Μαρία Ντούμα: Συνεπιμέλεια και Οικογενειακό Δικαστήριο
Στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου για την συνεπιμέλεια δεν γίνεται ρητή αναφορά στο Σύνδρομο της Γονεϊκής Αποξένωσης όμως διαφαινόμενος σκοπός του είναι η καταπολέμηση του φαινομένου αυτού.
Σε πολλές οικογενειακές αντιδικίες ανακύπτει ως πρόβλημα το Σύνδρομο της Γονεϊκής Αποξένωσης (Parental Alienation Syndrome –PAS), το οποίο όμως για να διαγνωσθεί απαιτεί την συνδρομή ειδικών ψυχικής υγείας.
Πρόκειται για περίπτωση βαρύτατης κακοποίησης του παιδιού από τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια διότι, κινούμενος από εκδικητικότητα, προσπαθεί να αποξενώσει το παιδί από τον άλλο γονέα, συκοφαντόντας τον συστηματικά στο παιδί.
Το αποτέλεσμα αυτονόητα καταστροφικό για το παιδί.
Στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου για την συνεπιμέλεια δεν γίνεται ρητή αναφορά στο φαινόμενο PAS, όμως διαφαινόμενος σκοπός του είναι η καταπολέμηση και του φαινομένου αυτού.
Στην έκθεση αναφέρεται ότι σκοπός της νομοθέτησης της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας είναι η εξασφάλιση του παιδιού από την τραυματική εμπειρία της απομάκρυνσής του από τον ένα γονέα, λόγω της αποκλειστικής ανάθεσης της επιμέλειας στον άλλο, καθώς και η ισότητα των γονέων στον χρόνο του παιδιού.
Γίνεται μάλιστα στην έκθεση και προσδιορισμός του ελάχιστου χρόνου διαμονής του παιδιού σε κάθε γονέα, που δεν μπορεί να είναι λιγότερος του 35%, εκτός αν μόνοι τους οι γονείς συμφωνήσουν σε άλλο ποσοστό κατανομής του χρόνου, πχ 20% και 80%.
Σκοπός δηλαδή του νομοθετήματος φαίνεται να είναι η ισοκατανομή του χρόνου του παιδιού στους δύο γονείς, ώστε να υπάρχει ισότητα στο θέμα αυτό.
Παραθέτω μερικούς προβληματισμούς μου για την επικείμενη νομοθετική ρύθμιση.
Η υποχρέωση τήρησης του χρόνου κατανομής κατά το ως άνω ελάχιστο ποσοστό του 35%, συνεπάγεται συνεχή μετακίνηση/μετακόμιση του παιδιού από την κατοικία του ενός γονέα στην κατοικία του άλλου, με αποτέλεσμα την πρόκληση άλλου είδους τραυματικής εμπειρίας λόγω της έλλειψης σταθερότητας στο περιβάλλον του.
Η υποχρεωτική ισοκατανομή του χρόνου διαμονής του παιδιού στους δύο γονείς δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί όταν οι κατοικίες των γονέων απέχουν γεωγραφικά, διότι θα καθίσταται αδύνατη η καθημερινή μετακίνηση του παιδιού στο σχολείο, φροντιστήρια και άλλες δραστηριότητές του.
Η συναπόφαση των γονέων για την διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων της ζωής του παιδιού, μετά την διακοπή της κοινής τους συμβίωσης, θα είναι δυσκολότερη, απ΄ ότι ήταν όσο ζούσαν μαζί, διότι -εκτός των άλλων- θα ελλείπει και η καθημερινή δυνατότητα συνομολίας/επικοινωνίας τους, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση η/και αδυναμία επίλυσης θεμάτων, με πρόσθετες προστριβές τους.
Η ρύθμιση που επίκειται να γίνει νομίζω ότι θα δημιουργήσει και άλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα.
Επομένως η όποια νομοθετική παρέμβαση στο άκρως ευαίσθητο θέμα της προστασίας των παιδιών στις οικογενειακές αντιδικίες πρέπει να έχει ως πρώτο σκοπό την εξασφάλιση της καλύτερης δυνατής λύσης για την καθημερινότητα του παιδιού μετά την λύση του γάμου, ασχέτως της τυχόν επιβαρύνσεως των γονέων από την λύση αυτή.
Η ικανοποίηση της ισότητας των γονέων στον χρόνο διαμονής τους με το παιδί δεν μπορεί να υπερβαίνει το συμφέρον του.
Η τραυματική εμπειρία της απομακρύνσεως του ενός γονέα από την καθημερινότητα του παιδιού είναι μια πραγματικότητα μεν όμως η λύση της δεν είναι μόνο η συνεπιμέλεια, με την ισοκατανομή του χρόνου.
Μπορεί να απαλυνθεί η και να επιλυθεί με την σημαντική και στοχευμένη αύξηση του χρόνου επικοινωνίας.
Μια πιο ουσιαστική προσέγγιση του προβλήματος -που όμως έχει οικονομικό κόστος- είναι η θεσμοθέτηση του Οικογενειακού Δικαστηρίου και Ειδικής Υπηρεσίας, στελεχωμένης από ειδικούς ψυχικής υγείας, οι οποίοι πριν από την έκδοση απόφασης να συντάσσουν γνωμάτευση του τρόπου που ενδείκνυται να ρυθμισθεί η επιμέλεια.
Δεν μπορεί να έχουμε ειδικά δικαστήρια για θέματα οικονομικά, όπως π.χ. Ναυτοδικεία και να μην έχουμε ειδικό δικαστήριο για τα θέματα της οικογένειας.
Βέβαια όταν υπάρχει ψυχική ωριμότητα των «αντιδικούντων» όλα αυτά τα προβλήματα τα λύνουν μόνοι τους διότι πάντοτε θέτουν τα παιδιά τους πάνω από τα προσωπικά τους πάθη.
Μαρία Ντούμα είναι Δικηγόρος – συγγραφέας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συνεπιμέλεια: Πιο υγιή παιδιά, καλύτεροι γονείς – Τι λένε οι ειδικοί και οι μελέτες – BINTEO Ενεργοί μπαμπάδες: Η διεθνής επιστημονική κοινότητα υπέρ της κατά νομικό τεκμήριο κοινής ανατροφής του παιδιού και από τους δύο γονείς Διαζευγμένοι γονείς: Έρχεται ο «οικογενειακός διαμεσολαβητής» – Ποια είναι τα τρία σημεία που συμφωνούν τα κόμματαΑκολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr