Διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία – Η απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου

Η αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Όλο το τελευταίο διάστημα αναδείξαμε με την κοινοβουλευτική δράση μας, τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τις διαδικτυακές εκδηλώσεις μας τη στρατηγική αποτυχία της κυβέρνησης στην οικονομία, τη διαχείριση της πανδημίας, την εξωτερική πολιτική αλλά και σε άλλους τομείς, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό ενώ θέσαμε στο επίκεντρο και τις διαρκείς παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων, δημοκρατικών ελευθεριών και του κράτους δικαίου. Και τούτο παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που δημιουργούν οι περιορισμοί κίνηση και συνάθροισης αλλά και τον πρωτοφανή αποκλεισμό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η μάχη απέναντι στον πτωχευτικό κώδικά, η παρουσία μας στη συζήτηση του  προϋπολογισμού, ο αγώνα απέναντι στις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις αλλά και οι μάχες απέναντι στο νομοσχέδιο για την απαγόρευση των συναθροίσεων, τις ΠΝΠ, την εξίσωση των ιδιωτικών κολεγίων με τα ΑΕΙ, αλλά και οι ερωτήσεις για την ανάδειξη του σκανδάλου της λίστας Πέτσα αποτελούν οδηγούς για την κοινοβουλευτική μας δράση.

Σε πολλές από αυτές τις μάχες εξάλλου επιτεύχθηκε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σύγκλιση και συμπόρευση δυνάμεων της  αντιπολίτευσης ακριβώς  στο ρυθμό των πολιτικών μαχών με την κυβέρνηση. Αυτό συνέβη στο νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, στο νομοσχέδιο για τον πτωχευτικό κώδικα, με την κοινή δήλωση ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία – ΚΚΕ – Μέρα 25 εν όψει των εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου, το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά κολέγια. Εκεί, στην καθημερινή αντιπαράθεση με την ακραία και ταξική πολιτική της ΝΔ διαμορφώνονται οι πολιτικές συγκλίσεις και συμμαχίες. Και σε αυτό το πεδίο πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να διαλέξουν όχθη.

Ταυτόχρονα και παράλληλα με την κριτική μας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταθέσαμε σειρά εναλλακτικών προτάσεων για την αποτελεσματική προστασία της κοινωνίας από τη πανδημία και την οικονομική κρίση που αυτή συνεπάγεται. Οι προτάσεις αυτές (Μένουμε Όρθιοι 1 και 2, Πρόταση της ΔΕΘ, Πρόταση για τη στήριξη του ΕΣΥ, Προτάσεις που κατατέθηκαν στην συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2021, Σχέδιο για την αξιοποίηση των Πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης) συγκροτούν και σήμερα το ελάχιστο προαπαιτούμενο για την αντιστροφή της πολιτικής της ΝΔ που οδηγεί στην οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα συνεχίσει και θα εντείνει την άσκηση δομικής,  μαχητικής, κοινωνικής και προγραμματικής αντιπολίτευσης, θα επιδιώξει το συντονισμό των δυνάμεων της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Θα διεκδικήσει τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με στόχο μια μεγάλη πλειοψηφία πολιτική και κοινωνική συμμαχία.

Όσο εξελίσσεται η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όσο η πολιτική αυτή εκτός από σκληρά νεοφιλελεύθερη θα γίνεται και απροκάλυπτα αυταρχική και ακραία δεξιά, τόσο η ανάγκη για πολιτική αλλαγή και προοδευτική διακυβέρνηση θα γίνεται μεγαλύτερη. Αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν όλα τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Το ΚινΑλ, το ΚΚΕ και το Μερα25.

Σε αυτή την προσπάθεια για την πολιτική αλλαγή και την προοδευτική διακυβέρνηση  κομβικό ρόλο έχει το πρόγραμμα που θα ενώσει την κριτική μας αλλά και τις επιμέρους προτάσεις και στόχους μας σε ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και τομών, ένα πρόγραμμα για την ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας, την ανάκαμψη της οικονομίας, την επαναφορά της κοινωνικής συνοχής. Πρόγραμμα που θα αποτελεί τη βάση για ένα μεγάλο κοινωνικό άνοιγμα διαβούλευσης και συμπόρευσης με τις κοινωνικές τάξεις που υφίστανται εκμετάλλευση, τους προοδευτικούς δημοκρατικούς πολίτες, την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και τα κόμματα του προοδευτικού χώρου.

Η πολιτική συγκυρία

Η εισβολή στο Καπιτώλιο

Η κρίση του κορωνοϊού εξελίσσεται σε μείζονα καπιταλιστική κρίση με μη ορατό τέλος και με απροσδιόριστο ακόμη βάθος ανθρώπινων απωλειών και οικονομικής καταστροφής. Στο φόντο αυτής της κρίσης αναδιαμορφώνονται παγκοσμίως τα κοινωνικά και ιδεολογικά ρεύματα που αναδύθηκαν την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης.

Η εισβολή στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ εκατοντάδων ακροδεξιών ακόμη και ένοπλων υποστηρικτών του Τραμπ και του φασιστικού κινήματος της λευκής υπεροχής δείχνει ότι η κοινωνική κατάρρευση και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού που έχουν επιφέρει οι διαδοχικές κρίσεις μπορούν να έχουν δραματικές ιδεολογικές και πολιτικές συνέπειες. Το ακροδεξιό, φασιστικό και ρατσιστικό ρεύμα δεν αποτελεί περιθωριακή έκφραση της κρίσης αλλά γιγαντώνεται, αποκτά πολιτική αυτοπεποίθηση και επιδιώκει να βάλει τη σφραγίδα του επιχειρώντας ακόμη και πραξικόπημα στη καρδιά του Δυτικού κόσμου, στη πρωτεύουσα των ΗΠΑ.

Το μεγαλειώδες κίνημα blacklivesmatter, καθώς και η μεγάλη  νίκη των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, οι οποίοι μετά από εικοσιπέντε χρόνια κατίσχυσαν και στα  δυο νομοθετικά σώματα, και η μεγάλη συμβολή της αριστερής πτέρυγας (Sanders) στην κινητοποίηση της νεολαίας, δείχνει τη δύναμη και την εμβέλεια  των δημοκρατικών αξιών στον σύγχρονο κόσμο.  Η νίκη αυτή δεν μπορεί να επισκιαστεί από την επίθεση- μερικών χιλιάδων οπαδών του Τραμπ –φασιστών και ρατσιστών- στο Καπιτώλιο. Οι ΗΠΑ, όπως και ολόκληρος ο κόσμος διέρχονται μια περίοδο βαθειάς πόλωσης στην οποία ο ακροδεξιός λαϊκισμός εκμεταλλεύεται τις κοινωνικές δυσαρέσκειες για να καταλύσει, ρητά ή καλυμμένα,  τη δημοκρατία. Και στην Ελλάδα η νίκη επί της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνει την κατίσχυση των δημοκρατικών αξιών.

Αντίστοιχες πολιτικές κινήσεις και ρεύματα ενδυναμώνονται τα τελευταία χρόνια και στην Ευρώπη υπό το βάρος των πιέσεων που ασκούν οι αλλεπάλληλες κρίσεις στα λαϊκά στρώματα και με πολιτική καθοδήγηση από τα κέντρα της λεγόμενης εναλλακτικής δεξιάς τα οποία ενσωματώνονται πολλές φορές ακόμα και σε παραδοσιακά δημοκρατικά συντηρητικά κόμματα. Διαμορφώνονται έτσι οι συντεταγμένες της πολιτικής μάχης της εποχής μας, μιας ιστορικής πολιτικής μάχης, η έκβαση της οποίας θα κρίνει αν η λαϊκή δυσαρέσκεια θα πάρει απελευθερωτικό και προοδευτικό πρόσημο ή θα τροφοδοτήσει τα επικίνδυνα για την ίδια τη δημοκρατία κινήματα, κινήσεις και πολιτικές οργανώσεις που εκφράζουν ή εγκολπώνουν την ακραία εναλλακτική δεξιά.

Ωστόσο ο κίνδυνος για τη δημοκρατία και ο πολιτικός αυταρχισμός δεν προέρχεται σήμερα μόνο από την Ακροδεξιά ή την εναλλακτική Δεξιά.  Αυτό το βλέπουμε με μεγάλη καθαρότητα στην Ελλάδα. Ο Μητσοτάκης δεν είναι Τραμπ. Ενισχύει όμως την παρουσία ακροδεξιών στην κυβέρνησή του, ενώ χρησιμοποιεί συστηματικά την πανδημία ως ευκαιρία και δικαιολογία για να δημιουργήσει ένα αστυνομικό κράτος και να περιορίσει τις λαϊκές ελευθερίες.

Στην Ελλάδα το ρεύμα της ακραίας και φασιστικής δεξιάς μπορεί να υπέστη μια τεράστιου συμβολισμού πολιτική ήττα με την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής αλλά δεν έχει ηττηθεί οριστικά και ιστορικά. Μεταλλάσσεται, αναδιαμορφώνεται, προσαρμόζεται και τροφοδοτεί όχι μόνο περιθωριακά πολιτικά σχήματα αλλά ακόμα και την ίδια τη ΝΔ. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης και η πολιτική ηγεσία της ΝΔ ήδη από την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επένδυσε σε αυτό το πολιτικό ρεύμα, ιδιαίτερα την περίοδο των συλλαλητηρίων για τη Συμφωνία των Πρεσπών, και η επένδυση αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογική νίκη της ΝΔ το καλοκαίρι του 2019.

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός επιβεβαίωσε εξάλλου τον ισχυρό ρόλο που παίζει αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα στο εσωτερικό της ΝΔ όπως επίσης και την επιλογή του Κ. Μητσοτάκη να το αξιοποιήσει και να το ενισχύσει ως αντίδοτο  στα προφανή αδιέξοδα που οδηγεί η πολιτική διαχείριση της πανδημίας από τον ίδιο και την κυβέρνηση του. Όσο η πολιτική του θα αποτυγχάνει, όσο τα αδιέξοδα θα συσσωρεύονται, τόσο περισσότερο θα ενισχύεται αυτή η πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, η αυταρχική ακραία εκδοχή της σκληρής δεξιάς, όχι μόνο για να αντιμετωπιστούν κοινωνικές  αντιδράσεις αλλά και για να διατηρηθεί η πρόσβαση σε τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που συγκροτούν τον κορμό αυτού του ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος. Και είναι ακριβώς αυτή η εξέλιξη που μετατρέπει τη μάχη απέναντι στην ΝΔ όχι απλώς σε μάχη για την επιβίωση της κοινωνίας και την αντιστροφή της οικονομικής κατάρρευσης αλλά σε μάχη για την ίδια την υπεράσπιση της Δημοκρατίας.

Η πανδημία και οι συνέπειές της

Η πανδημία του κορωνοϊού έχει ήδη φέρει στην επιφάνεια τη χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος οργάνωσης κοινωνίας και οικονομίας. Έχει αναδείξει την ένταση μεταξύ των σχέσεων ανθρώπου και φύσης  αλλά κυρίως την αδυναμία του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου, όπου όλα ανάγονται στο κέρδος και στις διαθέσεις της αγοράς, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες και τις πιέσεις που προκαλεί η πανδημία στα συστήματα υγείας, στα συστήματα εκπαίδευσης αλλά και στην οικονομία.

Ο καπιταλισμός μετασχηματίζεται και η πανδημία χρησιμοποιείται ως η χρυσή ευκαιρία ώστε ο μετασχηματισμός αυτός να γίνει α) σε βάρος των εργαζομένων –με τη διάλυση της εργατικής νομοθεσίας- β) σε βάρος των μικρών παραγωγών που δεν αντέχουν στο lockdown και γ) σε βάρος της δημοκρατίας

Έτσι γίνεται επιτακτική η ανάγκη διεκδίκησης ακριβώς της αλλαγής αυτού του κυρίαρχου μοντέλου, η ανάγκη του κοινωνικού και οικονομικού μετασχηματισμού με γνώμονα τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Η ευρωπαϊκή όψη της κρίσης

Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη σε αυτή τη φάση τουλάχιστον υλοποιεί διαφορετική στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης του κορωνοϊού και της οικονομικής κρίσης που αυτή συνεπάγεται,  (κεϋνσιανισμός της  κρίσης) – σε σχέση με τη στρατηγική της σκληρής λιτότητας που ακολούθησε την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης στον Ευρωπαϊκό νότο. Αυτό σχετίζεται μεταξύ άλλων και με το γεγονός ότι η σημερινή οικονομική κρίση χτυπά ταυτόχρονα – αν και όχι συμμετρικά – και τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Αντικειμενικά όμως αυτή η εξέλιξη δημιουργεί ρωγμές στο κυρίαρχο σκληρό νεοφιλελεύθερο παράδειγμα (προσωρινή άρση συμφώνου σταθερότητας, ομπρέλα ΕΚΤ, Ταμείο Ανάκαμψης με επιδοτήσεις και όχι μόνο δάνεια).

