Έλλη Κωνσταντουδάκη: Δεκατρία χρόνια μετά, πάντα παρούσα

Πέρασαν κιόλας 13 χρόνια που η αγαπημένη φίλη και συνάδελφος Έλλη Κωνσταντουδάκη δεν είναι πια μαζί μας στο μεγάλο επαγγελματικό ταξίδι στα δικαστήρια.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, με την ανατολή του νέου έτους, ένα κομμάτι της μέρας είναι δικό της και ας μην είναι πια μαζί μας. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στις 2 Ιανουαρίου, οι φίλοι της και συνοδοιπόροι επί δεκαετίες στο δικαστικό ρεπορτάζ θυμόμαστε ότι από εκείνο το πρωινό του 2012 η καρδιάς της λατρεμένης μας Έλλης, με τα γεμάτα φως μάτια, σταμάτησε να χτυπά. Και μαζί της ένα μεγάλο κομμάτι της δικής μας κοινής ζωής.

Ωστόσο, όσα χρόνια και αν περάσουν, το «εκκρεμές» των αναμνήσεων δεν σταματά. Γιατί η Έλλη, η δική μας Έλλη, ήταν η επιτομή της ζωής και είχε έναν μαγικό τρόπο να βάζει τη δική της σφραγίδα με ό,τι καταπιανόταν. Να αγκαλιάζει τους ανθρώπους και να τους κερδίζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο.

Με βλέμμα παιδικό και χαμόγελο αθωότητας, αλλά την ίδια ώρα με μάτια κοφτερή, επαγγελματική και με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ήταν εκεί στο… δικαστικό μετερίζι μετρώντας ατελείωτες ώρες στις δικαστικές αίθουσες, στα παγωμένα παγκάκια και σκαλιά της Ευελπίδων, στην αίθουσα των δικαστικών φυλακών του Κορυδαλλού που στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχε γίνει δεύτερο -για να μην πω, το πρώτο- σπίτι μας παρακολουθώντας τις δίκες για τις υποθέσεις της 17Νοέμβρη και του ΕΛΑ.

Η αλήθεια είναι πως, όσα χρόνια και αν περάσουν, όσοι αριθμοί και αν προστεθούν στην αλυσίδα των ετών που δεν είναι δίπλα μας. για εμάς, τουλάχιστον της δικής της γενιάς συναδέλφους, είναι και θα είναι εκεί. Και αυτό επίσης ήταν δικό της χάρισμα, το ότι μας κάνει να μην την ξεχνάμε. Ήταν ξεχωριστή .

Γι’ αυτό και πριν λίγους μήνες αφιερώσαμε μια εκδήλωση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ σε εκείνη!

Οι γονείς της, Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, ζωντανός θρύλος για το αθλητικό ρεπορτάζ, και Κούλα Κωνσταντουδάκη, στήριγμα της οικογένειας με όλη την έννοια της λέξης, ο λατρεμένος της αδελφός Αντώνης με τη σύζυγό του Βιβή και τις κόρες τους, Νέλλη και Φαίδρα, που η Έλλη δεν πρόλαβε να γνωρίσει με την υπόλοιπη οικογένειά της ήταν εκεί. Και πολλοί συνάδελφοί της από τα επαγγελματικά της σπίτια που τόσο αγάπησε και πρόσφερε, την «Απογευματινή» και τον «Ελεύθερο Τύπο».

Σε εκείνη την εκδήλωση κλάψαμε και γελάσαμε πολύ. Και νιώσαμε ότι σε κάθε δάκρυ συγκίνησης, σε κάθε χαμόγελο, ήταν εκεί για τον καθένα, την καθεμία και για όλους μας.

Γιατί έτσι ήταν η Έλλη, ήταν εκεί για όλους. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Έδινε μάχες και τις κέρδιζε, όσο και αν μερικές φορές βγήκε λαβωμένη από συμπεριφορές ανθρώπων. Δεν το έβαζε κάτω… Ακόμα και τις τελευταίες ώρες μέσα στην εντατική είχε απίστευτη ηρεμία στο πρόσωπό της και την ίδια λάμψη που θα φωτίζει πάντα τις δικές μας ζωές. Σαν αστεράκι στον “πλανήτη’ του δικαστικού ρεπορτάζ.

Έλλη μας, σε ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές που μοιραστήκαμε. Και για όλες τις άλλες που δεν προλάβαμε αλλά σου τις αφιερώνουμε γιατί είσαι εκεί όλα αυτά τα χρόνια!

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr