Κ. Τασούλας: «Αν κινδυνεύσουν ο οίκος μας και η τιμή μας θα τα προστατεύσουμε ανυποχώρητα»

«Το Μεσολόγγι ήταν μία ορμή και μία πνοή για την επανάσταση. Είναι όμως και μία έμπνευση για όλους εμάς. Και πως λέει ο Παλαμάς το Μεσολόγγι. Το λέει η χαρά της ιστορίας και το λέει άχρονη θύμηση. Μπαίνοντας στο πάρκο των ηρώων, καταλαβαίνεις τι σημαίνει άχρονη θύμηση. Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος εξαφανίζεται και ό,τι συνέβη πριν 199 χρόνια είναι σαν να συνέβη χθες. Και αυτή η άχρονη θύμηση και αυτή η χαρά της δικαιωμένης ιστορίας σήμερα μας εμπνέει, γιατί ξέρουμε πώς ξεκινήσαμε, ξέρουμε πού χρωστάμε, χρωστάμε στους ελεύθερους πολιορκημένους την ελευθερία, την προκοπή, τις επιδιώξεις μας και τις φιλοδοξίες μας. Και τους χρωστάμε και κάτι ακόμη μεγαλύτερο. Ότι αν χρειαστεί, όπως και εκείνοι, αν κινδυνεύσουν ο οίκος μας και η τιμή μας θα τα προστατεύσουμε ανυποχώρητα».

Αυτά τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, σε δηλώσεις που έκανε σήμερα στο Μεσολόγγι, όπου παρέστη στις εκδηλώσεις για την 199η επέτειο της εξόδου των ελεύθερων πολιορκημένων.

Όπως πρόσθεσε, «αυτή η ανυποχώρητη απόφασή μας να προστατεύσουμε την τιμή και τον οίκο μας συμβολίστηκε σήμερα εδώ από την παρουσία όχι μόνο του λαού του Μεσολογγίου, αλλά λαού από όλη την Ελλάδα και αυτή την τιμή προς τη μνήμη τους συμβόλισε το στεφάνι που είχα την υπέρτατη τιμή να καταθέσω εν ονόματι του ελληνικού λαού στη μνήμη των ελεύθερων πολιορκημένων».

Επίσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε στις δηλώσεις του:

«Σήμερα, εδώ, στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου, λαός και αρχές με σεμνότητα και αποφασιστικότητα, σε σχέση με τη μνήμη αυτή, τιμήσαμε την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση.

Τιμήσαμε αφάνταστη αυτοθυσία και αφάνταστη αυταπάρνηση ενός λαού, ο οποίος συμπύκνωσε με τη συμπεριφορά του τη νύχτα προς την Κυριακή των Βαΐων του 1826, το “ελευθερία ή θάνατος”, προτιμώντας το ελευθερία δια του θανάτου.

Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει. Αυτή ήταν η κατάσταση στο Μεσολόγγι πριν την έξοδο από τις τρεις πύλες, οι οποίες δεν οδήγησαν τους ελεύθερους πολιορκημένους στη νίκη. Τους οδήγησαν σε κάτι σπουδαιότερο, τους οδήγησαν στη δόξα και αυτή η δόξα έδωσε νέα πνοή και ορμή στην επανάσταση, η οποία ήδη από το 1824, λόγω των δύο εμφυλίων πολέμων, είχε αρχίσει να κάμπτεται. Έδωσε νέα πνοή και νέα ορμή στην επανάσταση πανευρωπαϊκά, αναζωπυρώθηκε σημαντικά ο φιλελληνισμός και οι ξένες μεγάλες δυνάμεις βλέποντας τη βαρβαρότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας έναντι ενός χριστιανικού λαού, λογαριάζοντας και τα συμφέροντά τους που θίγονταν από την ηρωική παράταση του αγώνα, άρχισαν σιγά-σιγά να αντιμετωπίζουν την ελληνική επανάσταση σαν κάτι που έπρεπε να αναγνωρίσουν.

Ήρθε το πρωτόκολλο της Πετρούπολης το 1826, ήρθε το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1827, λίγο πριν το Ναυαρίνο, ήρθε το Ναυαρίνο, το οποίο κατέστρεψε τον οθωμανικό στόλο και όλα αυτά επηρεάστηκαν και από τη δόξα και από την θυσία του Μεσολογγίου.

Ήρθε στην συνέχεια ο Καποδίστριας, κατελήφθη η Στερεά Ελλάδα, τα πράγματα άρχισαν να γυρίζουν και φτάσαμε αρχές του 1830, που η Ελλάδα αναγνωρίστηκε επισήμως διεθνώς με πρώτα σύνορα τις εκβολές του Σπερχειού, του Αλιάκμονα και του Αχελώου.

Και αυτές τις εκβολές του Σπερχειού και του Αχελώου τις χρησιμοποιήσαμε ως εφαλτήριο για να σηκώσουμε κεφάλι τα επόμενα χρόνια και να φτάσουμε ως εδώ».

«Γιορτάσαμε πριν από λίγα χρόνια, υπό αντίξοες συνθήκες, λόγω πανδημίας, τα 200 χρόνια από το ξέσπασμα της επανάστασης. Τα γιορτάσαμε εντυπωσιακά και ξαναστοχαστήκαμε το ξεκίνημά μας, ξαναστοχαστήκαμε πόσο δύσκολα, πόσο αφάνταστα δύσκολα ξεκίνησε η ελευθερία στην Ελλάδα, ώστε κατανοώντας αυτή τη δυσκολία την ανυπέρβλητη, ιδίως οι γενιές οι δικές μας που δεν έζησαν πόλεμο και τρομακτικές κακουχίες, κατανοώντας λοιπόν το πώς ξεκινήσαμε να αντιληφθούμε το χρέος μας απέναντι σε εκείνους που μας χάρισαν την ελευθερία μας. Και αυτό το χρέος, είναι χρέος ευγνωμοσύνης, προκοπής, ευημερίας και προστασίας της κυριαρχίας Ελλάδας που αυτοί μας χάρισαν».

Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, την αντιφώνησή του προς τον δήμαρχο Μεσολογγίου, Σπύρο Διαμαντόπουλο, κατά την διάρκεια του επισήμου γεύματος που παρέθεσε ο δήμαρχος για την 199η επέτειο της εξόδου των ελεύθερων πολιορκημένων και συνέχισε:

«Τα επόμενα χρόνια με σηκωμούς, αλλά και με χαμηλώματα, με καταστροφές, αλλά και με θριάμβους, διότι πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας και τον αυτοεπαινό μας, φτάσαμε ως εδώ. Μια χώρα μέσα στους μεγαλύτερους διεθνείς οργανισμούς, η οποία πλάθει καθημερινά το μύθο της ζωής της και καλούμαστε να είμαστε ταυτόχρονα ορισμένες φορές και άνθρωποι των καιρών και άνθρωποι της ιστορίας. Θα ήταν προτιμότερο να είμαστε διαρκώς άνθρωποι των καιρών, άνθρωποι δηλαδή της διαχειρίσεως της καθημερινότητάς μας, αλλά έρχονται και ώρες που πρέπει να μεταβληθούμε και σε ανθρώπους της ιστορίας σαν τους ελεύθερους πολιορκημένους. Τι ήταν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι. Ήταν άνθρωποι των καιρών που αντελήφθησαν το χρέος τους και αδελφωμένοι, χωρίς πείσματα και φθόνους, σε μία αδιάσπαστη δέσμη ενότητας, αποφάσισαν την έξοδο και κατέκτησαν κάτι περισσότερο από τη νίκη. Κατέκτησαν την αιώνια δόξα και πήρε πάλι πάνω της η επανάσταση και αναρριπίστηκε και πάλι ο φιλελληνισμός και ξανασκέφθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις ότι η παράταση της ελληνικής επανάστασης κόντρα στην οθωμανική αυτοκρατορία θίγει και τα συμφέροντα τους και ότι πρέπει να λήξει. Και άρχισε σιγά-σιγά από την έξοδο, από τις τρεις πύλες της ένδοξης κολάσεως, να μπαίνει η ελευθερία στην Ελλάδα. Από τις ίδιες πύλες, την ίδια στιγμή, άρχισε να μπαίνει σιγά-σιγά η ελευθερία στη χώρα μας. Και μετά την ανεξαρτησία την επίσημη του ‘30 μεγαλώναμε διαρκώς και φτάσαμε έως σήμερα».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr