Ευρύτεροι σχεδιασμοί της Άγκυρας μέσα από τις συμφωνίες με τη Λιβύη

Γράφει ο Δρ. Αθανάσιος Ε. Δρούγος, Διεθνολόγος – Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Οι δύο συμφωνίες (μνημόνια συνεργασίας) που υπέγραψε ο Ερντογάν προ ημερών στην Κωνσταντινούπολη με τον επικεφαλής της αναγνωρισμένης από τα Ηνωμένα Έθνη κυβέρνησης της Τρίπολης, είναι μέρος ενός καλά μελετημένου στρατηγικού σχεδίου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και της διπλωματίας της Άγκυρας να υλοποιήσουν το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», ως και να εκμεταλλευτούν για τα συμφέροντα της χώρας τους τα υπάρχοντα βαθύτατα εσωτερικά προβλήματα και αστάθεια αδύναμων κρατών. Η Άγκυρα ενεργεί βάσει συγκεκριμένου και καλά εκπονημένου σχεδίου από το Ερμπίλ του Β. Ιράκ μέχρι το μέσο της Μεσογείου, αδιαφορώντας για τα όποια συμφέροντα άλλων κρατών της περιοχής.

Γνωρίζει ότι όποια χώρα επέμβει πρώτη ή προχωρήσει έγκαιρα πχ σε γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο -και όχι μόνο- προκαλεί τετελεσμένα και έχει το πλεονέκτημα. Οι τρεις επεμβάσεις στη Βόρεια Συρία (Τζαραμπούς/ Αλ Μπαμπ-Αφρίν-Ταλ Αμπιάντ μέχρι Ρας ε Λέιν), οι βομβαρδισμοί στο Ιρακινό Κουρδιστάν, η απόκτηση και ενεργοποίηση των Ρωσικών αντιπυραυλικών / αντιαεροπορικών συστοιχιών S400, η προκλητική και οπλοποιημένη παρουσία των πλωτών γεωτρύπανων στην Κυπριακή ΑΟΖ, ως και οι αμφισβητήσεις σε βάρος της χώρας μας στο σύμπλεγμα Καστελόριζου (Μεγίστης) είναι μέρος αναθεωρητικού σχεδίου της Τουρκίας, ενώ πλησιάζουμε τα 100 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923.

Η τελευταία κίνησή της ήταν να «ενώσε» μέσω των θαλάσσιων περιοχών την Μαρμαρίδα-Φετιγιε-Κας με τις περιοχές της Κυρηναικής/Ανατολική Λιβύη (νότια της Κρήτης), δηλαδή με τις πόλεις Τομπρούκ-Ντέρνα και Μπαραντίγια, οι οποίες σημειωτέον δεν ελέγχονται από την φιλο-Τουρκική κυβέρνηση Σαράτζ της Τρίπολης, αλλά είναι υπό τον έλεγχο του αποσχιστή και αυτοανακηρυχθέντα «στρατάρχη» Χαλίφα Χαφτάρ, που υποστηρίζεται κυρίως από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρωσία (δηλαδή «εξαφανίζει» τήματα της Δωδεκανήσου – Καρπάθιο Πέλαγος και Ανατολικής Κρήτης). Μέσω της έντονα μαξιμαλιστικής κίνησης η Άγκυρα εφαρμόζει αυτό που έχουν ανακοινώσει εδώ και μήνες οι Ερντογάν και Χουλουσί Ακάρ, ότι 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλασσίου χώρου ανήκουν στην Τουρκία.

Με την ενέργειά της η Άγκυρα προκαλεί – παρά τα έωλα νομικά αλλά και γεωγραφικά ζητήματα – υπολογίσιμες δυσκολίες σε Ελλάδα, Κύπρο και Αίγυπτο, οι οποίες έχουν και θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στις όλες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η μόνιμη παρουσία πλοίων του Τουρκικού Ναυτικού ανοικτά του κόλπου της Σύρτης – εκτός Νατοικών πολυεθνικών ναυτικών στολίσκων – κάτι που προβλέπει η διμερής στρατιωτική συμφωνία – θα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα γιατί υστερούμε σε καίρια ζητήματα αναφορικά με την παρουσία μας σε ευρύτερες γεωγραφικές ζώνες ως και σε σύγχρονους ναυτικούς εξοπλισμούς. Επίσης στην Λιβύη, η Άγκυρα και το Κάιρο είναι σε πολεμική αντιπαράθεση μέσω «αντιπροσώπων» τους (Κυβέρνηση Σαράτζ και πολιτοφυλακές της Μισουράτα από την μία πλευρά απέναντι στον στρατό του Χαφτάρ). Όπως και με την Συρία (Συριακός Απελευθερωτικός Στρατός) η Τουρκία εκμεταλλεύεται διαλυμένα κράτη και υποστηρίζει στρατιωτικές ενέργειες π.χ παρέχοντας τεθωρακισμένα οχήματα και drones ως και συμβούλους μισθοφόρους στην Τρίπολη για τις επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων του Χαφτάρ. Με τις διμερείς συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης (για τις οποίες δεν θα έπρεπε να αιφνιδιαστούν η Αθήνα -που υστερεί σε δίκτυα πληροφοριών-, η Λευκωσία και το Κάιρο) η Άγκυρα καθορίζει νομικά (κατά την άποψή της) αλλά και πρακτικά την «Γαλάζια Πατρίδα» των ναυάρχων εα Γιγτζί και Μποστάνογλου, ενώ πρακτικοποιεί κορυφαίες μελέτες της Ναυτικής Ακαδημίας και του Διακλαδικού Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας. Η απόφασή της να επιταχύνει την κατασκευή / παράδοση του αεροπλανοφόρου Anadolu στα τέλη του 2020/αρχές 2021 είναι προς αυτή την κατεύθυνση (exteded navalprojection of power).

Η Άγκυρα πέραν της παρουσίας και συμμετοχής στο NATO, (στρατηγείο χερσαίων δυνάμεων στη Σμύρνη – Κέντρο Αριστείας για τρομοκρατία-στρατηγείο Δύναμης ταχείας αντίδρασης στην Κωνσταντινούπολη (nrdc-tr) ως και ραντάρ αντιπυραυλικής άμυνας στο Κιουρετσίκ της Μαλάτιας) έχει και μία παράλληλη εθνική ατζέντα που δυστυχώς δεν την έχουμε αντιληφθεί επαρκώς. Διατηρεί βάση και στρατιωτική δύναμη στη Ντόχα του Κατάρ (που την υποστηρίζει οικονομικά στους σχεδιασμούς της), εκπαιδεύει συνολικά τον Σομαλικό στρατό στο Μογκαντίσου (Κέρας Αφρικής), έχει μικρή στρατιωτική παρουσία στο νησάκι Σουακίν μέσα στην Ερυθρά θάλασσα/Σουδάν, ενώ τέλος έχει λιμενικές προσβάσεις σε Αλβανία και δυτική Λιβύη (Τριπολιτάνα). Άρα δείχνει επεκτατικές διαθέσεις σε Κόλπο των πετρελαίων, Κόλπο του Άντεν, Ερυθρά Θάλασσα και μέχρι τα μέσα της Μεσογείου. Οι κινήσεις της απαιτούν από πλευράς μας ετοιμότητα και να παρακολουθούμε το ασταθές εσωτερικό μέτωπο της Αιγύπτου, τις εξελίξεις (της Τουρκικής διείσδυσης σε Λίβανο – Παλαιστινιακά εδάφη) αλλά και την εσωτερική κυβερνητική σταθερότητα ή μή του Ισραήλ, γιατί πολύ σύντομα θα έχουμε σοβαρές εξελίξεις.

Πηγή: ambassadorsatlarge.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr