Δικαστική “κόκκινη κάρτα” σε ποινή κατά δικαστή για αναρτήσεις στο facebook: “Δεν είχαν βλάψει την τιμή και την φήμη του δικαστικού σώματος”

“Κόκκινη κάρτα” σε ποινή κατά δικαστή, ο οποίος προχώρησε σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος. Αυτό αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) μετά την προσφυγή του δικαστικού λειτουργού σχετικά με την επιβολή πειθαρχικής ποινή για δίμηνη περικοπή μισθού κατά 5% καθώς κρίθηκε ότι οι αναρτήσεις του είχαν βλάψει την τιμή και την φήμη του δικαστικού σώματος.

Όπως ισχυρίστηκε ο προσφεύγων «η πειθαρχική ποινή που του επιβλήθηκε αμετακλήτως συνιστά δυσανάλογη παρέμβαση στην άσκηση του δικαιώματός του στην ελευθερία της έκφρασης».

Κατά την κρίση του ΕΔΔΑ διαπιστώθηκε πως τα εθνικά δικαστήρια της Ρουμανίας «δεν είχαν λάβει δεόντως υπόψη διάφορους σημαντικούς παράγοντες, ιδίως όσον αφορά το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο είχαν ενταχθεί οι αναρτήσεις του προσφεύγοντος, τη συμμετοχή του σε συζήτηση επί θεμάτων δημοσίου ενδιαφέροντος, το ζήτημα αν οι αξιακές κρίσεις που εκφράστηκαν είχαν επαρκώς βασιστεί σε πραγματικά περιστατικά και, τέλος, το δυνητικά ανασταλτικό αποτέλεσμα της κύρωσης».

Επιπλέον, όπως τονίζει το ΕΔΔΑ «η ύπαρξη προσβολής της αξιοπρέπειας και της τιμής του επαγγέλματος του δικαστή δεν είχε αποδειχθεί επαρκώς. Στις αποφάσεις τους, τα εθνικά δικαστήρια δεν απέδωσαν στην ελευθερία της έκφρασης του προσφεύγοντος τη βαρύτητα και τη σημασία που της αναλογούσε υπό το πρίσμα της νομολογίας του Δικαστηρίου, μολονότι είχε χρησιμοποιηθεί ένα μέσο επικοινωνίας (facebook) το οποίο θα μπορούσε να εγείρει εύλογα ερωτήματα όσον αφορά τη συμμόρφωση των δικαστών με το καθήκον αυτοσυγκράτησής τους. Κατά το Στρασβούργο, τα ρουμανικά δικαστήρια δεν είχαν δώσει σχετικούς και επαρκείς λόγους για να δικαιολογήσουν την παρέμβαση στο δικαίωμα του προσφεύγοντος στην ελευθερία της έκφρασης».

Για το λόγο αυτό το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης και επιδίκασε 5.232 ευρώ για έξοδα.

FREEPIK

“Κόκκινη κάρτα” σε ποινή κατά δικαστή: Τα επίμαχα μηνύματα

Όσον αφορά το πρώτο μήνυμα, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι «περιείχε κριτική στις πολιτικές επιρροές στις οποίες φέρονται να υπόκεινται ορισμένοι θεσμοί, δηλαδή η αστυνομία, η δικαιοσύνη και ο στρατός. Ο προσφεύγων είχε αναφερθεί στις συνταγματικές διατάξεις βάσει των οποίων ο στρατός υπόκειται στη βούληση του λαού και εξέφραζε τον κίνδυνο κάθε μορφής πολιτικού ελέγχου του θεσμού αυτού.

Με τη χρήση ρητορικών ερωτήσεων, καλούσε τους αναγνώστες του να φανταστούν τον στρατό να ενεργεί εναντίον της θέλησης του λαού, κάποια μέρα, με το πρόσχημα της προστασίας της δημοκρατίας – και κατά την άποψή του, αυτό ήταν μια απλή λεπτομέρεια πίσω από την οποία κρυβόταν ένα σοβαρότερο πρόβλημα. Επανατοποθετημένη στο σωστό τους πλαίσιο, η ανάρτηση του προσφεύγοντος ισοδυναμούσε με αξιολογικές κρίσεις ότι θα υπήρχε κίνδυνος για την συνταγματική δημοκρατία σε περίπτωση που οι δημόσιοι οργανισμοί περιέλθουν και πάλι υπό πολιτικό έλεγχο.

Συνεπώς, η ανάρτηση αυτή αφορούσε θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος σχετικά με το διάκριση των εξουσιών και την ανάγκη διατήρησης της ανεξαρτησίας των θεσμών ενός δημοκρατικού κράτους».

Όσον αφορά το δεύτερο μήνυμα, το Δικαστήριο έκρινε ότι η θέση του προσφεύγοντος ενέπιπτε σαφώς στο πλαίσιο συζήτησης για θέματα δημοσίου συμφέροντος, καθώς αφορούσε νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που επηρεάζουν το δικαστικό σύστημα.

«Το Δικαστήριο διατύπωσε την άποψη, τόσο όσον αφορά το δεύτερο όσο και το πρώτο μήνυμα, ότι οποιαδήποτε παρέμβαση στην ελευθερία μετάδοσης ή λήψης πληροφοριών θα έπρεπε να έχει υποβληθεί σε αυστηρό έλεγχο, με αντίστοιχα στενό περιθώριο εκτίμησης που θα έπρεπε να παρέχεται στις αρχές του εναγομένου κράτους σε τέτοιες περιπτώσεις. Κατά την άποψη του Δικαστηρίου, τα ρουμανικά δικαστήρια δεν είχαν λάβει αυτούς τους προβληματισμούς δεόντως υπόψη».

Η αυστηρή κύρωση θα μπορούσε να αποθαρρύνει και άλλους δικαστές, από το να συμμετάσχουν, στο μέλλον, σε δημόσια συζήτηση

Επισημαίνοντας το ΕΔΔΑ ότι «θα μπορούσε να αναμένεται από τους δικαστές ότι θα έπρεπε να επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση κατά την άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης, καθώς ήταν πιθανό να αμφισβητηθεί το κύρος και η αμεροληψία του δικαστικού σώματος», κατέληξε ωστόσο πως «στην προκειμένη περίπτωση, οι επίμαχες αναρτήσεις δεν ήταν σαφώς παράνομες, δυσφημιστικές, ούτε περιείχαν ομιλία μίσους ή υποκίνηση σε βία».

Επιπλέον, το Δικαστήριο έδωσε σημαντική βαρύτητα στο γεγονός ότι τα εθνικά δικαστήρια δεν επέλεξαν να επιβάλουν την λιγότερο αυστηρή κύρωση στον προσφεύγοντα (η οποία, κατά τον κρίσιμο χρόνο, ήταν μια προειδοποίηση), αλλά μεγαλύτερη, η οποία είχε αναμφίβολα «αποτρεπτικό αποτέλεσμα», δεδομένου ότι θα μπορούσε να αποθαρρύνει, όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και άλλους δικαστές, από το να συμμετάσχουν, στο μέλλον, σε δημόσια συζήτηση σχετικά με θέματα που αφορούν τη διάκριση των εξουσιών ή τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που επηρεάζουν τα δικαστήρια και, γενικότερα, σε θέματα που αφορούν την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας.

ΠΗΓΗ: www.echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr