Έγκλημα στο Χαλάνδρι: 14 χρόνια κάθειρξη στη Γερμανίδα για τη δολοφονία του συντρόφου της

Σε κάθειρξη 14 ετών καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο η Γερμανίδα σύντροφος του 64χρονου που τον Φεβρουάριο του 2019 βρέθηκε νεκρός τυλιγμένος σε σεντόνι μέσα στο διαμέρισμα τους στο Χαλάνδρι.

Το ελαφρυντικό που οι διακστές της αναγνώρισαν, αυτό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη της ανθρωποκτονίας, είχε ως αποτέλεσμα να «σπάσουν» τα ισόβια για την κατηγορούμενη.

Νωρίτερα, η ίδια είχε υποστηρίξει στην απολογία της ότι δεν είναι δολοφόνος προσπαθώντας να εξηγήσει για ποιο λόγο παρέμεινε για ημέρες δίπλα στο άψυχο κορμί του συντρόφου της αλλά και γιατί έφυγε στη συνέχεια για την Γερμανία από την οποία επέστρεψε για να καθίσει στο εδώλιο.

«Γύρισα για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα» είπε η κατηγορούμενη ενώ για το μοιραίο βράδυ υποστήριξε ότι όταν το θύμα επέστρεψε στο σπίτι τους ήταν εκνευρισμένος και πιωμένος. «Με έπιασε στον ώμο και με πέταξε πάνω στο τραπέζι και μου είπε ότι τα έκανε όλα για μένα. Με ρώτησε “τι είναι καλύτερα να τσακωθούμε ή να κάνουμε έρωτα;”. Κατάλαβα ότι δεν είναι o Γιάννης που ξέρω αλλά κάποιος άλλος. Του έλεγα ότι με πονάει. Προσπάθησε να κάνουμε έρωτα αλλά δεν το πέτυχε. Του είπα να σταματήσει, ότι πονάω και φοβάμαι. Δεν ήθελα να δω αυτό το άγριο. Τον ιδρώτα. Μου έλεγε πες τι είναι καλύτερα από δύο; Από κάποια στιγμή και μετά δεν μίλαγα. Δεν έχω ζήσει ξανά κάτι τέτοιο και φοβόμουν.» Όπως είπε ένιωσε φόβο, πανικοβλήθηκε και μετά από λίγο εκείνη έπεσε κάτω και έχασε την αίσθηση του χρόνου. Στη συνέχεια η ίδια παραδέχτηκε πως του πρόσφερε ένα ποτήρι με αναψυκτικό στο οποίο είχε βάλει την «σκόνη». «Δεν σκεφτόμουν είχα πανικό και από ένστικτο έβαλα αυτό το ποτήρι εκεί. Εγώ νόμιζα ότι ήταν κάτι για να ηρεμήσει. Προσπάθησα να του μιλήσω δεν μου έδινε όμως σημασία.» είπε και πρόσθεσε πως λίγο πριν η ίδια κοιμηθεί ο 64χρονος πήγε χωρίς βοήθεια στο μπάνιο. Αυτό που της έκανε εντύπωση, είπε, ήταν , όταν στη συνέχεια ξάπλωσε δίπλα του «ότι ροχάλιζε δυνατά, είχε βαριά ανάσα αλλά και κάποια φορά δύσπνοια». Τότε λέει «κατάλαβα ότι δεν ήταν καλά, ότι ήταν μεθυσμένος… Χαζοκοιμήθηκα» αν και, όπως υποστήριξε, ο άνδρας δεν την άφησε να ειδοποιήσει γιατρό όταν, καθώς επιχειρούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, έπεσε στα γόνατα λέγοντας πως δεν νιώθει καλά και στη συνέχεια χτύπησε στο κεφάλι του «μάλλον στη λεκάνη της τουαλέτας». Αυτό κατά την κατηγορούμενη την «πάγωσε» με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να πάρει κάποια πρωτοβουλία για να τον βοηθήσει.

«Ένιωσα ότι τον αγαπάω και δεν θέλω να τον αφήσω και από την άλλη έπρεπε να φύγω…» Έτσι περιπλανήθηκε στην Αθήνα όπου «νόμιζα πως ο κόσμος κοιτάει, άκουγα φωνές, δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται, δεν θυμόμουν εάν είχα κλείσει την πόρτα, γύρισα σπίτι και είδα ότι δεν είχα κλείσει πόρτα, πήγα μέσα να δω τι κάνει ο Γιάννης, ήταν ακόμα ξαπλωμένος και ροχάλιζε…» προσθέτοντας πως δεν τον πλησίασε γιατί «ζαλιζόμουν, φοβόμουν μήπως με ακούσει, μήπως ξυπνήσει και έχουμε πάλι τα ίδια, μετά έφυγα έκλεισα πόρτα, δεν την κλείδωσα, είχε κλειδιά σκούτερ και χαρτιά, τα πήρα, γιατί φοβόμουν μήπως ξυπνήσει και τα πάρει.». Η κατηγορούμενη πήγε σε ένα ξενοδοχείο στο Μοναστηράκι και την επόμενη ημέρα επέστρεψε στο σπίτι όπου, όπως ισχυρίζεται ,«Πήγα στην κρεβατοκάμαρα και είδα στο πρόσωπο πληγές, είχε κίτρινο υγρό σαν να είχε κάνει εμετό, με άκουσε που μίλαγα, του είπα «αγάπη μου είμαι εδώ». Προσπάθησε να απαντήσει, με είχε σφιχτά αγκαλιά και στα γερμανικά μου είπε «μην φύγεις, κάτσε δω». Στην ερώτηση της προέδρου γιατί δεν ζήτησε βοήθεια η κατηγορούμενη απάντησε πως «κατάλαβα ότι η καρδιά του δεν είναι καλά. Κατάλαβα ότι έπρεπε να είμαι δίπλα του. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Είναι σαν να βλέπεις ένα τροχαίο και δεν ξέρεις τι να κάνεις…Έμεινα δίπλα του και του μιλούσα. Άκουγε και δεν απαντούσε. Ένιωθε ότι ήμουν δίπλα του και δεν ήταν ήρεμος.

Πρόεδρος: Πώς καταλάβατε ότι πέθανε;

Κατηγορούμενη: Δεν το κατάλαβα, μέχρι σήμερα δεν το έχω καταλάβει…Ξύπνησα το πρωί και είδα στο πρόσωπο του τα μάτια του κλειστά, χείλια κλειστά και είχε ήρεμο ύφος και τα χέρια του αφημένα…Δεν έχω δει ποτέ ξανά πεθαμένο για μένα ήταν απλώς ήρεμος, τον αγαπούσα και δεν μπορούσα να καταλάβω.Ξέρω ότι ήμουν καιρό δίπλα του, δεν υπήρχε χρόνος, για μένα ήταν μόνο ο Γιάννης, δεν ξέρω πόσες ώρες, καιρό ήμουν εκεί…Δεν έφυγα, ήμουν δίπλα του ξαπλωμένη, δεν έτρωγε… τον κοίταζα τον πρόσεχα…Ξάπλωσα πάνω του, τον καθάριζα, κάποια στιγμή, το κεφάλι του είχε βγάλει κάποια υγρά, δεν με ενόχλησε, ξάπλωσα πάλι, δεν με ενόχλησε» είπε. Πρόεδρος: Ούτε μυρωδιά; Κατηγορούμενη: Όχι.Δεν ήθελα να είναι μέσα στα υγρά και τον καθάρισα. Αφρόλουτρο, νερό και πετσέτα. Δεν μύρισε, εγώ ήμουν χαρούμενη που ήμουν δίπλα του.Επειδή συνέχιζε το υγρό, του έβαλα μια σακούλα μαύρη κάτω από κεφάλι, αλλά ήταν βαρύς…Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα πλέον να τον διαχειριστώ, φοβόμουν να αλλάξει μορφή σώματος του. Πρόεδρος: Μόνο αυτό φοβηθήκατε;

Κατηγορούμενη: Ήθελα να τον έχω στη σκέψη μου έτσι όπως τον είδα, ήρεμο.Τον σκέπασα με σεντόνι αλλά όχι στο πρόσωπο γιατί ήθελα να τον βλέπω Κάθε ημέρα τον σκέπαζα παραπάνω.Με τον καιρό έβαλα και αλλά σεντόνια… Πρόεδρος: Γιατί το κάνατε; Κατηγορούμενη: Δεν ξέρω ήταν σαν να ήθελα να τον προστατεύω, να τον προσέχω…Σκεφτόμουν μήπως θα βολευτεί καλύτερα… Όταν άρχισε να χάνετε το πρόσωπο τον τύλιξα με σακούλα. .Τις πρώτες εβδομάδες άκουγα τη φωνή του που έλεγε «μην φοβάσαι, είμαι καλά…».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr