικηγορίας.
Από την δική μου προσωπική εμπειρία τεσσάρων δεκαετιών πλέον στο χώρο κατέληξα ότι η απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει ισότητα στις ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης μεταξύ ανδρών και γυναικών δικηγόρων δεν μπορεί να είναι ίδια για όλες τις κατηγορίες δικηγόρων, δηλαδή των εμμίσθων του δημοσίου, των εμμίσθων του ιδιωτικού τομέα και της μεγαλύτερης ομάδας των αυτοαπασχολούμενων -μη εμμίσθων-δικηγόρων.
Διευκρινίζω ότι στους εμμίσθους ιδιωτικού τομέα συμπεριλαμβάνω και τους έμμισθους δικηγορικών εταιρειών.
Ο διαχωρισμός αυτός είναι αυτονόητος αφού είναι εντελώς διαφορετικές οι εργασιακές συνθήκες στην κάθε μία από τις τρείς ομάδες.
Άποψη για τους εμμίσθους δεν είμαι κατάλληλη να εκφέρω αφού ποτέ δεν απασχολήθηκα ως έμμισθη πουθενά.
Στην μαχόμενη/αυτοαπασχολούμενη όμως δικηγορία πιστεύω ότι η επαγγελματική ανέλιξη σχετίζεται ελάχιστα έως καθόλου με το φύλο του δικηγόρου και οι λόγοι είναι περισσότερο αντικειμενικοί και όχι αποτέλεσμα κοινωνικής και συναισθηματικής ωριμότητας.
Όταν μία νέα δικηγόρος ξεκινά και εργάζεται ως αυτοαπασχολούμενη , χωρίς την σιγουριά του μηνιαίου μισθού, το πρόβλημά της δεν είναι ότι είναι γυναίκα αλλά το αν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στα έξοδα της ζωής και της οικογένειάς της, αν δεν είναι από τις τυχερές που έχουν κάποια οικονομική εξασφάλιση από τους γονείς της.
Δεν την απασχολεί το φύλο της αλλά η επιβίωσή της, διότι η μαχόμενη δικηγορία -και στο αστικό και στο ποινικό- είναι τόσο σκληρή που είναι σχεδόν πολυτέλεια να αφιερώνεις χρόνο για το αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητα εκπορεύονται από φαλλοκρατική αντίληψη.
Είναι εξ άλλου αντιφατικό να δεχθούμε ότι μια νέα γυναίκα μπορεί να μπει στην αρένα αυτή, να θέλει να είναι υπερασπίστρια αδικημένων και να μην έχει λύσει μέσα της το ζήτημα αυτό.
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορέσει να σταθεί ως δικηγόρος αν περιμένει την έξωθεν επιβεβαίωση της ισότητάς της και δεν έχει η ίδια την πεποίθηση ότι είναι ίση με τους άντρες.
Επομένως πιστεύω ότι είναι θέμα δικής της ψυχικής ωριμότητας και όχι κοινωνικό.
Πρέπει όμως και στην περίπτωση που το έχει λύσει ως στάση ζωής για τον εαυτό της να έχει πάντα υπ΄ όψιν της ότι η Ελληνική κοινωνία είναι ακόμη τόσο πατριαρχική που μερικές φορές ντρέπεσαι που είσαι Ελληνίδα.
Τελευταίο χαστούκι από την πρωτιά της τελευταίας θέσης μας στην ισότητα των φύλων που έδειξε η έρευνα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την φυλετική ισότητα [https://european-union.
*Μαρία Ντούμα, Δικηγόρος, συγγραφέας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δημήτρης Παξινός: Δικαστικοπολιτικά τερατουργήματα Κώστας Κοσμάτος: Ευαλωτότητα και θυματοποίηση Γρηγόριος Πεπόνης: Το βούλευμα “Novartis” – Υπόμνηση αυτονόητων Χριστοφόρος Σεβαστίδης: Ναζιστικοί χαιρετισμοί σε δικαστικές αίθουσες και τα πειθαρχικά μέτρα του διευθύνοντος την διαδικασίαΑκολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr