Μαρία Ντούμα: Μνήμες 

Eίχε ένα υψωματάκι σαν λόφο εκεί στην άκρη της λεωφόρου Βουλιαγμένης στο ύψος της Ηλιούπολης, τότε.

Καθόμασταν εκεί τα βράδια κάτω από το κυπαρίσσι, που καμαρωτό μέτραγε τα χρόνια. Το 68 δεν είχε πολυκατοικίες η Ηλιούπολη, σχεδόν πουθενά, ούτε κοντά στη λεωφόρο.

Μονοκατοικίες δίπατες ,τρίπατες και ισόγειες.

Με αυλές, με πολλά δένδρα και λουλούδια. Πολλές μονοκατοικίες ήταν πολύ ωραίες τις κατοικούσαν πλούσιοι. Είχε όμως και χαμόσπιτα.

Είχε ακόμη και ποτάμια και ρυάκια και πολλά μεγάλα χωράφια αδιαμόρφωτα από τις περιουσίες των Νάστων και των άλλων μεγάλων γαιοκτημόνων που προέκυψαν από την τουρκοκρατία και μετά.

Σ΄ αυτό το μέρος πρωτόρθαμε στην Αθήνα τέλος καλοκαιριού ,πρίν αρχίσει η σχολική χρονιά , 1η γυμνασίου θα πήγαινα.

Δεν χορταίναμε τη θέα της λεωφόρου όταν βράδιαζε ,τα φώτα που έτρεχαν στα δύο ρεύματα της λεωφόρου μας ταξίδευαν…

Σαν να είμασταν και εμείς μέσα στα αυτοκίνητα αυτά και φεύγαμε σε μέρη καινούργια άγνωστα και ξένα.

Ναι ξένα… εκεί ήταν ο χώρος μας αφού και εδώ ξένοι νοιώθαμε.

Εκείνο το υψωματάκι το έβλεπα όσο περνούσα στη λεωφόρο τις επόμενες δεκαετίες να χάνεται σταδιακά… και στο τέλος… να εξαφανίζεται κάτω από την μεγάλη οικοδομή που είχε καταστήματα πάνω στο παράδρομο της λεωφόρου.

Δεν έμεινε τίποτα εκεί στην άκρη της λεωφόρου, ούτε το κυπαρίσσι ούτε οι γύρω ωραίες μονοκατοικίες με τις κολώνες στις βεράντες και τις πέτρινες πεζούλες που αγνάντευαν την κίνηση της λεωφόρου.

Χάθηκαν όλα… έγιναν κακόγουστα τζαμένια πολυόροφα κτίρια με τερατοπινακίδες στην πρόσοψη… που διαφήμιζαν τα πάντα.

Όμως όχι δεν χάθηκαν αφού μείναν μέσα μου σαν αίσθηση του χρόνου και του τόπου ζωντανά και ωραία, λίγο όμως μελαγχολικά… σαν περασμένα που δεν γυρνούν ποτέ.

Μαρία Ντούμα, Δικηγόρος και συγγραφέας

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr