Η πρώτη προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ιδιοκτητών γυμναστηρίων κατά των ΚΥΑ και της έλλειψης δικαστικού ελέγχου τους

Την περιουσιακή ζημία που υπέστησαν αλλά κυρίως το πρωτοφανές – κατά τη διατύπωσή τους- στην Ευρώπη ούτε μια από τις αντιρρήσεις κατά των ΚΥΑ συγκεκριμένων επαγγελματικών κλάδων στην Ελλάδα, να μην έγινε δεκτή από τα Ελληνικά Δικαστήρια, προβάλλουν επαγγελματίες των γυμναστηρίων, που γίνονται ο πρώτος κλάδος που στρέφεται για να διεκδικήσει το δίκιο του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ποιοί προσέφυγαν

Η προσφυγή που κατατέθηκε από τους δικηγόρους Μαρίνα Δαλιάνη και Χρήστος Λαδής έγινε για λογαριασμό ιδιοκτητών γυμναστηρίων με τη μέθοδο EMS (ηλεκτρομυοδιέγερσης) ενώπιον του ΕΔΔΑ για παραβίαση του άρθρου 1§1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (δικαίωμα περιουσίας) και του άρθρου 13 ΕΣΔΑ (αποτελεσματικό ένδικο μέσο), λόγω των μέτρων περιορισμού της επαγγελματικής τους δραστηριότητας στα πλαίσια της αντιμετώπισης του COVID – 19.

Οι λόγοι

Η προσφυγή του «Πανελληνίου Συλλόγου Ιδιοκτητών Μηχανημάτων Ηλεκτρομυοδιέγερσης» και δύο ακόμη ιδιοκτητών μίνι στούντιο EMS είναι η πρώτη επαγγελματικού κλάδου στην Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση θεμελιωδών του δικαιωμάτων αναφορικά με την περιουσιακή ζημία που του προκάλεσαν οι ΚΥΑ κατά της διασποράς του κορονοϊού καθ’ υπέρβαση κάθε έννοιας αναλογικότητας και ισότητας. Οι προσφεύγοντες που προσφέρουν ένα είδος εκγύμνασης που γίνεται σε ειδικό χώρο με ένα πρόσωπο και τον γυμναστή επικαλούνται μάλιστα δύο ad hoc αποφάσεις των διοικητικών Πρωτοδικείων Μονάχου και Ανόβερου που έκαναν δεκτές σχετικές αιτήσεις ιδιοκτητών στούντιο EMS, και εξαιρώντας τους συγκεκριμένους χώρους από τις απαγορεύσεις. Το σημαντικότερο όμως – κατά την προσφυγή- είναι ότι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που υπερβαίνει το ένα έτος των περιοριστικών μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού δεν υπήρξε ούτε μία απόφαση που να δέχεται αντίστοιχες αντιρρήσεις, διατάσσοντας εξαίρεση από τα μέτρα, σε αντίθεση με άλλες δυτικοευρωπαϊκές έννομες τάξεις.

Απόρριψη

Οι αντιρρήσεις των ιδιοκτητών ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθήνας απορρίφθηκαν με την αιτιολογία ότι είχε παρέλθει η διάρκεια ισχύος της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, οπότε αυτές στερούνταν αντικειμένου. Τώρα καλείται το Δικαστήριο του Στρασβούργου να αποφασίσει και για την αποτελεσματικότητα ή μη του ενδίκου μέσου των αντιρρήσεων που εισήχθησαν τον περασμένο Μάρτιο με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Η προσφυγή

Οι ιδιοκτήτες αναφέρουν:

“Η Ελληνική Κυβέρνηση έκανε αδικαιολόγητα κακή χρήση της διακριτικής της ευχέρειας κατά την εκπλήρωση της υποχρέωσής της να τροποποιεί τους περιορισμούς προς αποφυγή διασποράς του κορωνοϊού τηρώντας την αρχή της αναλογικότητας. Με την παράτασή τους, οι περιορισμοί αυτοί απέβησαν εν συνεχεία ακόμη πιο δυσανάλογοι, κλιμακώνοντας τη βλάβη που προκαλούν στις επιχειρήσεις και συνιστώντας σαφή παραβίαση του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 1 της ΕΣΔΑ. Περιορισμοί τέτοιας έκτασης και διάρκειας δεν φαίνεται να αποτελούν αναλογική και νόμιμη απάντηση ακόμη και σε μια τόσο σοβαρή κρίση δημόσιας υγείας, όπως η παρούσα.

Η αναλογικότητα των μέτρων μπορεί να κριθεί βάσει των Αρχών των Συρακουσών σχετικά με τον περιορισμό και την παρέκκλιση των Διατάξεων του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα που υιοθετήθηκαν από το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ το 1984 και την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και οι οποίες απαιτούν, μεταξύ άλλων, ότι οι περιορισμοί πρέπει τουλάχιστον να είναι:

– απολύτως αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία για την επίτευξη του στόχου,

– οι λιγότερο παρεμβατικοί και περιοριστικοί μεταξύ των διαθέσιμων για την επίτευξη του στόχου,

– περιορισμένης διάρκειας, με σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να υπόκειται σε επανεξέταση.

*****

Αναφορικά με την παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ, όπως απέδειξε η απόφαση ΑΡ 429/2021 του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών με την απόρριψη των αντιρρήσεων των προσφευγόντων λόγω της λήξης ισχύος του προσβαλλόμενου μέτρου, δεν υφίσταται πρακτικά καμία δυνατότητα απεύθυνσης προς τις αρχές σχετικά με την εφαρμογή των μέτρων. Δεδομένου

1. ότι οι ΚΥΑ δημοσιεύονται σε εβδομαδιαία βάση,

2. ότι η δικαστική πρακτική συνίσταται στον ορισμό ημερομηνίας εκδίκασης λίγες ημέρες μετά την υποβολή των αντιρρήσεων και 3. ότι η ελληνική κυβέρνηση ζητά και λαμβάνει πάντοτε μια αρχική αναβολή προκειμένου να καταθέσει τις απόψεις της, είναι εντελώς αδύνατο για “κάθε θιγόμενο πρόσωπο” να υποβάλει αποτελεσματικό ένδικο μέσο κατά των μέτρων αυτών. Πρέπει να προστεθεί ότι οι προσφεύγοντες είχαν στρέψει τις αντιρρήσεις τους και κατά κάθε επόμενης ΚΥΑ με πανομοιότυπο περιεχόμενο, επιχείρημα που δεν εξετάστηκε από τον δικαστή και απορρίφθηκε σιωπηρά.

Η αναποτελεσματικότητα του ενδίκου μέσου των αντιρρήσεων που εισήχθη στο άρθρο 1§5 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της 25.02.2020 γίνεται εμφανής, αν λάβει κανείς υπόψη ότι κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που υπερβαίνει το ένα έτος των περιοριστικών μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κοροναϊού δεν υπήρξε ούτε μία απόφαση που να δέχεται αντίστοιχες αντιρρήσεις, διατάσσοντας εξαίρεση από τα μέτρα, σε αντίθεση με άλλες δυτικοευρωπαϊκές έννομες τάξεις. Ειδικά στη Γερμανία υπήρξαν και δύο ad hoc αποφάσεις των διοικητικών Πρωτοδικείων Μονάχου και Ανόβερου που έκαναν δεκτές σχετικές αιτήσεις ιδιοκτητών στούντιο EMS”.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr