Σταύρος Κοντονής: 1821 – Επέτειος

Η προϊστορία των επετείων της παλιγγενεσίας είναι μία θλιβερή υπόθεση απ’ όλες τις απόψεις. Συνδέθηκε με εθνικές καταστροφές, σαν η Ιστορία να ήθελε να μας υπενθυμίσει, ότι τίποτα δε μαθαίναμε από τα λάθη μας.

Το 1921 γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την επανάσταση, όταν δηλαδή είχε αρχίσει να διαφαίνεται η επελαύνουσα εθνική καταστροφή του 1922, εξ αιτίας του μεγαλοϊδεατικού εθνικισμού και του εθνικού διχασμού, ο οποίος έκλεισε το πρώτο κύκλο του στη Σμύρνη. Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθεί τι ακολούθησε την πρώτη επέτειο: προσφυγιά, πτώχευση, εθνική ταπείνωση.

Το 1971 εν μέσω δικτατορίας γιορτάστηκαν τα 150 χρόνια από την επανάσταση. Το τουρκομπαρόκ σκηνικό που έστησε η χούντα και η εργαλειακή χρησιμοποίηση της επετείου από τους πραξικοπηματίες, μπορεί να προκαλούσε θυμηδία, δεν απέτρεψε όμως την δεύτερη εθνική καταστροφή. Αυτή που άρχισε το 1970 με την απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου και ολοκληρώθηκε με το πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ το 1974, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου.

Η πληγή αυτή είναι ακόμη ανοιχτή και θα παραμείνει, όσο ο εθνικολαϊκισμός και τα μεγάλα λόγια των «πατριωτών» εμποδίζουν την εξεύρεση λύσης, λόγω ιδιοτελών σκοπών. Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν ήταν και είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η διαφθορά στην Κύπρο έχει ανάγκη τη διχοτόμηση και οι δυο τον εθνικολαϊκισμό για να επιβιώσουν.

Κατά έναν περίεργο τρόπο το ελληνικό κράτος αποφεύγει συστηματικά να καταστήσει το μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία, μια ουσιαστική διαδικασία γνώσης όλων των πτυχών του παρελθόντος μας, δηλαδή να μη μείνει μόνο στους ηρωισμούς και τις θυσίες, αλλά να τοποθετήσει πλάι σ’ αυτά, τα εμφύλια πάθη, τις ιδιοτέλειες και την αλληλοεξόντωση, που οδήγησαν την επανάσταση του 1821 στην στρατιωτική ήττα. Μόνο έτσι υπάρχει μία ελπίδα να αντιληφθούν οι σημερινοί μαθητές τα λάθη που σημάδεψαν και καθόρισαν το νέο ελληνικό κράτος, για να μη τα επαναλάβουν ως αυριανοί πολίτες.

Η Επιτροπή που ανέλαβε την ευθύνη του «εορτασμού», με πολύ έντονο το «άρωμα» της επιτροπής διενέργειας της ολυμπιάδας του 2004, οι αποχωρήσεις μελών της και κυρίως ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την διεκπεραίωση της υποχρέωσης που ανέλαβε, προδιαγράφει και το αποτέλεσμα: μηδέν εις το πηλίκον, για να μην αναφέρω κάτι χειρότερο. Ιδίως η τοποθέτηση στην Προεδρεία της Επιτροπής, ενός μέλους της οικονομικής ελίτ του τόπου, προκάλεσε εύλογα ερωτηματικά, όταν ο κ. Μητσοτάκης το ανακοίνωσε και πολλά περισσότερα όταν η τοποθέτηση αυτή έγινε ασμένως δεκτή και από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος μετά τις «εξυπηρετήσεις» με το νέο Ποινικό Κώδικα, δείχνει όλο και περισσότερο, πώς αντιλαμβάνεται τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ και προς ποία κατεύθυνση.

Αντί να φωτογραφίζονται τα μέλη της Επιτροπής με δεσπότες και δημάρχους ανά την Ελλάδα, μήπως θα ήταν καλύτερο να δοθεί ο λόγος σε διαπρεπείς ιστορικούς, όπως στην Καθηγήτρια κ. Μαρία Ευθυμίου να μας θυμίσουν τα λόγια του Ανδρέα Ζαΐμη: «Αδελφοί ενώ το παν της Γραικίας πάσχει παθήματα οικτρότατα, ημείς παίζουμε τους αστραγάλους. Δι’ όνομα Θεού γενείτε και ολίγον καιρό εχθροί των παθών σας».

Τούτων δοθέντων εορτάζουμε τα 200 χρόνια εν μέσω πανδημίας, εντονότατης φτωχοποίησης και απόγνωσης της κοινωνίας, καταστάσεις που επιτείνονται, εξ αιτίας μιας ανίκανης κυβέρνησης και μίας ανεύθυνης αντιπολίτευσης. Το καλό είναι ότι μάλλον έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Αν δεν θέλουμε και η επέτειος των 200 χρόνων να ταξινομηθεί, ως προς τα τραγικά που ακολούθησαν, μαζί με τις δύο προηγούμενες, μήπως είναι καιρός να γίνουμε εχθροί των παθών μας;

Ο Σταύρος Κοντονής είναι δικηγόρος και πρώην υπουργός

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr