Κωνσταντίνος Γώγος: Μεταναστευτικό – Οι «βαριές» ποινές ως μήνυμα αποτροπής

Του Κωνσταντίνου Γώγου* Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της αναίτιας επίθεσης στα σύνορα της χώρας μας από μετανάστες, οι οποίοι βάλουν με στόχο της είσοδό τους στη χώρα. Ανεξάρτητα των λόγων για τους οποίους συντελούνται οι συγκεκριμένες ενέργειες και ανεξάρτητα αν υπάρχει ξεκάθαρα υποκινητής, οι δράστες είναι συγκεκριμένοι και αυτοί έχουν την ευθύνη των […]

NEWSROOM

Του Κωνσταντίνου Γώγου*

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της αναίτιας επίθεσης στα σύνορα της χώρας μας από μετανάστες, οι οποίοι βάλουν με στόχο της είσοδό τους στη χώρα. Ανεξάρτητα των λόγων για τους οποίους συντελούνται οι συγκεκριμένες ενέργειες και ανεξάρτητα αν υπάρχει ξεκάθαρα υποκινητής, οι δράστες είναι συγκεκριμένοι και αυτοί έχουν την ευθύνη των πράξεών τους στο δικαστικό μας σύστημα.

Ως αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών ήρθε η δικαστική απόφαση, η οποία όπως αναφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταδίκασε τους 70 αλλοδαπούς, οι οποίοι και εισήλθαν παράνομα στη χώρα σε ποινή στερητική της ελευθερίας 4 ετών και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ χωρίς αναστολή.

Σύμφωνα, με το άρθρο 83 του Ν. 3386/2005:

«1. Ο υπήκοος τρίτης χώρας, που εξέρχεται ή επιχειρεί να εξέλθει από το ελληνικό έδαφος ή εισέρχεται ή επιχειρεί να εισέλθει σε αυτό χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ. Θεωρείται επιβαρυντική περίπτωση και επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ, αν αυτός που επιχειρεί να αναχωρήσει λαθραίως καταζητείται από τις δικαστικές ή αστυνομικές αρχές ή υπέχει φορολογικές ή πάσης φύσεως άλλες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο ή είναι υπότροπος».

Επομένως, η ανωτέρω περιγραφόμενη ποινή αγγίζει τα όρια της ανώτατης ποινής για το συγκεκριμένο αδίκημα και θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μήνυμα αποτροπής σε οιοδήποτε έτερο δράστη ήθελε υποτεθεί ότι θα επιχειρούσε την ίδια πράξη στο μέλλον.

Και κάπου εδώ ταιριάζει η περιγραφή του Τσεζάρε Μπεκαρία, ο οποίος το έτος 1764, στο μνημειώδες έργο του «Περί των Εγκλημάτων καιτων Ποινών» εισήγαγε την έννοια της ποινής όπως την θεωρούμε περίπου σήμερα,και τον σκοπό αυτής ως τόσο προληπτικό, με την έννοια να αποτρέψει τηνεπανάληψη του εγκλήματος από κάποιον έτερο δράστη, όσο και σωφρονιστικό, μετην έννοια ότι με την έκτισή της ποινής επέρχεται ο σωφρονισμός του δράστη και δενθα επαναλάβει αυτός το έγκλημά του.

Και μπορεί για το δεύτερο να μην είμαι τόσο σίγουρος, ωστόσο οι συγκεκριμένες ποινές, οι οποίες διαδόθηκαν παγκοσμίως σίγουρα πέτυχαν το σκοπό τους, έδωσαν ξεκάθαρο μήνυμα ότι η παράνομη είσοδος στη χώρα μας τιμωρείται.

Γίνεται αντιληπτό επομένως πως το δικαστικό σύστημα έχει τα αντανακλαστικά να εκδώσει μία δίκαιη δικαστική απόφαση όταν έχει τα όπλα. Τι γίνεται όμως με τη δικαστική απέλαση (έστω για τα κακουργήματα) που κάποιοι την θεώρησαν «περιττή» και την αφαίρεσαν με την τροποποίηση των Κωδίκων;;

Δικηγόρος Αθηνών, Μέλος της Ένωσης Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων*

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr