Θάλεια Χούντα: Επιλεκτική κοινωνία

Τα πρόσφατα γεγονότα που αναδείχθηκαν, αναφορικά με θέματα παιδεραστίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων, μόνο απέραντη οργή και θλίψη προκάλεσαν στη συντριπτική πλειοψηφία της Κοινωνίας μας. Μιας Κοινωνίας όμως, της οποίας κομμάτι αποτελούσαν και οι δράστες των αποτρόπαιων πράξεων, οι οποίοι βίωναν την καθημερινότητά τους ανενόχλητοι και σε πολλές περιπτώσεις «κουνούσαν και το δάχτυλο» στον επαγγελματικό τους τομέα.

Έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια, μέσω των ρεπορτάζ από τα ΜΜΕ, να ακούμε την φράση «έπεσα από τα σύννεφα», ως απάντηση της Κοινωνίας σχετικά με την έκνομη συμπεριφορά κάποιου προσώπου. Μάλλον, πρέπει να έχουμε «πολύ συννεφιά» σε αυτή την Χώρα, για να έχουν χωρέσει όλοι αυτοί οι … πίπτοντες!

Η αλήθεια είναι, ότι αρκετοί γνωρίζουν πολλά για κάποιους λίγους και διαχρονικά, επιλέγουν να σιωπούν. Οι λόγοι αυτής της σιωπής; Πολλοί. Είτε συνενοχή είτε «ηθικά» αποδοχή της εγκληματικής συμπεριφοράς είτε παγιωμένη αδιαφορία για το τί συμβαίνει δίπλα μας είτε … Δεν είναι όμως δυνατόν, να δίνεται έδαφος και χρόνος σε απάνθρωπες πράξεις, για ό,τι μπορεί να σκέφτεται, κάποιος που γνωρίζει. Στις περιπτώσεις αυτές, το πρώτο μέλημα πρέπει να είναι το θύμα και όσα οδυνηρά έχει περάσει. Και αμέσως επακόλουθα, η προστασία των επόμενων θυμάτων, γιατί σίγουρα θα υπάρξουν και επόμενα, αφού ο δράστης είναι βέβαιο, ότι δεν θα σταματήσει.

Αν τα θύματα δε, είναι ανήλικοι, τότε η κατάσταση είναι ακόμη πιο σοβαρή, δεδομένου ότι λόγω ηλικίας υποκύπτουν, αφού δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Και κατόπιν είτε από φόβο είτε από απειλή, σχεδόν πάντα, δεν κάνουν αναφορά στο εγκληματικό συμβάν.

Αυτό το κομμάτι της Κοινωνίας που γνωρίζει και δεν μιλάει, είναι μέρος του προβλήματος, άμεσα μετέχων στις ειδεχθείς πράξεις και χωρίς καμμία δικαιολογία για τις ενέργειές του. Το άλλο σύνηθες που ακούμε «δεν πήγε το μυαλό μου», είναι επίσης απαράδεκτο και ουδόλως δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Δεν είναι ο οποιοσδήποτε υποχρεωμένος «να πάει το μυαλό του» αλλά ο οποιοσδήποτε είναι υποχρεωμένος «να πάει στις Αρχές και να καταγγείλει τα παράνομα που γνωρίζει». Τουλάχιστον μέχρι το σημείο αυτό, όλοι οι μυαλωμένοι το ξέρουν!

Εξαίρεση δεν πρέπει να υπάρχει, πολύ περισσότερο, για τα πρόσωπα των δραστών, τα οποία, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας, είναι ευρέως γνωστά. Τουναντίον, η καταγγελία τέτοιων πράξεων εκ μέρους τους πρέπει να είναι άμεση, όπως άμεση πρέπει να είναι και η δημοσιοποίηση των πράξεων αυτών και τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης. Το παράδειγμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι με μεγάλο απόηχο και αυτό λειτουργεί αποτρεπτικά για τον επόμενο δράστη και ενθαρρυντικά για κάποιο θύμα, ώστε να σπάσει την σιωπή του. Γιατί όσο ενδιαφέρον έχει η αποκάλυψη του δράστη άλλο τόσο έχει, η αποκάλυψη των γνωριμιών του δράστη, οι οποίες κάλυπταν την ίδια ή παρεμφερείς πράξεις.

Η Κοινωνία μας, έστω και τώρα, πρέπει να σταματήσει, να είναι επιλεκτικά «μονόφθαλμη» και να κατανοήσει, ότι έχει τη δύναμη και την προστασία, να εφαρμόσει τα ορθά τόσο νομικά όσο και ηθικά. Αν και τώρα «όχι», πότε;

Η Θάλεια Χούντα είναι δημοσιογράφος