Δεσμεύθηκε για 6 έτη τραπεζικός λογαριασμός εταιρείας: Δεν της δόθηκε δυνατότητα άσκησης ένδικων μέσων – Δυσανάλογο μέτρο λέει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Παρά το γεγονός πως ο λογαριασμός δεσμεύθηκε στο πλαίσιο νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, το Δικαστήριο κατέληξε πως η δέσμευση συνιστά επέμβαση στο δικαίωμα της περιουσίας της.
Εταιρεία στερήθηκε τα περιουσιακά της στοιχεία για χρονικό διάστημα 6 ετών, μετά την επιβολή δέσμευσης στο πλαίσιο νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και διεθνούς συνεργασίας.
Ωστόσο, η αδυναμία αποτελεσματικής αμφισβήτησης της δέσμευσης τραπεζικού λογαριασμού παραβίασε το δικαίωμα ειρηνικής απόλαυσης της περιουσίας, όπως αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Όπως αναφέρεται, κατόπιν αιτήματος διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής που υπέβαλαν οι Περουβιανές αρχές, στο πλαίσιο ποινικής έρευνας για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, οι αρχές του Λουξεμβούργου κατέσχεσαν για τουλάχιστον 6 χρόνια, τα περιουσιακά στοιχεία της προσφεύγουσας εταιρείας, που έδρευε στην Κόστα Ρίκα. Συγκεκριμένα δεσμεύθηκε ο τραπεζικός λογαριασμός της σε τράπεζα του Λουξεμβούργου, ποσού 2.605.589 δολαρίων ΗΠΑ.
Η προσφεύγουσα δεν ενημερώθηκε από την τράπεζα για την ανωτέρω κατάσχεση για να προβεί σε παρατηρήσεις – αντιρρήσεις εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 10 ημερών. Η προσφεύγουσα εταιρεία ζήτησε, ανεπιτυχώς, να της επιστραφούν τα περιουσιακά της στοιχεία.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι αρχές του Λουξεμβούργου δεν είχαν αξιολογήσει την αναλογικότητα του μέτρου, το οποίο, λόγω της φύσης και του πεδίου εφαρμογής του, φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, σημαντικό και σκληρό και το οποίο, εξάλλου, διαρκούσε επί έξι έτη. Ήταν καθήκον των εθνικών δικαστηρίων να βεβαιωθούν ότι η δέσμευση των κεφαλαίων της προσφεύγουσας δεν θα της προκαλούσε μεγαλύτερη ζημία από εκείνη που αναπόφευκτα προέκυπτε από τα μέτρα αυτά.
Κατά το Δικαστήριο του Στρασβούργου το πεδίο εφαρμογής του ελέγχου των εθνικών δικαστηρίων ήταν υπερβολικά στενό για να ικανοποιήσει την απαίτηση της επιδίωξης «δίκαιης ισορροπίας» που εμπεριέχεται στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύθηκε από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είχε εξεταστεί ούτε από τις Περουβιανές αρχές.
Έτσι, τα εθνικά δικαστήρια δεν είχαν παράσχει στην προσφεύγουσα μια εύλογη ευκαιρία να εκθέσει την υπόθεσή της μέσα από μια διαθέσιμη διαδικασία. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταγγελλόμενη κατάσχεση συνιστούσε επέμβαση στο δικαίωμα της προσφεύγουσας στην ειρηνική απόλαυση της περιουσίας της, το οποίο, ελλείψει ένδικου μέσου για την προσβολή του μέτρου αυτού κατά τρόπο αποτελεσματικό, ήταν δυσανάλογο σε σχέση με τον επιδιωκόμενο νόμιμο σκοπό.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (προστασία της περιουσίας), κρίνοντας ότι η διαπίστωση της παραβίασης αποτελούσε από μόνη της επαρκή δίκαιη ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη η προσφεύγουσα και επιδίκασε 11.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Δεσμεύθηκε λογαριασμός εταιρείας: Το ιστορικό της υπόθεσης
Η προσφεύγουσα είναι εταιρεία από την Κόστα Ρίκα που έχει την καταστατική της έδρα στο Σαν Χοσέ (Κόστα Ρίκα). Στις 5 Δεκεμβρίου 2018 ένας ανακριτής του Λουξεμβούργου διέταξε την έρευνα και την κατάσχεση του τραπεζικού λογαριασμού της προσφεύγουσας εταιρείας, δυνάμει αιτήματος διεθνούς αμοιβαίας νομικής δικαστικής συνδρομής που εξέδωσε η εισαγγελία της Λίμα στις 22 Νοεμβρίου 2018. Η εν λόγω κατάσχεση είχε ως στόχο τη διασφάλιση της επακόλουθης δήμευσης των κεφαλαίων στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας που κίνησαν οι αρχές του Περού.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2018 τραπεζικά κεφάλαια ύψους 2.605.589 δολαρίων ΗΠΑ – τα οποία, σύμφωνα με την προσφεύγουσα εταιρεία, αποτελούσαν σχεδόν το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων – κατασχέθηκαν. Η προσφεύγουσα εταιρεία προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να αμφισβητήσει την εν λόγω κατάσχεση ενώπιον των περουβιανών αρχών και του Λουξεμβούργου. Στις 11 Μαρτίου 2024, απαντώντας σε ερώτημα του ΕΔΔΑ, η προσφεύγουσα εταιρεία ανέφερε ότι τα κεφάλαια εξακολουθούσαν να είναι δεσμευμένα.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση της 5ης Δεκεμβρίου 2018 που διέταξε την έρευνα και την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του τραπεζικού λογαριασμού συνιστούσε επέμβαση στο δικαίωμα της προσφεύγουσας εταιρείας να απολαμβάνει ειρηνικά την περιουσία της. Η επέμβαση αυτή προβλεπόταν από το δίκαιο περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής και επιδίωκε νόμιμο σκοπό (συνεργασία μεταξύ κρατών με σκοπό την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και την πρόληψη της παράνομης χρήσης, κατά τρόπο επικίνδυνο για την κοινωνία, των περιουσιακών στοιχείων δυνητικά παράνομης προέλευσης).
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι το άρθρο 9 του νόμου του Λουξεμβούργου περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής προέβλεπε ότι, σε περίπτωση που η κατάσχεση είχε πραγματοποιηθεί από τις αρχές του Λουξεμβούργου κατόπιν αιτήματος αλλοδαπής αρχής, η νομιμότητα της διαδικασίας υπόκειται σε συστηματική επανεξέταση. Στις διαδικασίες αυτές, ο «ενδιαφερόμενος τρίτος» (στην προκειμένη περίπτωση η προσφεύγουσα εταιρεία) μπορούσε να υποβάλει «παρατηρήσεις» εντός 10 ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία κοινοποιήθηκε στην τράπεζα η απόφαση κατάσχεσης.
Όταν η τράπεζα ενημέρωνε την πελάτισσά της εταιρεία για την εντολή κατάσχεσης, αυτή μπορούσε να υποβάλει παρατηρήσεις και να προβάλει τα επιχειρήματά του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποσκοπούν στην ανάκτηση των δεσμευμένων κεφαλαίων.
Τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ωστόσο, εάν η τράπεζα επέλεγε να μην γνωστοποιήσει την ύπαρξη της εν λόγω εντολής στον ενδιαφερόμενο. Πράγματι, ο νόμος περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής δεν προέβλεπε υποχρεωτικό μηχανισμό που να διασφαλίζει ότι ο ενδιαφερόμενος τρίτος θα ενημερώνεται για το αίτημα για διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής που συνεπάγεται κατάσχεση των τραπεζικών κεφαλαίων ή περιουσιακών στοιχείων τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο πελάτης δεν γνώριζε επομένως ότι η προθεσμία των 10 ημερών για την υποβολή παρατηρήσεων βάσει του άρθρου 9 του νόμου περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής είχε αρχίσει να ισχύει.
Αυτό συνέβη και στην παρούσα υπόθεση, όπου η προσφεύγουσα εταιρεία είχε μάθει για την απόφαση κατάσχεσης της 5ης Δεκεμβρίου 2018 μετά τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή παρατηρήσεων που προβλέπεται στο άρθρο 9 του νόμου περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής. Ως εκ τούτου, η απόφαση της 1 Φεβρουαρίου 2019 του chambre du conseil του περιφερειακού δικαστηρίου του Λουξεμβούργου – η οποία είχε διαπιστώσει ότι η διαδικασία είχε τηρήσει τις τυπικές προϋποθέσεις – είχε εκδοθεί χωρίς η προσφεύγουσα εταιρεία να είχε την ευκαιρία να υποβάλει παρατηρήσεις δυνάμει του άρθρου 9 του νόμου περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής.
Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα εταιρεία είχε υποβάλει αίτηση ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων βάσει του άρθρου 11 του νόμου περί διεθνούς αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής, η οποία απορρίφθηκε ως αβάσιμη.
Πηγή: echrcaselaw.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οικογενειακή τραγωδία στο Αγρίνιο: Νεκρός 21χρονος σε τροχαίο – Εγκεφαλικά νεκρή η αδερφή του Υπό μελέτη οι επεκτάσεις του Μετρό – Ποιες περιοχές ωφελούνται Πρόστιμο 5.000 ευρώ στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας: Μπλόκαρε την πρόσβαση σε στοιχεία ατομικού φακέλου αξιωματικού ΒΙΝΤΕΟ: «Δολοφονική επίθεση σε βάρος εποχικού πυροσβέστη» καταγγέλλει η Ζωή Κωνσταντοπούλου – Ζητεί παρέμβαση εισαγγελέαΑκολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr