Δικαστική “ρήτρα αχαριστίας” σε γιό : Απορρίφθηκαν ασφαλιστικά μέτρα με τα οποία ζητούσε να πετάξουν στο δρόμο την μητέρα του

Να πετάξει έξω από το σπίτι της την ηλικιωμένη και άρρωστη μητέρα του επιχείρησε ένας γιός κάνοντας επίκληση του γεγονότος ότι το σπίτι (με κεφάλαια της μητέρας) είχε αγοραστεί στο όνομά του. Το ρεσιτάλ “αχαριστίας” όμως δεν βρήκε ευήκοα ώτα στο Δικαστήριο που απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα τα οποία είχε καταθέσει ο γιός κατά της άρρωστης μητέρας του και , προς το παρών τουλάχιστον, της επέτρεψε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο σπίτι που κατοικεί επι 30 χρόνια.

Σύμβαση χρησιδανείου

Η οικογένεια ζούσε στο συγκεκριμένο σπίτι 30 χρόνια. Πριν από 10 χρόνια η μητέρα αγόρασε το σπίτι αυτό στο όνομα του γιού της.

Όταν εκείνος παντρεύτηκε πριν από 5 χρόνια μετακόμισε με τη γυναίκα του σε άλλο σπίτι ιδιοκτησίας της μητέρας του , το οποίο του το παραχώρησε. Το σπίτι αυτό ήταν μικρότερο και πριν από λίγο καιρό και ενώ η μητέρα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας, ο γιος στράφηκε με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για να βγάλει τη μητέρα του από το οικογενειακό σπίτι και να μείνει εκεί με την γυναίκα του και το παιδί του.

Το οικογενειακό σπίτι είχε αγοραστεί με χρήματα που κατέβαλε εξ ολοκλήρου η μητέρα και δυνάμει προφορικής σύμβασης χρησιδανείου ο γιός, όταν έγινε η αγοραπωλησία, είχε παραχωρήσει στη μητέρα τη χρήση του σπιτιού αυτού εφ’ όρου ζωής.

“Να φύγει”

Παρά την συμφωνία τους όμως, ο γιος επειδή ήθελε να στεγαστεί στην συγκεκριμένη οικία με την οικογένεια του, κατήγγειλε τη μεταξύ τους σύμβαση χρησιδανείου και άσκησε εναντίον της μητέρας του αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζητούσε να υποχρεωθεί η μητέρα να του αποδώσει τη χρήση του ακινήτου.

Το δικαστήριο απέρριψε ως ουσία αβάσιμη την αίτηση του γιού, καθότι η μητέρα του είχε παραχωρήσει το δικό της διαμέρισμα για να μένει με την οικογένεια του και ήταν διατεθειμένη να του πληρώνει και ενοίκιο, εφόσον επιθυμούσαν να μετακομίσουν σε μεγαλύτερο ακίνητο. Επίσης το δικαστήριο έκρινε ότι λόγω του προβλήματος υγείας της μητέρας ήταν δυσχερής η μετακόμιση της μητέρας και η προσαρμογή της σε νέο περιβάλλον.

Η δικηγόρος Κατερίνα Φραγκάκη ανέφερε ότι «ορθώς το δικαστήριο δεν επέτρεψε την αποβολή της μητέρας από το σπίτι μετά από 30 χρόνια που έμενε σε αυτό και που το αγόρασε με τους κόπους μιας ζωής. Πολύ σωστά το δικαστήριο έκρινε καταχρηστική την καταγγελία του χρησιδανείου εκ μέρους του γιου της, ως άκαιρη λόγω του προβλήματος υγείας της, αλλά και αντίθετη στην καλή πίστη, καθώς η ίδια κατέβαλε εξ ολοκλήρου το τίμημα για την αγορά του επίδικου ακινήτου και μάλιστα του πρότεινε να του πληρώνει και το ενοίκιο άλλου σπιτιού».