Θεόδωρος Μαντάς: “Δικαστικός χάρτης – Η μετάβαση έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα όλο τον κόσμο”

Ο Δικηγορικός Σύλλογος αιτήθηκε να παραταθεί η έναρξη ισχύος του εν λόγω νόμου και συνάμα των αλλαγών που επέφερε και να τεθεί σε εφαρμογή από την 1η/1/2025, κάτι το οποίο ωστόσο δεν έγινε δεκτό από το αρμόδιο Υπουργείο.

NEWSROOM 24.09.2024 | 06:59

Αρχείο Θ. Μαντά

DIKASTIKO.GR / ΑΡΘΡΑ / Θεόδωρος Μαντάς: “Δικαστικός χάρτης – Η μετάβαση έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα όλο τον κόσμο”

Από την 16^η/09/2024 έχει ψηφισθεί και έχει τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος που αφορά στο νέο δικαστικό χάρτη, ο οποίος πρακτικά καταργεί μία ολόκληρη σειρά Δικαστηρίων. Ο λόγος γίνεται για τα Ειρηνοδικεία, τα οποία επί 120 έτη υπήρχαν στο οργανόγραμμα των Δικαστηρίων του ελληνικού κράτους.

Είναι γεγονός ότι έχει επικρατήσει χάος σχετικά με το που δικάζεται μία διαδικασία καθώς και τι είδους γραμμάτιο προείσπραξης απαιτείται για αυτήν. Υπάρχουν διαδικασίες, τις οποίες οι Ειρηνοδίκες δεν έχουν αντιμετωπίσει ξανά. Ως εκ τούτου, είναι απολύτως απίθανο, αυτοί οι άνθρωποι, εντός της ασφυκτικής προθεσμίας των τριών μηνών που τους επιτάσσει ο νόμος για να επιμορφωθούν, να δύνανται να εκδίδουν αποφάσεις σε διαδικασίες που δεν έχουν αντιμετωπίσει ξανά στη διαδρομή τους.

Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν προετοιμασμένο το σύστημα ώστε να υποδεχθεί αυτή την αλλαγή. Ο Δικηγορικός Σύλλογος αιτήθηκε να παραταθεί η έναρξη ισχύος του εν λόγω νόμου και συνάμα των αλλαγών που επέφερε και να τεθεί σε εφαρμογή από την 1^η/1/2025, κάτι το οποίο, ωστόσο, δεν έγινε δεκτό από το αρμόδιο Υπουργείο.

Το αποτέλεσμα είναι να έχει πραγματοποιηθεί μία μετάβαση σε ένα καινούργιο σύστημα με τεράστια προχειρότητα, γεγονός το οποίο έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα τόσο τους δικηγόρους, όσο και τους διαδίκους, καθώς και όλο τον κόσμο που είχε την ατυχία να προσφύγει στη Δικαιοσύνη αυτό το μεταβατικό διάστημα.

Δυστυχώς, το μόνο ασφαλές είναι να αποφεύγεται η κατάθεση οποιουδήποτε δικογράφου για τις επόμενες δεκαπέντε ημέρες, μέχρι να οριστικοποιηθούν όλες αυτές οι αλλαγές.

Όσον αφορά τα ποινικά δικαστήρια, η πλειοψηφία των υποθέσεων έχει μεταφερθεί προς εκδίκαση στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο, το οποίο καθίσταται και το κύριο Δικαστήριο για την εκδίκαση των πλημμελημάτων. Αντίστοιχα, το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων αποτελεί πλέον το μόνο αρμόδιο Δικαστήριο για την εκδίκαση των κακουργημάτων. Και εκεί ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος, ότι στα μεν Μονομελή Πλημμελειοδικεία οι αρμόδιοι Πρωτοδίκες είναι άπειροι, στα δε Μονομελή Εφετεία Κακουργημάτων έχει συσσωρευτεί τεράστιος όγκος υποθέσεων κακουργηματικού χαρακτήρα προς διαχείριση.

Τέλος, ένεκα της κατάργησης της αρμοδιότητας του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών για την παραπομπή των κακουργημάτων, είναι πολύ πιθανόν να βρεθούμε αντιμέτωποι με κλητήρια θεσπίσματα τα οποία είναι προχείρως συνταγμένα και τα οποία όταν φτάνουν στα ακροατήρια θέτουν τους Εισαγγελείς στη δυσάρεστη θέση είτε να τα αποσύρουν, είτε να έρθουν αντιμέτωποι με ενστάσεις των διαδίκων με αποτέλεσμα να κληθεί το Δικαστήριο να τα αποσύρει.

*Θεόδωρος Μαντάς, Αντιπρόεδρος ΔΣΑ

*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “DOCUMENTO”