Σουζάνα Κλημεντίδη: Εγκυμοσύνη και απόλυση πριν την «ανακάλυψή» της – Η πρόσφατη απόφαση του ΔΕΕ
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρόσφατα εξέδωσε απόφαση που αφορά την προστασία της υγείας και ασφάλειας εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζόμενων.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρόσφατα εξέδωσε απόφαση στην υπόθεση C-284/23, όπου ερμήνευσε τα άρθρα 10 και 12 της Οδηγίας 92/85/ΕΟΚ, τα οποία αφορούν την προστασία της υγείας και ασφάλειας εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζόμενων.
Η υπόθεση αφορούσε την απόλυση μιας εργαζόμενης, η οποία δεν είχε γνώση της εγκυμοσύνης της κατά την ημερομηνία της απόλυσής της. Σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, οι έγκυες εργαζόμενες που ανακαλύπτουν την εγκυμοσύνη τους μετά την παρέλευση της προθεσμίας των τριών εβδομάδων για την κατάθεση αγωγής κατά της απόλυσής τους πρέπει, για να μπορούν να ασκήσουν αγωγή, να ζητήσουν άδεια για την εκπρόθεσμη υποβολή της εντός δύο εβδομάδων από τη γνώση της εγκυμοσύνης.
Το εθνικό δικαστήριο της υπόθεσης, το εργατικό δικαστήριο του Mainz, παρατήρησε ότι η εργαζόμενη δεν άσκησε την αγωγή εντός της προθεσμίας των τριών εβδομάδων και δεν υπέβαλε αίτημα για άδεια εκπρόθεσμης άσκησης της αγωγής. Ως εκ τούτου, η αγωγή της θα έπρεπε να απορριφθεί, εκτός εάν η εθνική ρύθμιση θεωρηθεί αντίθετη με την αρχή της αποτελεσματικότητας. Το εθνικό δικαστήριο είχε αμφιβολίες για το αν οι συγκεκριμένες διατάξεις του εθνικού δικαίου συμμορφώνονται με το δίκαιο της ΕΕ, ιδίως μετά την απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση Pontin (C-63/08), η οποία είχε καθορίσει ότι τα ένδικα μέσα που παρέχονται σε έγκυες εργαζόμενες πρέπει να είναι αποτελεσματικά.
Το Δικαστήριο της ΕΕ έκρινε ότι η αρχή της αποτελεσματικότητας δεν αποκλείει την καθιέρωση σύντομης προθεσμίας για την άσκηση αγωγής από έγκυες που απολύονται παράνομα. Και οι εργαζόμενες και οι εργοδότες έχουν συμφέρον να υπάρχει μια ορισμένη χρονική περίοδος για την υποβολή αγωγών, διότι η καθυστέρηση στην επαναπρόσληψη μπορεί να προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις.
Ωστόσο, το Δικαστήριο επεσήμανε ότι οι έγκυες εργαζόμενες που γνωρίζουν την εγκυμοσύνη τους κατά την απόλυση έχουν τρεις εβδομάδες για να ασκήσουν αγωγή, ενώ εκείνες που δεν γνωρίζουν έχουν μόνο δύο εβδομάδες για να ζητήσουν την εκπρόθεσμη άσκηση της αγωγής. Αυτό περιορίζει σημαντικά τον διαθέσιμο χρόνο για να συμβουλευτούν ειδικούς, να συντάξουν και να καταθέσουν την αίτηση, καθώς και την ίδια την αγωγή, λαμβάνοντας υπόψη και άλλες υποχρεώσεις προς τον εργοδότη και το δικαστήριο.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διαφορά στη μεταχείριση μεταξύ αυτών των δύο κατηγοριών εγκύων εργαζομένων ενδέχεται να παραβιάζει την αρχή της αποτελεσματικότητας, επειδή περιορίζει τον διαθέσιμο χρόνο για τις εργαζόμενες που ανακαλύπτουν αργότερα την εγκυμοσύνη τους.
*Της Σουζάνας Κλημεντίδη, Δικηγόρου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μιχαήλ Θ. Παπαγεωργίου: Ασφάλεια του Δικαίου- Προϋπόθεση για έναν αποτελεσματικό και δίκαιο Χωροταξικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό Παναγιώτης Σκουρής: Οι πρόσφατες, σημαντικές αλλαγές που σχετίζονται με το δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα Αντώνης Π. Αργυρός: 84 χρόνια από το Έπος του 1940 Δ. Γκαβέλας: “Δικαστής και Δικηγόρος – η εκ των εναντίων (;) διαλεκτική προσέγγιση της αλήθειας στην Ποινική Δίκη” Δημήτρης Βερβεσός: “Ρυθμοί και αριθμοί της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης”Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr