Novartis: Σύνοψη ατοπημάτων

Επειδή πολλά, και όχι πάντα έγκυρα, λέχτηκαν αυτές τις μέρες, με την ευκαιρία του δεύτερου δικαστικού γύρου της «υπόθεσης Novartis», δεν θα ήταν ίσως άχρηστη μια ψύχραιμη συνολική ματιά:

 Αναλύει ο Συνταγματολόγος Κώστας Μποτόπουλος*

• Αποδείχθηκε, αντικειμενικά, ότι υπήρξε πολιτική σκευωρία ή, στην καλύτερη περίπτωση, ασύγγνωστη θεσμική προχειρότητα και βιασύνη, λόγω της αδυναμίας να βρεθούν στοιχεία που να οδηγούν σε ευθύνη των 9 από τα 10 πολιτικά πρόσωπα που ενεπλάκησαν, ενώ και για το δέκατο τα στοιχεία μοιάζουν αναμασημένα και έωλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται, σε άλλα επίπεδο, για άλλα πρόσωπα και με βάση άλλα στοιχεία, εφόσον υπάρχουν, «σκάνδαλο Novartis», χωρίς όμως να ξεπλένει τους εξωθεσμικούς χειρισμούς της κυβέρνησης και, σε αρκετές περιπτώσεις, τις αδέξιες έως λανθασμένες κινήσεις των διωκτικών αρχών.
• Υπήρξε αναμφισβήτητη κάμψη της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, λόγω εμπλοκής, εκτός θεσμικού ρόλου, και πιέσεων, εκτός ανεκτού ορίου, εκ μέρους κυβερνητικών παραγόντων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι επανειλημμένες προαναγγελίες κινήσεων, ακόμα και αποφάνσεων, της Δικαιοσύνης, η ανοιχτή πολιτικοποίηση μιας δικαστικής διαδικασίας, η παρουσία κυβερνητικού στελέχους σε ανώτατο δικαστήριο προς «ενθάρρυνση» των δικαστών, ακόμα και οι πρόσφατες, απαράδεκτα πολιτικές, δηλώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης («τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εμπλέκουν στην απεγνωσμένη προσπάθεια τους να διασωθούν…»). Σημαντική και ασφαλώς όχι τυχαία ένδειξη συνιστούν και οι παραιτήσεις τριών σχετικών με την υπόθεση δικαστικών λειτουργών, που συνοδεύτηκαν από καταγγελίες περί κυβερνητικών παρεμβάσεων.
• Η εκ μέρους και των δικαστών και της Βουλής ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης Υπουργών ήταν εντελώς προβληματική. Από τη στιγμή που, στην πρώτη φάση της δικαστικής διαδικασίας, ο φάκελος έφτασε στη Βουλή –και παρά το ότι δεν έφτασε διόλου «αμελλητί», όπως ορίζει το Σύνταγμα, και καθόλου στη βάση αδιάσειστων στοιχείων, όπως απαιτεί η λογική της διάταξης- η Βουλή ήταν η μόνη αρμόδια να αποφασίσει. Ο καινοφανής ισχυρισμός ότι «γύρισε» πίσω την υπόθεση στη Δικαιοσύνη λόγω διερεύνησης αδικημάτων «εκτός υπουργικών καθηκόντων» (λες και η δωροδοκία ή η δωροληψία, εφόσον υπήρχαν, δεν θα είχαν ως επίκεντρο ακριβώς την υπουργική ιδιότητα των εμπλεκομένων προσώπων), ή λόγω «έλλειψης ικανών στοιχείων (που θα έπρεπε απλώς να είχε οδηγήσει σε κλείσιμο της υπόθεσης της Βουλής), εκθέτει αυτούς που τη σκέφτηκαν. Κι εκθέτει ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση σήμερα, όταν κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι ζήτημα παραγραφής δεν υφίσταται, είτε μείνει αναλλοίωτο το άρθρο 86, είτε αλλάξει στην επόμενη Βουλή, προς την κατεύθυνση της επιμήκυνσης της παραγραφής, όπως έχουν δεσμευτεί τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΚΙΝΑΛ.
• Ενδεικτικές του νοσηρού κλίματος που έχει δημιουργηθεί είναι η άρνηση παραδοχής από την κυβέρνηση της αθωότητας των προσώπων για τα οποία η υπόθεση μπήκε οριστικά στο αρχείο, η συντήρηση ενός ψυχροπολεμικού κλίματος και η ανανέωση της θητείας της Εισαγγελέως Διαφοράς, η οποία de facto βρέθηκε στο επίκεντρο όλων αυτών των βαρέως ελεγχόμενων χειρισμών.

*Συνταγματολόγος, πρώην Ευρωβουλευτής

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr