Απάνθρωπη μεταχείριση ψυχιατρικού ασθενούς: Έμεινε παρατύπως δεμένος για 8 ημέρες – Αποζημιώθηκε με 49.600 ευρώ

Παραβίαση διεθνών διατάξεων (όπως απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) όσον αφορά τόσο τη μεταχείριση του ψυχιατρικού ασθενούς όσο και την αναποτελεσματική επακόλουθη έρευνα διαπίστωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), μετά την προσφυγή που δέχθηκε.

Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η ιταλική κυβέρνηση δεν είχε αποδείξει γιατί ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα περιορισμού του προσφεύγοντος ήταν αναγκαίο και δεν είχε εξετάσει τα επιχειρήματά του ότι ο περιορισμός ήταν «προληπτικός» και όχι «έσχατη λύση». Και το λόγο αυτό επιδίκασε αποζημίωση 49.600 ευρώ στον προσφεύγοντα.

Σύμφωνα με την υπόθεση, ο προσφεύγων, Ιταλός υπήκοος, που γεννήθηκε το 1995 διαγνώσθηκε ότι πάσχει από ψυχωτική διαταραχή μη προσδιοριζόμενη διαφορετικά.

Στις 7 Οκτωβρίου 2014 εκδόθηκε εντολή υποχρεωτικής θεραπείας του. Αυτός λάμβανε ψυχιατρική θεραπεία. Νοσηλευόταν δε σε ψυχιατρείο. Οι λόγοι που αναφέρθηκαν ήταν η κατάσταση ψυχοκινητικής διέγερσης, η επιθετικότητά του προς τους άλλους και η γενική διάγνωση. Η εντολή αυτή ανανεώθηκε.

Στις 14 Οκτωβρίου 2014 δύο ψυχίατροι κατέθεσαν επείγουσα κοινοποίηση κοινωνικού κινδύνου για τον προσφεύγοντα. Ανέφεραν ότι είχε επιτεθεί στους γονείς του και έναν γιατρό, αλλά είχε έλλειψη συνείδησης των πράξεών του, και τόνισαν ότι έπρεπε να συγκρατείται συνεχώς. Ζήτησαν επείγοντα μέτρα από τις αρχές με αποτέλεσμα  να τεθεί υπό φαρμακευτική καταστολή και να μεταφερθεί σε άλλο νοσοκομείο στις 27 Οκτωβρίου 2014.

Η κατάθεση μήνυσης και η διακοπή της έρευνας

Τον Νοέμβριο του 2015 ο προσφεύγων κατέθεσε μήνυση κατά δύο γιατρών του νοσοκομείου, ισχυριζόμενος κακομεταχείριση, παράνομη κράτηση και ποινικό εξαναγκασμό λόγω, μεταξύ άλλων, την έλλειψη αιτιολόγησης και τη μακρά περίοδο – σχεδόν 8 μέρες – της παραμονής του και ότι η μεταχείριση του ανέρχονταν σε  απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, προκαλώντας του έντονη σωματική και ψυχολογική ταλαιπωρία. Ο ίδιος υποστήριξε ότι η πρόσδεσή του με ιμάντα με την προσδοκία «μετάνοιας» για τις πράξεις του ισοδυναμούσε με «παιδαγωγική» χρήση περιορισμού, μια χρήση που καταδικάζεται από την Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων.

Τον Φεβρουάριο του 2016 ξεκίνησε έρευνα. Ο εισαγγελέας του περιφερειακού δικαστηρίου του Μιλάνου διόρισε πραγματογνώμονα για να αξιολογήσει την κατάσταση. Η έκθεση που ακολούθησε σημείωσε ότι ο περιορισμός είχε ληφθεί μετά από συγκεκριμένη πράξη βίας, αλλά σημείωσε ότι η χρήση περιοριστικών μέτρων ήταν ασυνήθιστα παρατεταμένη.

Στη συνέχεια παύθηκε η ποινική δίωξη με την αιτιολογία ότι «οι γιατροί δεν [διέπραξαν] λάθη θεραπευτικής πρακτικής, [και] ότι συμμορφώθηκαν με τις κατευθυντήριες γραμμές και τα πρωτόκολλα που ισχύουν στη συγκεκριμένη περίπτωση» και ότι ο προσφεύγων είχε αξιολογηθεί προσεκτικά καθημερινά από το ιατρικό προσωπικό, ώστε να μην υπάρξει καμία αμέλεια ή επιπολαιότητα.

Όπως αναφέρει η απόφαση του ΕΔΔΑ, ο προσφεύγων είχε δεθεί στο κρεβάτι του με ιμάντες στους καρπούς και τους αστραγάλους για σχεδόν οκτώ ημέρες, κρίνοντας ότι η αρχική εντολή του μέτρου περιορισμού ήταν αναγκαία για να αποτρέψει τον προσφεύγοντα από το να βλάψει τον εαυτό του ή τρίτους.

Ωστόσο, το Δικαστήριο «επανέλαβε ότι ήταν αρμοδιότητα του κράτους να αποδείξει ότι ο περιορισμός ήταν απολύτως αναγκαίος και να αποδείξει πειστικά ότι μια τέτοια  προϋπόθεση είχε εκπληρωθεί. Ένας «δυνητικός» κίνδυνος δεν αρκούσε. Σημείωσε ότι το ιταλικό Ακυρωτικό  δικαστήριο είχε απαγορεύσει την πρακτική των «προληπτικών» μέτρων περιορισμού».

Ανέφερε επίσης «το συμπέρασμα της Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων ότι οποιοσδήποτε περιορισμός περισσότερο από λίγες ώρες θα πρέπει να επανεξετάζεται από γιατρό σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρχαν σημαντικές περίοδοι χωρίς επανεκτίμηση σύμφωνα με τα ιατρικά αρχεία του προσφεύγοντος».

Πηγή: www.echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr