Θάνος Πλεύρης: Δημόσια υγεία και πορείες

Η Πατρίδα μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή για την δημόσια υγεία και επιβάλλεται υπευθυνότητα από όλους. Στα πλαίσια της αποτροπής της διασποράς του covid19 έχουν ληφθεί σειρά από περιοριστικά μέτρα που η πλειοψηφία των Ελλήνων αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα εμπρός στο κοινό καλό. Κορωνίδα αυτών των περιοριστικών μέτρων είναι το γενικό Lockdown που φθάνει σε περιορισμούς στην κίνηση και μετακίνηση των πολιτών εντός της ελληνικής επικράτειας, καθώς δύνανται να μετακινούνται στέλνοντας sms και για περιορισμένους λόγους.

Τον ακραίο περιορισμό μετακινήσεων με την επιβολή του lockdown κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν τον χαρακτήρισε αντισυνταγματικό και κανένα δικαστικό όργανο δεν έκρινε ότι υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα. Επομένως άπαντες έκριναν και στο πολιτικό και στο δικαστικό επίπεδο ότι οι περιορισμοί μετακίνησης και συνωστισμού είναι συνταγματικά ανεκτοί λόγω της πανδημίας με γνώμονα την προστασία της δημόσιας υγείας.

Παραβίαση αυτών των απαγορεύσεων δεν συνιστούν απλή διοικητική κύρωση, αλλά δεδομένου ότι αποτελούν μέτρα που έχει διατάξει ο νόμος ή η αρμόδια αρχή για να αποτραπεί η εισβολή ή η διάδοση μιας μεταδοτικής ασθένειας η παραβίαση τους τιμωρείται και ποινικά σύμφωνα με το αρ. 285ΠΚ 1. με φυλάκιση και χρηματική ποινή αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος μετάδοσης της ασθένειας σε αόριστο αριθμό ανθρώπων. 2. Αν η παραβίαση είχε ως αποτέλεσμα μεταδοθεί η ασθένεια σε ζώα, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή, και αν είχε ως αποτέλεσμα να μεταδοθεί σε άνθρωπο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη. 3. Αν η παραβίαση είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη. Συνεπώς η παραβίαση των μέτρων δεν είναι ποινικά ουδέτερη πράξη, αλλά βάσει του κινδύνου μετάδοσης ασθένειας η παραβίαση τους ξεκινά από πλημμέλημα και υπό όρους φθάνει σε κακούργημα.

Η απαγόρευση, λοιπόν, των συγκεντρώσεων συνιστά έναν ειδικότερο περιορισμό που είναι αναγκαίος για την μη μετάδοση της νόσου. Το Lockdown προφανέστατα για το διάστημα που ισχύει θέτει σειρά περιορισμών συνταγματικών δικαιωμάτων για την προάσπιση της δημόσιας υγείας που έχουν κριθεί συνταγματικοί περιορισμοί, όπως ενδεικτικά του δικαιώματος μετακίνησης εντός της ελληνικής επικράτειας (αρ. 5 παρ. 3), του δικαιώματος ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου και συμμετοχής του στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου (αρ. 5), της συμμετοχής σε θρησκευτικά δρώμενα (αρ. 13 ), της εργασίας (αρ. 22), της εκπαίδευσης (αρ. 16) και προφανώς και των συγκεντρώσεων (αρ. 11) στον βαθμό που αυτές συνιστούν κίνδυνο μετάδοσης της νόσου. Είναι τουλάχιστον νομικά αστείο οι ίδιοι άνθρωποι πολιτικά κόμματα και ενώσεις να θεωρούν συνταγματικά επιβεβλημένη την καραντίνα, να επικροτούν δικαστές που καταδικάζουν ορθώς πολίτες γιατί συγκεντρώθηκαν 20 άτομα σε ένα σπίτι για παράβαση του αρ. 285 πκ και τα ίδια πολιτικά κόμματά ή κάποιες ενώσεις να θεωρούν ότι είναι παράνομη η απαγόρευση των συναθροίσεων που γίνονται λόγω του Lockdown που όμως είναι συνταγματικό. Δηλαδή οι ίδιοι άνθρωποι θεωρούν συνταγματικά ανεκτό για την μη διάδοση της νόσου την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά από μία ώρα ή την κυκλοφορία για συγκεκριμένους λόγους με sms και συνταγματικά μη ανεκτό την απαγόρευση συναθροίσεως. Εδώ δεν είναι θέμα νομικής αλλά κοινής λογικής.

Το αρ 11 του Συντάγματος προβλέπει περιορισμούς και συγκεκριμένα ορίζει ότι «οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια». Η δημόσια ασφάλεια μνημονεύεται με όρους δημοσίου συμφέροντος και η δημόσια υγεία είναι μέρος του δημοσίου συμφέροντος. Άλλωστε σύμφωνα με το αρ. 25 του Συντάγματος απαγορεύεται η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, όπου η συνάθροιση εν μέσω lockdown λόγω πανδημίας είναι ορισμός καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, ενώ και η ίδια η ΕΣΔΑ στο αρ. 11 παρ. 2 επιτρέπει περιορισμούς του δικαιώματος των συγκεντρώσεων για λόγους δημόσιας υγείας.

Καταληκτικά, όσοι ανεύθυνα καλούν τον κόσμο να συμμετάσχει σε πορείες ή συμμετέχουν σε πορείες εν μέσω lockdown διαπράττουν ποινικό αδίκημα, παραβιάζοντας μέτρα που έχουν τεθεί για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Εάν κάποιοι θεωρούν ότι το lockdown έχει θέμα συνταγματικότητας από το να βγάζουν ανακοινώσεις είτε είναι κόμματα είτε ενώσεις προσώπων να προσφύγουν στα μόνα όργανα που κρίνουν την συνταγματικότητα που είναι τα δικαστήρια (προσοχή τα δικαστήρια και όχι οι ενώσεις δικαστών) και να αναλάβουν το πολιτικό κόστος και της νομικής επιχειρηματολογίας και της ανευθυνότητας που εν μέσω πανδημίας θεωρούν όλους τους περιορισμούς του lockdown συνταγματικά επιτρεπτούς, συμπεριλαμβανομένου την απαγόρευση συναθροίσεων το Πάσχα, την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου και ως μοναδικό αντισυνταγματικό περιορισμό την μη πορεία την 17η Νοεμβρίου.

Η χώρα είναι σε lockdown, η δημόσια υγεία προέχει έναντι όλων, η χώρα έχει υπεύθυνη κυβέρνηση, που με γνώμονα το κοινό καλό και την δημόσια υγεία θα μείνει πιστή στην τήρηση του Νόμου. Ελπίζουμε να αποκτήσει και σοβαρή αντιπολίτευση που θα βάλει την δημόσια υγεία πάνω από την ιδεοληψία της.

Θάνος Πλεύρης – Βουλευτής Α Αθηνών ΝΔ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr