Δίωξη στον αντεισαγγελέα Αγγελή: “Οι Αμερικανοί ήταν πρόθυμοι να δώσουν στοιχεία διαδρομών χρημάτων αλλά δεν τα πήρε”

Στη βάση του συμπεράσματος ότι οι Αμερικανική αποστολή στη Βιέννη, 2 εισαγγελείς και 2 πράκτορες του FBI, τον Δεκέμβριο του 2018, δηλώσαν διατεθειμένοι να προσφέρουν στοιχεία για την κίνηση τραπεζικού λογαριασμού συγγενικού προσώπου (γιού) πολιτικού προσώπου που ελεγχόταν για την υπόθεση novartis, αλλά ο τότε επόπτης της εισαγγελίας κατά της διαφθοράς, τους αποθάρρυνε, ζητώντας να απευθυνθούν στην EUROJUST, κινείται η ποινική δίωξη σε βάρος του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Αγγελή.

Η τελική αξιολόγηση της νομικής εκτίμησης του εισαγγελέα Σπ. Παππά, θα γίνει από τον αρμόδιο εισαγγελέα Εφετών, αλλά ήδη ο ερευνών εισαγγελέας έχει εισηγηθεί να ασκηθεί δίωξη για παράβαση καθήκοντος στον ανώτατο εισαγγελικό λειτουργό και να αρχειοθετηθεί η υπόθεση για άλλα 4 αδικήματα για τα οποία τον είχε μηνύσει η (τότε) εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη. Μάλια έχει υποβληθεί μια εκτενής διάταξη για τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αρχειοθετηθούν οι συγκεκριμένες κατηγορίες.

Η παράβαση καθήκοντος

Αντίθετα ο εισαγγελέας Παππάς (εφόσον κατέληξε στη δίωξη) ,προφανώς διαβλέπει ενδείξεις διάπραξης του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος, με βάση το ιστορικό που αναπτύχθηκε στην έρευνα. Πως δηλαδή ο κ. Αγγελής αρνήθηκε να συναινέσει στην εκκίνηση διαδικασίας λήψης στοιχείων από την αμερικανική πλευρά, στο πλαίσιο της δια ζώσης δικαστικής συνδρομής που είχε ξεκινήσει μεταξύ των δυο πλευρών από το 2016. Από τότε, σύμφωνα με την εκτίμηση στην οποία εδράζεται η δίωξη, η αμερικανική πλευρά ειχε επιδείξει μεν διάθεση συνεργασίας, όχι όμως δια της Ευρωπαικής οδού (EUROJUST), αλλά μέσω απευθείας διακρατικής συνεννόησης. Εκεί λοιπόν προφανώς κατά την δίωξη, υπήρξε η αντίδραση του κ. Αγγελή, ο οποίος υπέδειξε το δρόμο της δικαστικής συνδρομής μέσω EUROJUST, με αποτέλεσμα η ελληνική πλευρά να μην πάρει ποτέ τα στοιχεία.

Ο λογαριασμός

Προβληματισμό πάντως προκάλεσε η αποκάλυψη του dikastiko.gr, σχετικά με το αίτημα που υποβλήθηκε μερικές μέρες μετά το “ναυάγιο” της Βιέννης, από την Εισαγγελία Διαφθοράς , στις 28/1/2019, για τραπεζικό λογαριασμό του γιού του συγκεκριμένου προσώπου, με τον κ. Αγγελή να διατυπώνει στις εξηγήσεις του προς την Εισαγγελία ότι “η Εισαγγελία Διαφθοράς ήξερε τον λογαριασμό του υιού πολιτικού που με καταγγέλλει ότι αρνήθηκα να παραλάβω”.

Η απάντηση που φέρεται να διατυπώνεται στην δίωξη είναι πως δεν πρόκειται απλώς για έναν τραπεζικό λογαριασμό, αφού αφενός – κατά τη μηνύτρια- αυτός βρέθηκε μετά το ταξίδι στη Βιέννη, και αφετέρου από μόνος του αυτός δεν λέει απολύτως τίποτα. Αντίθετα, σύμφωνα με αυτή την άποψη, οι αμερικανοί θα έδιναν στοιχεία της κίνησης του λογαριασμού (αφετηρία, κίνηση, τροφοδότη) τα οποία θα είχαν ουσιαστικό αντίκτυπο στην έρευνα. Μάλιστα επισημαίνεται πως το ατελέσφορο της στάσης Αγγελή προκύπτει από το γεγονός ότι το αίτημα αυτό ουδέποτε αποκρίθηκε από τους Αμερικανούς, που έκτοτε ουσιαστικά διέκοψαν κάθε βοήθεια. Όσοι για το “μη σύννομο” της διαδικασίας μη λήψης με αυτό τον τρόπο στοιχείων, υπογραμμίζεται η – τότε- εν ισχύ διάταξη για τη δυνατότητα του εισαγγελέα να κάνει χρήση παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων.

Η απάντηση Αγγελή

Ο ίδιος πάντως ο κ. Αγγελής στις εξηγήσεις του είχε κάνει πλήρη καταγραφή των όσων, κατά την περιγραφή του, συνέβησαν στην Βιέννη:

-Είναι παντελώς ψευδές ότι μας προσφέρθηκαν «στοιχεία» τα οποία βέβαια δεν προσδιορίζει η εναντίον μου από Εσάς «αναγγελθείσα κατηγορία». Θέλω όμως να τονίσω ότι, το ίδιο περιστατικό, ο αντεισαγγελέας Α.Π. κ. Σοφουλάκης το προσδιορίζει (κατά λέξη) στο επίσης εναντίον μου κατηγορία ως «… παρότι οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους, τους ανέφεραν, ότι μπορούσαν να τους δώσουν τραπεζικό λογαριασμό εμπλεκομένου στην υπόθεση πολιτικού προσώπου, αυτός, κατά παράβαση των καθηκόντων της υπηρεσίας του παρενέβη στη συζήτηση και κατ’ ευθεία υπέρβαση της εποπτικής του αρμοδιότητας υποκατέστησε τους συναδέλφους του και απέπεμψε τους Αμερικανούς ομολόγους του, λέγοντάς τους, ότι: ‘’αν έχουν στοιχεία να απευθυνθούν στην Eurojust’’, ενώ με βάση την τότε ισχύουσα νομοθεσία (αρθ. 65 Ν.4356/2015), η οποία επανήλθε με το άρθρο 14 του Ν. 4637/18-11-2019 (ΦΕΚ Α΄180) με τίτλο ‘’Χρήση αποδεικτικού μέσου στα οικονομικά εγκλήματα’’, υπεχρεούτο να λάβει και αξιοποιήσει τα πληροφοριακά στοιχεία που του χορηγούνταν έστω και ατύπως από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους και όχι να τα απωθήσει, καθ’ όν τρόπον περιγράφηκε….».

Δηλαδή ο κ. Σοφουλάκης προσδιορίζει στην «δική του εναντίον μου κατηγορία» ότι, τα στοιχεία «που οι παρευρισκόμενοι στη Βιέννη Αμερικανοί μπορούσαν να μας δώσουν» είναι ένας τραπεζικός λογαριασμός, για τον οποίο μάλιστα υπάρχει διαφωνία και αντίφαση μεταξύ των εισαγγελέων διαφθοράς. για τον αν ανήκει στον ίδιο τον πολιτικό ή στον υιό του, και που εγώ αρνήθηκα να πάρω. Και το λογικό ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι: Αφού τον λογαριασμό μπορούσαν να τον δώσουν σε όλους, γιατί δεν τον παρέλαβαν οι παρευρισκόμενοι «συνάδελφοι» κ.κ. Τουλουπάκη, Ντζούρας και Μανώλης;

Δεν όφειλαν να τον παραλάβουν αυτοί, σε περίπτωσή αρνήσεώς μου, σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στο νομικό μέρος παραπάνω; Μήπως τους το απαγόρευσα ή τους άσκησα ψυχολογική ή σωματική βία (sic); Και εάν υποστηρίξουν ότι τους το απαγόρευσα, γιατί υπάκουσαν σε υποτιθέμενη παράνομη εντολή μου; Τα παραπάνω ερωτήματα βέβαια είναι καθαρώς θεωρητικά και σκοπό έχουν να καταδείξουν τους ψευδείς ισχυρισμούς των κ.κ. πρώην εισαγγελέων διαφθοράς, οι μάλιστα «εκτελούσαν τόσο καλά τα καθήκοντά τους», ώστε η Ελληνική πολιτεία κατάργησε (ενσωμάτωσε σε άλλη υπηρεσία) παντελώς την υπηρεσία στην οποία ασκούσαν τα καθήκοντά τους…..

Άξιον προσοχής (και προβληματισμού ταυτόχρονα) είναι το γεγονός ότι στο με αριθμό 344/28-1-2019 αίτημα δικαστικής συνδρομής προς τις ΗΠΑ, αναφέρεται ο αριθμός του λογαριασμού που ανήκει στον υιό του φερόμενου ως υπόπτου πολιτικού, καθώς και η τράπεζα που τηρείται αυτός ο λογαριασμός.

Άρα οι εισαγγελείς διαφθοράς γνώριζαν (την 28-1-2019) τον αριθμό του λογαριασμού του «υιού του πολιτικού προσώπου», που δήθεν εγώ αρνήθηκα να παραλάβω (κατά τον κ. Ντζούρα, αφού κατά τους δυο άλλους «αρνήθηκα» να παραλάβω τον λογαριασμό του «πατρός πολιτικού»). Και το ερώτημα που ευλόγως δημιουργείται εδώ είναι:

Αφού οι Αμερικανοί Εισαγγελείς μας κατονόμασαν την Ευρωπαϊκή χώρα, που τηρείται ο λογαριασμός του «πατρός – πολιτικού», γιατί δεν υπέβαλαν αίτημα δικαστικής συνδρομής να ανοίξει ο λογαριασμός αυτού; Και εάν υπέβαλαν, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Γιατί δεν περαιώθηκε ακόμα η σχετική δικογραφία κατά του συγκεκριμένου πολιτικού; Συνεπώς, για ποιο αδίκημα δικής μου παράβασης καθήκοντος ομιλούμε;;;”

Από όλα τα παραπάνω σαφέστατα συνάγεται ότι, οι Αμερικανοί εισαγγελείς, ούτε μας πρόσφεραν, ούτε είπαν ότι μπορούν να μας προσφέρουν, ούτε «προσπάθησαν … να μας πουν, ότι θα μπορούσαν» (κατά την αρχική θέση της κας Τουλουπάκη), ούτε πρόθεση είχαν να μας προσφέρουν οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΈΧΟΥΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΘΕΣΗ να μας αποστείλουν αποδεικτικά στοιχεία. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, η δικαστική συνεργασία μεταξύ Αμερικανικών και Ελληνικών Αρχών αποτελεί θέμα εξωτερικής πολιτικής. Γι΄ αυτό άλλωστε η συνεργασία αυτή (Δικαστική) δεν γίνεται απ΄ ευθείας μεταξύ δικαστικών Αρχών, αλλά πάντοτε δια του Υπουργείου εξωτερικών και του Υπουργείου Δικαιοσύνης”.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr