Κωνσταντίνος Γώγος: Πώς μπορεί η μήνυση κατά του εφέτη-ανακριτή να «τινάξει στον αέρα» την υπόθεση των Τεμπών – Η νομολογία του Αρείου Πάγου

Η υπόθεση του δυστυχήματος των Τεμπών δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο το νομικό μας κόσμο. Φυσικά όμως πάντα με νηφαλιότητα και με βάση νομικά επιστημονικά κίνητρα, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες. 

Κάθε νομική ενέργεια επομένως είτε αυτή προέρχεται από τις ανακριτικές – δικαστικές αρχές, από την υπεράσπιση ή την πολιτική αγωγή, καλώς η κακώς αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο φυσικά θα απασχολεί την κοινή γνώμη, κυρίως όμως τη νομική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. 

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι ανωτέρω περιγραφόμενες ενέργειες, από οποιαδήποτε από τις ανωτέρω πλευρές, μπορούν να έχουν συνέπειες για την εξέλιξη της υπόθεσης;

Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες της κατάθεσης μήνυσης κατά του εφέτη-ανακριτή, ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση, γεγονός το οποίο απασχόλησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αφού υπήρξε δημόσια τοποθέτηση από την αιτούσα μηνύτρια.

Τι θα μπορούσε ωστόσο να συμβεί και τι νομολογιακό προηγούμενο υπάρχει σε περίπτωση κατάθεσης μήνυσης σε δικαστή;

Χαρακτηριστική η απόφαση 108/2010 (Ε, ΠΟΙΝΙΚΕΣ) του Αρείου Πάγου. 

Στην απόφαση αναφέρεται:

«Και ναι μεν η υποβολή μήνυσης καταδικαστικού λειτουργού αυτή καθ’ εαυτή δεν συνιστά λόγον εξαίρεσης, αφού ο κάθε διάδικος ανεξαρτήτως των συνεπειών μιας αβάσιμης μήνυσης, θα μπορούσε να δημιουργεί ο ίδιος λόγον εξαίρεσης και συνεπώς επιλογή δικαστικού λειτουργού, πλην όμως εδώ αυτός ούτος οι δικαστικοί λειτουργοί υπέβαλαν τις δηλώσεις αποχής προς αποφυγήν δημιουργίας σε βάρος τους, και κατ’ επέκταση της δικαστικής λειτουργίας, δυσμενών σχολίων σε σχέση με την αμεροληψία τους.

Έτσι το συμφέρον της δικαιοσύνης και η διασφάλιση του κύρους αυτής αποτελεί και τον γνώμονα για την σχετική κρίση επ’ αυτών δηλώσεων αποχής].

Καθίσταται συνεπώς φανερόν ότι πρέπει να γίνουν δεκτές οι παραπάνω δηλώσεις, αφού δεν υπάρχουν αντίθετα στοιχεία που να αμφισβητούν το περιεχόμενο των δηλώσεων αυτών».

Στη συγκεκριμένη υπόθεση γίνεται δεκτή η δήλωση αποχής των δικαστικών λειτουργών, αφού οι διάδικοι έχουν καταθέσει μήνυση εναντίον τους για έτερη υπόθεση και μάλιστα ο Άρειος Πάγος κρίνει ότι και μόνο η κατάθεση μήνυσης είναι αρκετή προκειμένου να γίνει δεκτή η δήλωση αποχής ανεξάρτητα από την εξέλιξη και την πορεία της μήνυσης εναντίον τους.

Τι πρακτικά σημαίνει αυτό;

Ο εφέτης – ανακριτής ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση, και είναι στη διακριτική του ευχέρεια, θα μπορούσε αύριο το πρωί να καταθέσει δήλωση αποχής. Τι θα σήμαινε αυτό για την υπόθεση των Τεμπών; Η δικογραφία πρακτικά, όπως λαϊκά θα μπορούσε να ειπωθεί, θα «τιναζόταν στον αέρα».

Γιατί πάρα πολύ απλά η ανακριτική διαδικασία θα σταματούσε, θα έπρεπε να οριστεί νέος ανακριτή ο οποίος φυσικά και να χειριστεί την υπόθεση ξανά από την αρχή.

Μένει φυσικά να δούμε κατά πόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση θα γίνει ακριβώς το ίδιο, όπως άλλωστε προανέφερα είναι στη διακριτική ευχέρεια του δικαστή ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση, όμως επειδή κάθε δράση έχει αντίδραση, όταν βρισκόμαστε είτε στην υπεράσπιση είτε στην πολιτική αγωγή καλό είναι πριν ενεργήσουμε να δούμε τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να έχει μία αίτησή μας, μία μήνυση μας ή μία οποιαδήποτε διαδικαστική πράξη. 

Γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχει μια κοινή γνώμη η οποία αγωνιά για την πορεία και την εξέλιξη της υπόθεσης.

Και αυτή η αγωνία δυστυχώς δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να δεχθεί ατοπήματα και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να υπολογίζουμε όλους αυτούς τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. 

* Γράφει ο Κωνσταντίνος Γώγος, Δικηγόρος Αθηνών, Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου Ένωσης Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων 

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr