Δημήτρης Βερβεσός: Είμαστε ακόμα ζωντανοί…

Οι πρόσφατες πρωθυπουργικές εξαγγελίες στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης σχετικά με την ελάφρυνση των ασφαλιστικών βαρών για επιστήμονες, ελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους και αγρότες έτυχαν πολλαπλών αναγνώσεων. Ορισμένοι τις θεώρησαν μέτρο προεκλογικού χαρακτήρα.

 Άλλοι είπαν ότι επρόκειτο για έσχατη απόπειρα απόκτησης ερεισμάτων σε έναν κοινωνικό χώρο που επλήγη δυσανάλογα από τα κυβερνητικά μέτρα και πλέον αποστρέφεται την Κυβέρνηση.

Την άποψη υπογράφει ο Πρόεδρος του ΔΣΑ Δημήτρης Βερβεσός*

Τέλος, κάποιοι, –ίσως πιο ρεαλιστές– συνδύασαν τα κυβερνητικά μέτρα με την φημολογούμενη κρίση του ΣτΕ σχετικά με την αντισυνταγματικότητα των ασφαλιστικών διατάξεων του επονομαζόμενου νόμου «Κατρούγκαλου» για τους επιστήμονες – ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες.

Αν μου επιτρέπεται ένα λεκτικό δάνειο από το αστικό δίκαιο, φρονώ πως το κρίσιμο δεν είναι τα παραγωγικά αίτια της βούλησης, είτε του Πρωθυπουργού, είτε της Κυβέρνησης.

Η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των επιστημόνων – ελεύθερων επαγγελματιών, για τον κλάδο κύριας σύνταξης από 20% σε 13,3 %, και η μείωση των εισφορών επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ σε σταθερό ποσό 64,5 ευρώ ένα μήνα (αναδρομικά από το 2017), συνιστούν αυτονόητο και αναγκαίο εξορθολογισμό του συστήματος, προκειμένου να επιτραπεί η επαγγελματική επιβίωση των κλάδων εκείνων, που και αυτοδύναμα μάχονται για την επιβίωσή τους και εισφέρουν σταθερά στην εθνική οικονομία.

Το 2016 ο δικηγορικός κόσμος βρέθηκε μπροστά σε ένα υπαρξιακού χαρακτήρα δίλημμα. Έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην αποδοχή του επαγγελματικού του θανάτου -διότι εκεί οδηγούσε αναπόδραστα η μεθοδευμένη ασφαλιστική και φορολογική επιδρομή που δέχθηκε- και στην αγωνιστική ανάδειξη των αυτονόητων και συνάμα δίκαιων αιτημάτων του.

Πρυτάνευσε η προτροπή του μεγάλου μας ποιητή, Κώστα Βάρναλη:

Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς/ χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς!

Ο δεύτερος δρόμος είχε κόστος, αλλά υπό την τότε συγκυρία ήταν μονόδρομος. Το δικηγορικό σώμα, με ομοψυχία, δημοκρατική νομιμοποίηση, μέσω των αλλεπάλληλων αποφάσεων των αντιπροσωπευτικών, συλλογικών του οργάνων, και με τις άοκνες προσπάθειες της τότε συνδικαλιστικής του ηγεσίας, ανέλαβε την μαχητική υπεράσπιση των θέσεων του κλάδου, που περιλάμβανε και μακρά, επώδυνη αποχή από την άσκηση του λειτουργήματός μας. Μια ύστατη κραυγή αγωνίας στον αγώνα για προσωπική και επαγγελματική αξιοπρέπεια. Οι δικηγόροι βρεθήκαμε μπροστάρηδες σ’ έναν αγώνα με τον οποίον συντάχθηκαν σταδιακά όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες – επιστήμονες, συγκροτώντας ενιαίο μέτωπο. Η προσπάθεια αυτή είχε κοινωνική απήχηση και ευρύτερη αποδοχή. Δεν περιορίστηκε σε επικοινωνιακές πομφόλυγες. Είχε μαζικότητα, πυγμή και αποφασιστικότητα. Κυρίως, όμως, πλαισιώθηκε με εδραία νομική και αναλογιστική τεκμηρίωση, η οποία κατέρριψε τα ιδεολογήματα και τις ανεπέρειστες ασφαλιστικές εμμονές της τότε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας. Ο συνδυασμός της άρτιας νομικής υπεράσπισης και της ανυποχώρητης κινητοποίησης είχαν ως αποτέλεσμα την επιτυχή, τελικώς, έκβαση ενός αγώνα, που βρήκε ευήκοον ους στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας, δηλ. το προβλεπόμενο από την έννομη τάξη forum, που τέμνει δεσμευτικά τις συνταγματικές αμφισβητήσεις. Aut viam inveniam, aut faciam.

Ασφαλώς, τώρα, αναμένουμε την άμεση νομοθέτηση των εξαγγελθέντων μέτρων καθώς και την πλήρη συμμόρφωση με την εκδοθησόμενη απόφαση του ΣτΕ, που είναι πλέον ante portas. Οι μέχρι τώρα εξαγγελίες δεν ρυθμίζουν, όμως, όλα τα εκκρεμή θέματα. Επειδή συχνά «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» θεωρούμε επάναγκες να διευκρινιστεί και νομοθετικά ότι α) θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται οι «εκπτώσεις» των προβλεπόμενων εισφορών, ώστε να ελαφρυνθούν οι συνάδελφοι και να προσαρμοστεί η επιβάρυνση στις εισοδηματικές τους δυνατότητες, β) θα διατηρηθεί η ειδική μέριμνα για μειωμένες εισφορές νέων ασφαλισμένων, και θα τους παρασχεθεί η δυνατότητα υπαγωγής στα εξαγγελθέντα προγράμματα επιδότησης εισφορών, γ) θα διατηρηθεί η δυνατότητα απομείωσης των εισφορών κατά 50% για τους έχοντες 40 έτη ασφάλισης, δ) θα υπάρξει ανάλογη πρόνοια για τους εμμίσθους συναδέλφους, κατά τρόπο ώστε η οφειλόμενη εισφορά κύριας σύνταξης 13,33% να επιμεριστεί μεταξύ εντολέως και εμμίσθου κατά τα παγίως ισχύοντα, και ε) θα μειωθούν και εξισωθούν οι εισφορές του κλάδου υγείας, δεδομένου ότι όλοι οι ασφαλισμένοι λαμβάνουν την αυτή παροχή.

Αν υπάρχει ένα δίδαγμα από την πορεία ενός μακρού, επώδυνου αλλά κερδοφόρου -θέλω να ελπίζω- αγώνα είναι η πάγια πεποίθησή μου, ότι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι όσοι δεν δόθηκαν με τα κατάλληλα μέσα, και όσοι δεν δόθηκαν ποτέ.

Οι εκπρόσωποι του κλάδου έχουμε χρέος, ακόμη και επωμιζόμενοι προσωπικό κόστος, να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στην επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος για όλους, και ιδίως για εκείνους από τους συναδέλφους μας που χειμάζονται και επιδιώκουν με το γλίσχρο εισόδημα της σημερινής δικηγορίας να αντεπεξέλθουν στις διαρκώς αυξανόμενες βιοτικές και επαγγελματικές απαιτήσεις.

“Τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι” θα εξακολουθήσουμε να μαχόμαστε αταλάντευτα για την συλλογική μας πρόοδο.

 *Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ)

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr