Αυτή είναι η 1η δικαστική απόφαση στην Ευρώπη για την άρνηση εργαζόμενου να εμβολιαστεί

 Η απόφαση απορρίπτει τα ασφαλιστικά μέτρα εργαζομένων που τέθηκαν σε υποχρεωτική άδεια με αποδοχές, να επιστρέψουν στη δουλειά τους καθώς πιθανολογείται πως αφενός δεν κινδυνεύουν με απόλυση και αφετέρου πως υπάρχει κίνδυνος να μολυνθούν οι ίδιοι(!!!) από επισκέπτες στη δομή υγείας που δούλευαν 

NEWSROOM
Αυτή είναι η 1η δικαστική απόφαση στην Ευρώπη για την άρνηση εργαζόμενου να εμβολιαστεί

Την προστασία των ίδιων των εργαζόμενων που αρνήθηκαν να εμβολιαστούν από τυχόν μόλυνση  και την υποχρέωση του εργοδότη να προστατεύει την υγεία των εργαζομένων .

Οι εργαζόμενοι είναι νοσηλευτές σε δυο δομές νοσηλείας και περίθαλψης  (νοσηλευτικό ίδρυμα) ασθενών ηλικιωμένων και όχι φροντίδας ηλικιωμένων, δηλαδή γηροκομεία στην περιοχή της πόλης του BELLUNO στο Νομό Veneto. Οι εργαζόμενοι  αρνήθηκαν να εμβολιαστούν και τότε  εξαναγκάστηκαν με μονομερή απόφαση του εργοδότη τους να βγουν σε αμειβόμενη άδεια.

Οι εργαζόμενοι με τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, προσέφυγαν στο αρμόδιο δικαστήριο, ζητώντας να επανέλθουν στη δουλειά τους , γιατί – ισχυρίζονται – πως το επόμενο εργοδοτικό μέτρο, θα ήταν η αναστολή της σύμβασης εργασίας τους χωρίς αποδοχές  και τελικά την απόλυσή τους.

Απορρίφθηκε αλλά…

Το δικαστήριο, με την απόφασή του (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ) , απέρριψε την αίτηση αλλά διατυπώνει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκεπτικό.

Σύμφωνα με αυτό:

-Η δικαστής, στάθμισε την ανάγκη να προστατευτούν οι εν λόγω εργαζόμενοι από τον κίνδυνο να νοσήσουν από Covid 19 λόγω της επαφής τους με τους νοσηλευόμενους και τους επισκέπτες – συνοδούς τους στις δομές. Δηλαδή την υγεία των ιδίων και όχι των άλλων ανθρώπων ή των νοσηλευμένων

-Το σκεπτικό  δηλαδή για πρώτη φορά μεταθέτει τη συζήτηση από την προστασία των εμβολιαζόμενων ασθενών -που εντοπιζόταν μέχρι τώρα-, στην προστασία των ανεμβολίαστων εργαζομένων.

-Η δικαστής ( ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΔΩ )θεωρεί ως πρώτιστη την υποχρέωση του εργοδότη  έναντι των εργαζομένων, ώστε να μην επιτρέψει την παραμονή τους στο χώρο εργασίας με βάση το άρθρο 2087 του Ιταλικού Αστικού Κώδικα, το οποίο επιβάλλει στον εργοδότη να υιοθετήσει όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων του(των μη εμβολιασμένων εν προκειμένω).  Αυτή η υποχρέωση προβλέπεται και από τον Ελληνικό Αστικό Κώδικα, να τηρεί δηλαδή ο εργοδότης μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας

Γιάννης Καρούζος : «Η αλήθεια για την πρώτη δικαστική απόφαση αρνητών του εμβολίου αντιcovid»

Ο Γ.  Καρούζος, δικηγόρος  εργατολόγος , διπλωματούχος της σχολής εργατικού Δικαίου Παν/μιου Τεργέστης, σχολιάζει για την απόφαση:

«Η πιο πάνω δικαστική απόφαση, αν και διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, αποτελεί την πρώτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δικαστική κρίση περίπτωσης άρνησης εργαζόμενου να εμβολιαστεί. Συγκεκριμένα:

Ορισμένοι εργαζόμενοι, σε δύο δομές περίθαλψης ηλικιωμένων στην περιοχή της πόλης του BELLUNO στο Νομό Veneto, αρνήθηκαν να εμβολιαστούν. Για αυτό τον λόγο, παρεμποδίστηκε η πρόσβασή τους στην εργασία από τον εργοδότη τους και εξαναγκάστηκαν με μονομερή απόφαση του τελευταίου σε αμειβόμενη άδεια αναψυχής.

Οι εργαζόμενοι με τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, προσέφυγαν στο αρμόδιο δικαστήριο, αιτούμενοι την επάνοδό τους στην εργασία, με τη διακοπή της άδειας αναψυχής. Ισχυρίστηκαν δε, ότι σαν επόμενο εργοδοτικό μέτρο, θα ακολουθούσε η αναστολή της σύμβασης εργασίας τους  άνευ αποδοχών και εν τέλει η απόλυσή τους. Το δικαστήριο, με την ως άνω απόφασή του, απέρριψε την αίτηση.

Η απόφαση της Δικαστού, βασίστηκε στη διάταξη 2081 του Ιταλικού Αστικού Κώδικα, κατά την οποία ο εργοδότης οφείλει να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέσα για την εξασφάλιση  της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Το  εμβόλιο αντιcovid κρίθηκε ως ικανό μέσο να προστατεύσει τη σωματική ακεραιότητα των ατόμων στο οποίο υποβάλλονται, με αναφορά στα δεδομένα της μείωσης της θνησιμότητας και της μετάδοσης του ιού σε χώρες όπως το  Ισραήλ και οι ΗΠΑ. Το δικαστήριο, αξιολόγησε ως σοβαρό το ενδεχόμενο, οι προσφεύγοντες να μολυνθούν από τον ιό SARS COV 2 λόγω της φύσης των καθηκόντων τους, καθώς τα πρόσωπα με τα οποία θα έρχονταν σε επαφή μπορούσαν να ήταν φορείς του COVID 19, κρίνοντας επιπλέον ότι  σύμφωνα με την παγκόσμια ιατρική κοινότητα, δεν έχει επαληθευτεί ότι ο εμβολιασμός αντιcovid ανακόπτει, πέρα από την ασθένεια, και τη μετάδοση.

Είναι ζωτικής σημασίας δε να τονισθεί ότι οι εργαζόμενοι αυτοί είναι νοσηλευτές σε δομές νοσηλείας και περίθαλψης  (νοσηλευτικό ίδρυμα) ασθενών ηλικιωμένων και όχι φροντίδας ηλικιωμένων, δηλαδή γηροκομεία. Εν προκειμένω, ο δικαστής, στάθμισε την ανάγκη να προστατευτούν οι εν λόγω εργαζόμενοι από τον κίνδυνο να νοσήσουν από Covid 19 λόγω της επαφής τους με τους νοσηλευόμενους και τους επισκέπτες – συνοδούς τους στις δομές.

Το σκεπτικό αυτό υιοθετείται για πρώτη φορά στην ανοιγείσα συζήτηση για το εμβόλιο σε τέτοιους χώρους εργασίας, καθώς το κέντρο συζήτησης μετατίθεται από την προστασία των εμβολιαζόμενων ασθενών -που εντοπιζόταν μέχρι τώρα-, στην προστασία των ανεμβολίαστων εργαζομένων.

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ως άνω δικανική κρίση είναι τα ακόλουθα:

1)        Ο εργοδότης, εκπληρώνοντας την υποχρέωση πρόνοιας έναντι των εργαζομένων, δεν επέτρεψε την παραμονή στο χώρο εργασίας μη εμβολιασθέντων εργαζομένων. Κατά την κρίση του δικαστηρίου, το δικαίωμα αυτό του εργοδότη εμπίπτει στην υποχρέωση που προβλέπεται και από τον Ελληνικό Αστικό Κώδικα, να τηρεί αυτός μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.

2)        Το δικαστήριο θεώρησε ότι στα μέτρα αυτά, εντάσσεται και το εμβόλιο, που έχει ως αποτέλεσμα εν τέλει όχι τη μη μετάδοση της ασθένειας covid 19 σε τρίτους, αλλά την αποφυγή νόσησης του ίδιου του εμβολιασθέντα.

3)        Το δικαστήριο, απορρίπτοντας μεν – προφανώς λόγω έλλειψης προσκομιδής στοιχείων και αποδείξεων εκ μέρους των εργαζομένων- το αίτημα των προσφευγόντων, πιθανολογώντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση αναστολής της σύμβασης εργασίας άνευ αποδοχών ή ενδεχομένως της απόλυσής τους επειδή δεν εμβολιάστηκαν, έκρινε έμμεσα ότι τα μέτρα αυτά δε θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τον εργοδότη, έναντι του μέτρου της υποχρεωτικής χορήγησης ημερών αμειβόμενης άδειας αναψυχής, που ο τελευταίος εν τέλει επέλεξε.

Συμπερασματικά, σε αντίθεση  με ό,τι αποτυπώθηκε στην ελληνική ειδησεογραφία, κανένας εργαζόμενος δεν απολύθηκε επειδή αρνήθηκε τον εμβολιασμό, με δικαίωση του εργοδότη του, ή αποστερήθηκε του μισθού του εξαναγκαστικά,  κρινόμενος ανίκανος προς εργασία. Τουλάχιστον μία τέτοια είδηση δεν επιβεβαιώνεται από την εν λόγω δικαστική κρίση.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr