Δύο ταχυτήτων δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι: Αντιμετώπισαν διαφορετική μεταχείριση στην καταβολή των ίδιων επιδομάτων

Κοινή προσφυγή άσκησαν δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι διεκδικώντας την καταβολή επιδομάτων σίτισης, αδείας και οικογενειακού επιδόματος από το 2009 όπως λάμβαναν οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι. Ωστόσο, τα διοικητικά δικαστήρια διαχώρισαν την προσφυγή και εξετάστηκε χωριστά εκείνη των δικαστών και εκείνων των δικαστικών υπαλλήλων.

Κι ενώ στη συνέχεια βάσει και απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου περί αντισυνταγματικότητας του νόμου για περικοπή επιδομάτων, η προσφυγή των δικαστών έγινε δεκτή και χορηγήθηκαν σε αυτούς αναδρομικά τα επιδόματα από το 2009, δεν συνέβη το ίδιο με τους υπαλλήλους όπου η αξίωσή τους έγινε δεκτή μόνο για την περίοδο μετά τον Ιανουάριο του 2013.

Freepik

Το γεγονός αυτό της διαφορετικής μεταχείρισης οδήγησε τους δικαστικούς υπαλλήλους των δικαστηρίων στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη να στραφούν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Οι προσφεύγοντες στο ΕΔΔΑ ισχυρίστηκαν ότι έπρεπε να τους είχαν χορηγηθεί τα επίμαχα επιδόματα αρχής γενομένης από το 2009. Οι αποφάσεις που εκδόθηκαν στην υπόθεσή τους σε όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, με τις οποίες τους χορηγήθηκαν αυτά τα επιδόματα από το 2013, ήταν, κατά τη γνώμη τους, μεροληπτικές και αυθαίρετες.

Freepik

Ίσχυε το ίδιο καθεστώς και για τις δύο κατηγορίες

Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι «οι δικαστικοί υπάλληλοι και οι δικαστές που υπηρετούσαν στο ίδιο δικαστήριο βρίσκονταν σε παρόμοια κατάσταση για τους σκοπούς της προσφυγής, επειδή το ίδιο νομικό καθεστώς ίσχυε και για τις δύο κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων όσον αφορά τα αιτούμενα επιδόματα. Το γεγονός ότι το νομικό τους καθεστώς ήταν διαφορετικό από πολλές άλλες απόψεις ήταν άσχετο. Στοιχεία που χαρακτήριζαν διαφορετικές καταστάσεις πρέπει να εκτιμώνται υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού του μέτρου που συντέλεσε την επίμαχη διάκριση. Η ανάλυση του ερωτήματος του κατά πόσον δύο άτομα ή ομάδες βρίσκονταν ή όχι σε συγκρίσιμη κατάσταση για τους σκοπούς της ανάλυσης της διαφορετικής μεταχείρισης και των διακρίσεων ήταν επομένως τόσο συγκεκριμένη όσο και με βάση τα συμφραζόμενα».

Και το Δικαστήριο προσθέτει: «Έχοντας λάβει τα επιδόματα για διαφορετικές περιόδους, οι δύο κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων είχαν διαφορετική μεταχείριση. Η συλλογιστική των εθνικών δικαστηρίων δεν βασιζόταν άμεσα σε ένα αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό ή «καθεστώς» των διαδίκων, αλλά διατυπώθηκε με ουδέτερους όρους. Δεν υπήρχε επίσης λόγος να πιστεύεται ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν πρόθεση διάκρισης. Ωστόσο, μια γενική πολιτική ή μέτρο που έχει δυσανάλογα επιζήμια αποτελέσματα σε μια συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να θεωρηθεί ότι εισάγει διακρίσεις ακόμη και όταν δεν στόχευε ειδικά σε αυτήν την ομάδα».

freepik

Δεν υπήρξε αιτιολογία για διαφορετική μεταχείριση

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της υπόθεσης σύμφωνα με το ΕΔΔΑ «ήταν ότι οι δικαστές και οι δικαστικοί υπάλληλοι είχαν ασκήσει κοινή αγωγή στηριζόμενοι στις ίδιες νομικές διατάξεις, ότι στη συνέχεια τα εθνικά δικαστήρια είχαν χωρίσει την υπόθεσή τους σε δύο ξεχωριστές υποθέσεις λόγω της ιδιότητάς τους και είχαν εκδώσει αντίθετες αποφάσεις σχετικά με ένα από τα βασικά νομικά ζητήματα που τέθηκαν. Ως αποτέλεσμα αυτού του ειδικού συνόλου περιστάσεων, είχαν διαφορετική μεταχείριση όσον αφορά την περίοδο του δικαιώματος για τα επιδόματα. Συνεπώς, αυτή η διαφορετική μεταχείριση βασιζόταν σε «διαφορετικό καθεστώς» κατά την έννοια του άρθρου 1 του 12ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ».

Όπως καταλήγει το ΕΔΔΑ: «Δεδομένου ότι ούτε η κυβέρνηση ούτε τα εθνικά δικαστήρια είχαν παράσχει οποιαδήποτε αιτιολόγηση για αυτή τη διαφορετική μεταχείριση, η διαφορετική μεταχείριση δεν είχε αντικειμενική και εύλογη αιτιολογία».

Πηγή: echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr