Άρειος Πάγος: Ακύρωσε ένορκες βεβαιώσεις που δεν περιελάμβαναν το επάγγελμα των μαρτύρων – Όλο το σκεπτικό του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Αυτό είναι το δια ταύτα της απόφασης 977 / 2020  του Β1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου.

Οι αρεοπαγίτες εξετάζοντας περίπτωση εργατικής διαφοράς που έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο, αποφάνθηκαν πως το δικαστήριο της ουσίας οφείλει να λαμβάνει υπόψη του κατά τη συζήτηση μιας υπόθεσης και ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου, «μόνο αν ο διάδικος που επιδιώκει τη λήψη ένορκης βεβαίωσης, επιδώσει δύο τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες πριν από τη βεβαίωση στον αντίδικο κλήση, η οποία αναφέρει την αγωγή, το ένδικο βοήθημα ή μέσο που αφορά η βεβαίωση, τόπο, ημέρα και ώρα που θα δοθεί, το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και τη διεύθυνση της κατοικίας του μάρτυρα. Την τήρηση των αναγκαίων αυτών προϋποθέσεων έχει υποχρέωση το δικαστήριο της ουσίας να ερευνήσει όχι μόνο κατ’ ένσταση αλλά και αυτεπαγγέλτως, διότι η έλλειψή τους έχει ως συνέπεια ότι η ένορκη βεβαίωση δεν είναι απλώς άκυρη, αλλά ανύπαρκτη ως αποδεικτικό μέσο».

Το σκεπτικό

«….Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης (ΚΠολΔ 561 παρ.2), προκύπτει ότι το δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη κρίση του, τα ακόλουθα ουσιώδη σε σχέση με τον εδώ ερευνώμενο αναιρετικό λόγο: Ότι ο ενάγων, εδώ αναιρεσίβλητος, προσλήφθηκε στις …, από την εναγομένη ομόρρυθμη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου για να εργαστεί ως μπουφετζής στην επιχείρηση καφετέριας-μπαρ, που διατηρεί η τελευταία στη …, επί της οδού … αρ…., με ημερομίσθιο 30 ευρώ.

Ότι ο ενάγων εργαζόταν με πλήρη απασχόληση από Δευτέρα έως Παρασκευή για 7,5 ώρες ημερησίως (6.00-13.30), ήτοι 37,5 ώρες εβδομαδιαίως. Ότι από τις 20-2-2015 και μέχρι την έγγραφη από 31-3-2015 καταγγελία της σύμβασης εργασίας του, που του κοινοποιήθηκε την 1-4-2015, έπρεπε να λάβει ως αποδοχές το ποσό των 965,25 ευρώ (4,68 ευρώ ωρομίσθιο, ως αναφέρεται και στην αγωγή μετά από 15-5-2013 Χ 37,5 ώρες Χ 5,5 εβδομάδες) και έλαβε μόνο το ποσό των 125,70 ευρώ και συνεπώς του οφείλεται το ποσό των 839,55 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από 1-4-2015.

Ότι ο ενάγων κατά το διάστημα από 20-2-2015 έως 31-3-2015 είχε θέσει την εργασία του στη διάθεση της εναγομένης αλλά η τελευταία δεν τον απασχολούσε, όπως θα έπρεπε, με πλήρη απασχόληση, λόγω ενός περιστατικού που έλαβε χώρα στις … ανάμεσα στον ενάγοντα και έναν πελάτη του καταστήματος, και αποτέλεσε την αιτία να τον διώξει από το κατάστημα.

Ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων είχε οικειοθελώς αποχωρήσει από την εργασία του.

Ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας του ενάγοντος ήταν άκυρη, διότι δεν του καταβλήθηκε η νόμιμη αποζημίωση ύψους 525 ευρώ (30 ευρώ ημερομίσθιο Χ 15 ημερομίσθια + 1/6 = 525 ευρώ) αλλά μόνο 106,90 ευρώ.

Ότι, ως εκ τούτου, από 2-4-2015 και μέχρι 1-4-2016 οφείλονται μισθοί υπερημερίας εκ 9.360 ευρώ (780 ευρώ Χ 12 μήνες), νομιμοτόκως από την πρώτη ημέρα του επομένου μηνός από εκείνον που αφορά.

Κατόπιν των ανωτέρω γενόμενων δεκτών και παράθεση διαφόρων επιχειρημάτων το Εφετείο, μεταξύ άλλων, αναγνώρισε την ακυρότητα της από 1-4-2015 καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας του ενάγοντος λόγω καταβολής μέρους της οφειλόμενης αποζημίωσης απολύσεως .αναγνώρισε την υποχρέωση καταβολής μισθών υπερημερίας ποσού 6.240 ευρώ και υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλλει στον ενάγοντα ποσό 3.120 ευρώ για μισθούς υπερημερίας.

Με τις ανωτέρω παραδοχές το δικαστήριο της ουσίας ορθώς ερμήνευσε και προσηκόντως εφάρμοσε τις ανωτέρω με αρ.1 της παρούσας ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, τις οποίες δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου.

Τούτο διότι με σαφείς, πλήρεις και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες, που καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο των ανωτέρω ουσιαστικών διατάξεων, κατέληξε στο αποδεικτικό του πόρισμα.

Οι αντίθετες αιτιάσεις της αναιρεσείουσας, ότι στη προσβαλλόμενη δεν διαλαμβάνονται αιτιολογίες για καταγγελία της σύμβασης εργασίας σιωπηρώς εκ μέρους της, στις 20-2-2015, με την άρνηση αποδοχής της εργασίας του αναιρεσιβλήτου, είναι προεχόντως απαράδεκτες διότι δεν στηρίζουν λυσιτελή ισχυρισμό για έγκυρη καταγγελία της σύμβασης εργασίας εκ μέρους αυτής (εργοδότριας) και λύσης της σύμβασης αυτής εγκύρως, σε προγενέστερο χρόνο της κατά τις παραδοχές χωρήσασας, την 1-4-2015.

Επίσης,οι συναφείς αιτιάσεις ως προς το οφειλόμενο ποσό αποζημίωσης απόλυσης με χρόνο καταγγελίας της ένδικης σύμβασης στις 20-2-2015, σιωπηρώς, εκ μέρους της αναιρεσείουσας ερείδονται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης, τούτο διότι η προσβαλλόμενη δεν διαλαμβάνει παραδοχή καταγγελίας της σύμβασης εργασίας στις 20-2-2015. Επομένως, ο πρώτος λόγος της αιτήσεως, από τους αρ. 1 και 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, είναι αβάσιμος.

3. Με τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 11 περ. γ’ ΚΠολΔ ορίζεται ότι ιδρύεται λόγος αναίρεσης και αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόμισαν. Εξάλλου, κατά τα άρθρα 422 § 1 και 424 ΚΠολΔ. τα οποία (άρθρα) εισήχθησαν με την παρ. 3 του άρθρου δεύτερου του άρθρου 1 Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α’ 87/23.7.2015) και, κατά την παρ. 4 του άρθρου ένατου του άρθρου 1 του ως άνω νόμου, η ισχύς τους αρχίζει από 1.1.2016, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά σε επιμέρους διατάξεις, “(422 §

1:) ο διάδικος που επιδιώκει τη λήψη ένορκης βεβαίωσης, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο προηγούμενο άρθρο, επιδίδει δύο (2) τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες πριν από την βεβαίωση στον αντίδικο κλήση, η οποία αναφέρει την αγωγή, το ένδικο βοήθημα ή μέσο, που αφορά η βεβαίωση, τόπο, ημέρα και ώρα που θα δοθεί, το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και τη διεύθυνση της κατοικίας του μάρτυρα”.

Και (424:) “ένορκη βεβαίωση, που δίδεται κατά παράβαση των προηγούμενων διατάξεων, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη στο πλαίσιο της δίκης για την οποία δόθηκε, ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων”.

Η εν λόγω ρύθμιση καταλαμβάνει κατά την διάταξη της παραγράφου 4 του ενάτου άρθρου Ν. 4335/2015. κατ’ εφαρμογή της καθιερουμένης από τις διατάξεις των άρθρων 12, 21 εδ. β’ και 24 παρ. 1 εδ. α* ΕισΝΚΠολΔ γενικής δικονομικής αρχής ότι οι διαδικαστικές πράξεις ρυθμίζονται και διέπονται από το δίκαιο το ισχύον κατά τον χρόνο διενεργείας αυτών, τις επιδιδόμενες από της 1ης Ιανουαρίου 2016 και εξής κλήσεις (έστω και εάν οι σχετικές αγωγές ή τα ένδικα βοηθήματα ή τα ένδικα μέσα έχουν ασκηθεί προ της εν λόγω ημερομηνίας .

Επομένως, μετά την ισχύ των άρθρων 422 § 1 και 424 ΚΠολΔ, όπως τα άρθρα αυτά προστέθηκαν με το Ν. 4335/2015 (από 1.1.2016), το δικαστήριο της ουσίας λαμβάνει υπόψη του κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου, μόνο αν ο διάδικος που επιδιώκει τη λήψη ένορκης βεβαίωσης, επιδώσει δύο τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες πριν από τη βεβαίωση στον αντίδικο κλήση, η οποία αναφέρει την αγωγή, το ένδικο βοήθημα ή μέσο που αφορά η βεβαίωση, τόπο, ημέρα και ώρα που θα δοθεί, το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και τη διεύθυνση της κατοικίας του μάρτυρα.

Την τήρηση των αναγκαίων αυτών προϋποθέσεων έχει υποχρέωση το δικαστήριο της ουσίας να ερευνήσει όχι μόνο κατ’ ένσταση αλλά και αυτεπαγγέλτως, διότι η έλλειψή τους έχει ως συνέπεια ότι η ένορκη βεβαίωση δεν είναι απλώς άκυρη, αλλά ανύπαρκτη ως αποδεικτικό μέσο (ΑΠ 1208/2019,1175/2019, 673/2018).

Στην προκειμένη περίπτωση, με το δεύτερο λόγο αναίρεσης, από το άρθρο 559 αριθ. 11γ ΚΠολΔ, η αναιρεσείουσα προσάπτει στη προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια, ότι παρά το νόμο και συγκεκριμένα κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 339, 442 και 443 ΚΠολΔ και παρ. 4 του άρθρου ένατου του άρθρου 1 του νόμου 4335/2015, δεν έλαβε υπόψη της, την … ένορκη βεβαίωση των μαρτύρων αυτής, Γ. Θ., Γ.Τ. και Α.Κ., την οποία επικαλέστηκε και προσκόμισε ενώπιον του Εφετείου, με το διαλαμβανόμενο στην αναιρεσιβαλλομένη απόφαση σκεπτικό ότι στην επιδοθείσα προς τον ενάγοντα κλήση δεν περιλαμβάνεται, το επάγγελμα των μαρτύρων που επρόκειτο να εξεταστούν, ενώ, κατά το αναιρετήριο, κατά την αληθή έννοια των οικείων διατάξεων, η επίδοση της εν λόγω κλήσεως, η οποία πράγματι δεν περιείχε τα εν λόγω στοιχεία, δεν διείπετο υπό το καθεστώς της ρυθμίσεως του Ν. 4335/2015. ώστε να απαιτείται η αναφορά των ως άνω στοιχείων, καθ’ όσον η αγωγή είχε ασκηθεί προ της 1ης Ιανουαρίου 2016.

Το Εφετείο, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις, εφόσον κατά τις παραδοχές του η ένορκη βεβαίωση έλαβε χώρα μετά την 1-1-2016 (ημερομηνία έναρξης ισχύος των άρθρων 422 § 1 και 424 ΚΠολΔ, όπως εισήχθησαν με το Ν. 4335/2015) και συγκεκριμένα στις …και η επιδοθείσα κλήση για τη λήψη αυτής δεν περιλάμβανε το επάγγελμα των μαρτύρων που επρόκειτο να εξετασθούν, κατ’ορθή εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων που ήταν εφαρμοστέες, δεν έλαβε υπόψη την επίμαχη ένορκη βεβαίωση….»

Πηγή: areiospagos.gr