Όλα αυτά ακόμη και αν είναι άτολμα και δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση της κρίσης αποτελούν σίγουρα ρωγμές που η Αριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία, οι Πράσινοι, τα κοινωνικά κινήματα και ο κόσμος της εργασίας έχουν την δυνατότητα υπό προϋποθέσεις να αναζητήσουν και να περιγράψουν συνολικά και μακροπρόθεσμα μια εναλλακτική αρχιτεκτονική για την Ευρωζώνη έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Το αίτημα για μια ευρωπαϊκή λύση ρύθμισης του υπερβολικά υψηλού Δημόσιου χρέους, που ανέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην αρχή της ελληνικής κρίσης, θα επανέλθει στο προσκήνιο τα επόμενα χρόνια, ιδιαίτερα μετά την άρση των προστατευτικών μέτρων της ΕΚΤ.

Ενώ στην ίδια κατεύθυνση, άμεσα το επόμενο διάστημα αναμένεται να τεθεί επιτακτικά το αίτημα για ρύθμιση και διαγραφή χρεών που συσσωρεύτηκαν από τον κορωνοϊό.

Στη συζήτηση για τα παραπάνω αιτήματα ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ως πρωτοπόρα ευρωπαϊκή δύναμη της αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου στην Ευρώπη πρέπει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το κρίσιμο ερώτημα για την επόμενη ημέρα στην Ευρώπη είναι ποιες αντιλήψεις θα επικρατήσουν, τι ακριβώς θα συμβεί όταν οι χώρες του Ευρωπαϊκού Κέντρου και του Ευρωπαϊκού Βορρά επανέλθουν σε τροχιά κανονικότητας κάτι που αναμένεται να συμβεί πολύ πριν τον Ευρωπαϊκό Νότο. Μια νέα κρίση χρέους στον Ευρωπαϊκό Νότο καραδοκεί, όπως επίσης και ένας νέος κύκλος σκληρής λιτότητας, δημοσιονομικής προσαρμογής και εσωτερικών υποτιμήσεων. Την ίδια στιγμή είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος να αναπτυχθούν εθνικισμοί του εμβολίου, με τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες χώρες να παίρνουν την μερίδα του λέοντος έναντι των χωρών της περιφέρειας και του ευρωπαϊκού νότου, πράγμα που θα επιτείνει την ασυμμετρία στην οικονομική ανάκαμψη, ενώ οι κίνδυνοι για την δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι πλέον προφανείς. Και από αυτή τη σκοπιά λοιπόν απαιτείται μια συνολική αντιμετώπιση και απάντηση από τις προοδευτικές και αριστερές ευρωπαϊκές δυνάμεις με την εμβάθυνση των πρωτοβουλιών σύγκλισης και κοινής δράσης που έχουν ήδη αναληφθεί.

Μέρος αυτής της στρατηγικής μπορεί και πρέπει να είναι μια πρωτοβουλία των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στις πατέντες στα νέα εμβόλια και στην δυνατότητα μαζικής και γρήγορης παραγωγής των απαραίτητων ποσοτήτων και την ολοκλήρωση έγκαιρα του εμβολιαστικού προγράμματος σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες.

Η ολοκληρωτική αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Δυστυχώς ακόμη και με μέτρο σύγκρισης την άτολμη και με μεγάλες ελλείψεις πολιτική της Ευρώπης η Ελλάδα αποτελεί σήμερα παράδειγμα προς αποφυγή, χώρα ουραγό, που βρίσκεται στο τέλος της λίστας σε όλους τους κρίσιμους δείκτες, υγειονομικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς πράγμα που αποδεικνύει ότι η κυβερνητική πολιτική έχει αποτύχει ολοκληρωτικά και στρατηγικά σε όλους τους τομείς.

Υγειονομική διαχείριση

Στο υγειονομικό πεδίο με αλλοπρόσαλλες επιλογές, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, με διαρκή πολιτική χειραγώγηση της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων το τέλος του δεύτερου κύματος είναι ακόμη μακριά ενώ ήδη οι επιστήμονες προειδοποιούν για ένα επιθετικότερο και φονικότερο τρίτο κύμα. Τις πολιτικές εξάλλου σκοπιμότητες που καθοδηγούν την κυβέρνηση στην διαχείριση της πανδημίας ομολόγησε πριν λίγες ημέρες ο Υπουργός Ανάπτυξης όταν ομολόγησε ότι στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης η κυβέρνηση αγνόησε τις προειδοποιήσεις των λοιμωξιολόγων και καθυστέρησε το λοκντάουν για να μην συγκρουστεί με την εκκλησία, ομολογία που ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ζητά να απασχολήσει τις εισαγγελικές πλέον αρχές.

Παρά το χρόνο που είχε η κυβέρνηση δεν ενίσχυσε ουσιαστικά το ΕΣΥ, δεν αύξησε τις κλίνες ΜΕΘ παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια να πείσει με ψεύδη για το αντίθετο, δεν εφάρμοσε και δεν εφαρμόζει συγκεκριμένους και αυστηρούς κανονισμούς και πρωτόκολλα για την προστασία ασθενών, ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με αποτέλεσμα εικόνες ντροπής να εκτυλίσσονται στα νοσοκομεία σε όλη την περιφέρεια. Την ίδια στιγμή οι εφημερίες του νοσοκομειακού προσωπικού δεν έχουν ακόμη πληρωθεί, δεν εφαρμόζεται σχέδιο μαζικής συνταγογράφησης τεστ και αυστηρής ιχνηλάτησης, δεν εξασφαλίζονται αναγκαία θεραπευτικά φάρμακα,  οι εργαζόμενοι, και ιδιαίτερα εκείνοι σε μαζικούς χώρους εργασίας παραμένουν απολύτως απροστάτευτοι, οι αποφάσεις για χαλάρωση και αυστηροποίηση του λοκντάουν ακολουθούν η μία την άλλη χωρίς ειρμό και στρατηγική εξαντλώντας τους πολίτες αλλά και την οικονομία.

Επίσης εθνικό σχέδιο για τον εμβολιασμό ούτε εφαρμόζεται ούτε καν υπάρχει, προγραμματισμένοι εμβολιασμοί του προσωπικού πρώτης γραμμής ακυρώνονται ο ένας μετά τον άλλον χωρίς εξήγηση ενώ η ποσότητα των εμβολίων που η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει είναι ανεπαρκής. Παρά τις ανακοινώσεις για 2 εκ. εμβόλια μέσα στον Δεκέμβριο, η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει μέχρι σήμερα μόλις  93600.Μέσα δε σε αυτό το κλίμα του απόλυτου χάους η εικόνα υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων να προσπερνούν το προσωπικό πρώτης γραμμής και τις ευπαθείς ομάδες για να εξασφαλίσουν το εμβόλιο καταχρώμενοι την εξουσία τους επιβεβαιώνει όχι μόνο την αλαζονεία αλλά και τον βαθύτατο ηθικό εκφυλισμό αυτής της κυβέρνησης.

Οικονομική διαχείριση

Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν αξιοποίησε και εξακολουθεί να μην αξιοποιεί τις θετικές προϋποθέσεις για την αποτελεσματική διαχείριση και αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε την πανδημία, με αποτέλεσμα η κρίση σήμερα να έχει αυτονομηθεί και να έχει καταστεί ανεξέλεγκτη. Παρά το ρυθμισμένο χρέος, την αυξημένη ρευστότητα, το χαμηλότοκο δανεισμό λόγω της στήριξης από την ΕΚΤ αλλά και την άρση των περιορισμών του Συμφώνου Σταθερότητας η κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση του κ. Μητσοτάκη όχι απλώς δεν στήριξε επαρκώς την οικονομία για να περιορίσει την ύφεση, όπως έπραξαν άλλες Ευρωπαϊκές ακόμη και δεξιές κυβερνήσεις αλλά αξιοποίησε την κρίση ως ευκαιρία για να βαθύνει την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και να δημιουργήσει ένα νέο καθεστώς συσσώρευσης προς όφελος μεγάλων επιχειρήσεων και επιχειρηματικών ομίλων. Αντί να στηρίξει την εργασία και τους εργαζόμενους, να απαγορεύσει τις απολύσεις, να εγγυηθεί την ασφάλεια των εργασιακών χώρων και την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, να στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ρευστότητα και όχι απλώς με νέα δάνεια ή αναβολές φόρων που συσσωρεύουν χρέη, να λάβει μέτρα προστασίας των αόρατων εργαζόμενων και των μειονοτήτων επέλεξε την πολιτική της μικρότερης δυνατής δαπάνης με αποτέλεσμα η Ελλάδα να καταγράφει σήμερα την μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την κρίση ως ευκαιρία για την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας  και από την έκθεση Πισσαρίδη η οποία  ενώ παρουσιάζεται ως ουδέτερο επιστημονικό κείμενο αποτελεί στην πραγματικότητα ένα ταξικά μεροληπτικό, ιδεολογικά προσδιορισμένο, ακραία νεοφιλελεύθερο σχέδιο που η κυβέρνηση υιοθετεί στο σύνολο του: η επίθεση στην εργασία και οι μειώσεις μισθών, η εκκαθάριση μικρομεσαίων επιχειρήσεων ώστε να επιτευχθεί συγκεντροποίηση κεφαλαίου, οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις με προτεραιότητα στον επικουρικό πυλώνα της ιδιωτικής ασφάλισης και ο προσανατολισμός των χρηματοδοτικών εργαλείων στις μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις αποτελούν τον πυρήνα αυτού του σχεδίου.

Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά τον αποκλεισμό νοικοκυριών και επιχειρήσεων από τον τραπεζικό δανεισμό καθώς και την απροθυμία της κυβέρνησης να πάρει πρωτοβουλίες για την άρση του, την συσσώρευση του ιδιωτικού χρέους και τον συνδυασμό της με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα το μείγμα που δημιουργείται είναι εκρηκτικό για την ελληνική οικονομία και την κοινωνική πλειοψηφία και απαιτεί άμεση αντιμετώπιση και ριζική αντιστροφή των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Πανδημία και Δημοκρατία

Η υγειονομική κρίση μετασχηματίζεται ταχύτατα και σε κρίση της δημοκρατίας. Σε μια σειρά από πεδία εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής το υγειονομικό ζήτημα αντιμετωπίζεται ως ζήτημα δημόσιας τάξης. Με αυτό τον τρόπο βιώνουμε τις πρακτικές συνέπειες της λογικής της “ατομικής ευθύνης”. Η κυβέρνηση με βάση το συγκεκριμένο αφήγημα έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα στα οποία οι πολίτες αρνούνται να πειθαρχήσουν. Η πανδημία αναδεικνύεται έτσι ως ένα πεδίο δοκιμής των αντοχών του κράτος δικαίου και αμφισβήτησης ατομικών δικαιωμάτων και  δημοκρατικών ελευθεριών. Αυτός ο περιορισμός δεν υλοποιείται σε ένα πλαίσιο αναλογικότητας σε σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συλλήψεις 9 φεμινιστριών που θέλησαν να τιμήσουν την παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

Αν και είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παγκόσμιο το θέμα, αυτό του περιορισμού των δικαιωμάτων την περίοδο της κρίσης, στην Ελληνική περίπτωση εμφανίζεται ιδιαίτερα οξυμένο. Χαρακτηριστικά, έκθεση του Πανεπιστημίου Γκέτενμποργκ κατατάσσει την χώρας μας στην χειρότερη θέση ως προς την παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Υπό αυτή την έννοια το ζήτημα της δημοκρατίας συνδέεται οργανικά με την συνολική ανάδυση του κοινωνικού προβλήματος της όξυνσης των ανισοτήτων. Η ΝΔ υλοποιεί μια πολιτική που μετατρέπει την Ελλάδα σε εργαστήρι γέννησης ενός νέου αυταρχισμού. Όχι μόνο μέσα από την παραδοσιακή επένδυση της στην κρατική βία και καταστολή  αλλά και μέσα από τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ενημέρωσης και την συνολική αδιαφάνεια στις κρατικές δαπάνες.

Αποτυχία στην εξωτερική πολιτική – επικίνδυνη όξυνση εξαιτίας της διπλωματικής και πολιτικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης

Η ΝΔ επέλεξε πολύ γρήγορα να κάψει το διπλωματικό κεφάλαιο που είχε κερδίσει η χώρα με την συμφωνία των Πρεσπών. Μία συμφωνία που ακριβώς επειδή στηριζόταν στις αρχές τις συνεργασίας και της ειρήνης για τους γειτονικούς λαούς, αποτελούσε μια διπλωματική ήττα για την στρατηγική όξυνσης στην περιοχή των Βαλκανίων που υλοποιεί ο Ερντογάν. Ταυτόχρονα η πολιτική του “προβλέψιμου σύμμαχου” που υλοποιεί ο κ. Μητσοτάκης σε συνδυασμό με την άρνηση του να χτίσει πάνω στην απόφαση για κυρώσεις που είχαμε πετύχει το καλοκαίρι του 2019, οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο.

Παραμένουμε σταθεροί στην θέση μας ότι η μόνη διέξοδος μπορεί να δοθεί μέσα από τον διάλογο. Ένα διάλογο όμως που θα συνδυάζει μια θετική ευρωτουρκική ατζέντα με την απειλή των κυρώσεων.

Ραγδαία αύξηση των ανισοτήτων και της κυβερνητικής φθοράς

Συμπερασματικά, μετά από δέκα σχεδόν μήνες πανδημίας στη χώρα μας, μπορούμε με βεβαιότητα να διακρίνουμε ότι η παρούσα κρίση πυροδοτεί για άλλη μια φορά τη διεύρυνση των ανισοτήτων: εισοδηματικών, ψηφιακών και περιφερειακών. Αυτή η τάση διαμορφώνει το έδαφος εμβάθυνσης της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και σε καμία περίπτωση δεν δίνουν προοπτική διεξόδου.

Η κατάσταση αυτή έχει αρχίσει να συσσωρεύει φθορά για την κυβέρνηση και να διαμορφώνει ένα διάχυτο ρεύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας. Αυτό το ρεύμα πρέπει να συναντηθεί με μία θετική πρόταση εξόδου. Να μετατρέψουμε την λαϊκή δυσαρέσκεια σε αίτημα για την προοδευτική και αριστερή διακυβέρνηση κάτι που δεν θα συμβεί νομοτελειακά, όπως δεν συνέβη νομοτελειακά και την περίοδο 2010 -2014 . Για άλλη μια φορά θα εξαρτηθεί από την δράση και τις πρωτοβουλίες μας, από το κατά πόσο αυτές θα απαντήσουν στα ερωτήματα που θέτει η συγκυρία και θα περιγράψουν ένα σχέδιο που θα εκφράζει τις ανάγκες και τα όνειρα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ο ρόλος του κόμματος

Ο ρόλος του κόμματος στον αγώνα για την μετατροπή του ρεύματος κοινωνικής δυσαρέσκειας που διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία σε αίτημα για την πολιτική αλλαγή και την προοδευτική διακυβέρνηση είναι αναντικατάστατος. Ιδιαίτερα  μάλιστα σε μια συνθήκη επικοινωνιακού αποκλεισμού ο μαζικός, λαϊκός, ενεργός και παρεμβατικός ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική συμμαχία είναι αναγκαίος  για να δώσουμε νικηφόρες ιδεολογικές και πολιτικές μάχες, να διεκδικήσουμε την ηγεμονία των ιδεών μας, να αντιπαλέψουμε την κυβέρνηση της ΝΔ, να διαμορφώσουμε τελικά ένα νικηφόρο κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα.

Σε αυτό το φόντο η στρατηγική σύλληψη της διεύρυνσης και του μετασχηματισμού του κόμματος, έτσι όπως εκφωνήθηκε το ίδιο το βράδυ των εκλογών από τον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή ως μια αναγκαία πολιτική και οργανωτική διαδικασία με στόχο να καλυφθεί το χάσμα μεταξύ της εκλογικής μας επιρροής και των οργανωτικών δυνάμεων του κόμματος, χάσμα όχι μόνο αριθμητικό αλλά χάσμα που παρουσιάζεται και στις θεσμικές μας εκπροσωπήσεις (αυτοδιοίκηση – συνδικάτα – επιστημονικοί σύλλογοι – επιμελητήρια – οργανώσεις των πολιτών), γίνεται σήμερα ακόμη πιο επίκαιρη, ώστε να δώσουμε αποτελεσματικά τη μάχη της ηγεμονίας και να συσπειρώσουμε στις τάξεις του κόμματος ακόμη και δυνάμεις που δεν είναι μαζί μας έως τώρα.

Είναι επομένως αναγκαία:

·       η συνέχιση της προσπάθειας για την διεύρυνση και μαζικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που ανακόπηκε λόγω της πανδημίας  και τις αντικειμενικές δυσκολίες που προέκυψαν, αλλά ταυτόχρονα και για την οργανωτική ανασυγκρότηση και αναβάθμιση των πολιτικών διαδικασιών και της δημοκρατικής λειτουργίας του Κόμματος.

·       η οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος με την ολοκλήρωση των νομαρχιακών συνδιασκέψεων. Οι συνδιασκέψεις θα ολοκληρωθούν εντός του αποφασισμένου ομόφωνα χρονοδιαγράμματος με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία. Θα  είναι διαδικασίες δημοκρατικής συζήτησης, απολογισμού αλλά και προγραμματισμού.

Ταυτόχρονα οι συνδιασκέψεις θα είναι και μια ευκαιρία

·       προγραμματικής εμβάθυνσης, διαλόγου και ανοίγματος στην κοινωνία. Στα συνδικάτα, στις οργανώσεις πολιτών, στα επιμελητήρια και τους εμπορικούς συλλόγους, σε προοδευτικές δυνάμεις της αυτοδιοίκησης,  στους πολίτες που παρακολουθούν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, στον κόσμο της εργασίας και τα κινήματα.

·       για την έναρξη μιας πολιτικής αντεπίθεσης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με στόχο τη συγκρότηση ενός  σύγχρονου μαζικού αριστερού- προοδευτικού κόμματος που θα εκφράζει τη μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία στον τόπο μας.

·       για τη συσπείρωση ανθρώπων με διαφορετικές παραδόσεις, αριστερών, σοσιαλιστών, αγωνιστών και αγωνιστριών του κομμουνιστικού, του οικολογικού και του φεμινιστικού κινήματος, ακόμη και προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών του κέντρου, που υπερασπίζονται ατομικά, κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες

Οδικός χάρτης

Εντός Ιανουαρίου συζήτηση στο πολιτικό συμβούλιο για το πρόγραμμα ώστε να εκκινήσουν περιφερειακές επισκέψεις του προέδρου σε πρωτεύουσες νομών για συνάντηση με τους κοινωνικούς φορείς – διαβούλευση και εκδηλώσεις παρουσίασης (Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος)

Μέχρι τέλος Φεβρουαρίου ολοκλήρωση των νομαρχιακών συνδιασκέψεων λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για την απρόσκοπτη συμμετοχή όλων των μελών του κόμματος παρά τους περιορισμούς της πανδημίας. Στο πλαίσιο αυτό θα αξιοποιηθούν όλα τα τεχνικά μέσα για την ψηφιακή συμμετοχή των μελών στις διαδικασίες.

Για τη διαδικασία της εκλογής θα στηθούν κάλπες στα γραφεία των ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ή όπου αλλού κριθεί απαραίτητο, προκειμένου να διευκολυνθούν να ψηφίσουν αυτοπροσώπως τα μέλη κάθε ΝΟ. Για όσους συντρόφους και συντρόφισσες, εξαιτίας της πανδημίας, δεν καταστεί δυνατή η παρουσία τους στις κάλπες, θα προβλέπεται η δυνατότητα επιστολικής ψήφου με όλες τις εγγυήσεις για το αδιάβλητο της διαδικασίας (ταυτοποίηση, απόρρητο ψήφου κλπ).

Μάρτιος: Συνεδριάσεις τον Οργανώσεων Μελών για συζήτηση του Προγράμματος

Απρίλιος: Διοργάνωση Ψηφιακής Προγραμματικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με τη συμμετοχή όλων των μελών των νέων νομαρχιακών επιτροπών, της κοινοβουλευτικής ομάδας και της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και της ΚΕΑ (σώμα περίπου 1500 – 2000 ατόμων).

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr