Σταύρος Χούρσογλου : Η δίκη της Χρυσής Αυγής, η κοινή γνώμη και το τεκμήριο της αθωότητας
Tις τελευταίες ημέρες η κοινή γνώμη παρακολουθεί με το αναμενόμενο ενδιαφέρον την εξέλιξη του τελευταίου σταδίου της πρωτοβάθμιας δίκης της Χρυσής Αυγής. Ήδη εκδόθηκε η κρίση επί της ενοχής και επί των ελαφρυντικών για τους κατηγορούμενους, και αναμένονται τα επόμενα κρίσιμα στάδιά της: Η επιμέτρηση της ποινής και η χορήγηση, ή μη, ανασταλτικού αποτελέσματος στις εφέσεις των καταδικασθέντων.
Πάντοτε πίστευα, ως ποινικολόγος της θεωρίας αλλά και της πράξης, ότι ο κάθε κατηγορούμενος δικαιούται μιας ουσιαστικής και μαχητικής υπεράσπισης. Έχω, στο παρελθόν, εκπροσωπήσει κατηγορούμενους ακόμη και για επαχθέστατα εγκλήματα. Όμως σε αυτή τη δίκη, όταν κάποτε μου ζητήθηκε, αρνήθηκα να συμμετάσχω από τη θέση του υπερασπιστή. Όχι για λόγους αρχής. Αλλά γιατί θεώρησα ότι, με το αναπόφευκτο βάρος των προσωπικών και οικογενειακών μου πολιτικοκοινωνικών βιωμάτων, δεν θα μπορούσα να προσφέρω στους κατηγορούμενους αυτό που, εκ της δεινής δικονομικής θέσης που βρίσκονταν, δικαιούνταν: Μια αποτελεσματική και γενναιόψυχη ποινική εκπροσώπηση.
Τώρα λοιπόν, που η δίκη τελειώνει, παρακολουθώ τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού, σημαντικό μέρους του οποίου – δεν είναι, δα, και πολύς καιρός – απέστειλε τους κατηγορούμενους να τον εκπροσωπήσουν στη Βουλή. Έξω από το Δικαστήριο συγκεντρώνονται, ευλόγως αγανακτισμένοι από όσα έγιναν, συμπολίτες μας, ζητώντας Δικαιοσύνη «εδώ και τώρα». Συνεπικουρούνται, δε, και από μερίδα του τύπου και του πολιτικού κόσμου. Του όχι άμοιρου ευθυνών για την οικονομική και θεσμική κρίση που οδήγησε τη Χρυσή Αυγή στο Κοινοβούλιο. Τούτοι, λοιπόν, σήμερα παίρνουν ευθέως θέση για το αποτέλεσμα μιας ποινικής δίκης που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί ούτε καν στον πρώτο βαθμό. Όμως στην ποινική διαδικασία αιτήματα υποβάλλονται, από όσους έχουν κατά Νόμον δικαίωμα, μόνον στην αίθουσα,. Μέσα στο «γήπεδο». Όχι στην «κερκίδα».
Υπό αυτές τις συνθήκες φοβάμαι πως σε μερίδα συμπολιτών μας, ιδίως νομικών, άρχισαν ήδη να δημιουργούνται επιφυλάξεις ως προς την αμεροληψία των, κατά τα άλλα καθ’όλα άξιων, δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών που σήκωσαν το βαρύ φορτίο της αυτής της ιστορικής δίκης τα τελευταία έτη, και οι οποίοι βεβαίως καθόλου δεν ευθύνονται για όλα τα παραπάνω. Και είναι γνωστό ότι, κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ήδη από την σημαντική απόφαση Allenet de Ribemont κατά Γαλλίας της 10-2-1995, κάθε δημόσια δήλωση εκπροσώπου του κράτους επί εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας επάγεται παραβίαση της θεμελιώδους αρχής του τεκμηρίου της αθωότητας (άρθρο 6 παρ. 2 ΕΣΔΑ). Και αυτό ισχύει για τον κάθε κατηγορούμενο, όποια αξιόποινη πράξη και εάν του αποδίδεται. Γιατί και σε αυτή τη δίκη, μας αρέσει δε μας αρέσει, μπορεί και να υπάρχουν αθώοι. Δεν μπορεί, δηλαδή;
Ας αφήσουμε λοιπόν τη Δικαιοσύνη, απερίσπαστη, να επιτελέσει το έργο της. Έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι μπορεί άριστα να το φέρει σε πέρας χωρίς εμάς. Και ας έχουμε στο νου πως ο ολοκληρωτισμός έρχεται και ξανάρχεται. Στις μεταπολεμικές γερμανικές δίκες η ναζιστική ηγεσία τιμωρήθηκε. Όμως ο φασισμός στην Ευρώπη ξανάρθε. Γιατί ο φασισμός δεν νικιέται με τις δίκες. Νικιέται με την παιδεία. Με τη γνώση της Ιστορίας. Με τις τέχνες, με την κουλτούρα, με τον αθλητισμό. Εάν δεν προσφέρουμε απλόχερα αυτά τα πολύτιμα αγαθά στα παιδιά μας, στην επόμενη «στραβή» η σκοτεινή μορφή του φασισμού, εμετική και αποκρουστική, θα ξαναεμφανιστεί πάλι στην πόρτα μας.
Σταύρος Χούρσογλου είναι Δικηγόρος-D.E.A.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
