Μαρφίν: Η αναίρεση, η υποχρέωση του ΝΣΚ και τα 10 χρόνια αναμονή για τη δικαίωση των νεκρών
Η είδηση δεν είναι ότι ασκήθηκε μια γραφειοκρατική αναίρεση για το θέμα της αποζημίωσης των θυμάτων της Μαρφίν. Ούτε ότι χρειάστηκε πολιτική παρέμβαση για να πάρουν την αποζημίωση αυτή, που προφανώς δικαιούνται, αλλά σίγουρα δεν απαλύνει καθόλου τον πόνο τους. Η είδηση είναι πως, σήμερα που η πολιτεία δείχνει με έναν ισχυρό συμβολισμό το σεβασμό […]
Η είδηση δεν είναι ότι ασκήθηκε μια γραφειοκρατική αναίρεση για το θέμα της αποζημίωσης των θυμάτων της Μαρφίν. Ούτε ότι χρειάστηκε πολιτική παρέμβαση για να πάρουν την αποζημίωση αυτή, που προφανώς δικαιούνται, αλλά σίγουρα δεν απαλύνει καθόλου τον πόνο τους. Η είδηση είναι πως, σήμερα που η πολιτεία δείχνει με έναν ισχυρό συμβολισμό το σεβασμό της δια της παρουσίας προέδρου της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργού στις σημείο του εγκλήματος, έχουν περάσει 10 χρόνια και ο κρατικός μηχανισμός δεν έχει καταφέρει να απαντήσει στο βασικό ερώτημα: Ποιος ευθύνεται για αυτό το έγκλημα. Ποιος έκαψε ζωντανούς 3 ανθρώπους και εμπόδισε τη γέννηση ενός παιδιού που σήμερα θα ήταν 10 ετών;
Αυτή η απάντηση θα είναι σίγουρα η μεγαλύτερη οφειλόμενη τιμή για αυτούς τους ανθρώπους.
Γραφειοκρατία
Η αλήθεια είναι πάντως πως προκλήθηκε υψηλή αντίδραση όταν έγινε γνωστό ότι το ελληνικό δημόσιο ζήτησε από το Συμβούλιο Επικρατείας να αναιρέσει την απόφαση με την οποία επιδικάστηκαν από το Εφετείο αποζημιώσεις συνολικά 2.24 εκατομμυρίων ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων και των 24 εργαζόμενων του υποκαταστήματος. Κι αυτό γιατί ουδείς – και δικαίως- μπορεί σε τέτοιου επιπέδου υποθέσεις , να σταθμίσει ότι αυτό είναι μια απλά υπηρεσιακή γραφειοκρατική ενέργεια.
Αυτή είναι και η απάντηση στο εύλογο ερώτημα γιατί άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης το δημόσιο; Πρώτον τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους έχουν υποχρέωση να υποστηρίζουν τα συμφέροντα του δημοσίου, άρα να φτάνουν μέχρι τέλους τις υποθέσεις. Υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθούν ακόμα και για παράβαση καθήκοντος αν δεν το κάνουν. Είναι δηλαδή λίγο γραφειοκρατική διαδικασία. Δεύτερον υπάρχουν εκατοντάδες δίκες για τη συνταγματικότητα νόμων που η (εκάστοτε) αντιπολίτευση κατήγγειλε ως αντισυνταγματικούς και ως κυβέρνηση δια του ΝΣΚ υποστήριζε( αναγκαστικά) στα δικαστήρια. Είναι λοιπόν προφανώς για γραφειοκρατική «υποχρέωση». Όμως εν προκειμένω πάνω από τη νομική υποχρέωση είναι προφανές πώς υπάρχει η ηθική υποχρέωση. Αυτή που έσπευσε να υποστηρίξει ο πρωθυπουργός. Προφανώς δεν θα έπρεπε να χρειαστεί. Και προφανώς θα έπρεπε να έχει λήξει δικαστικά η υπόθεση εδώ και πολλά, πολλά χρόνια…
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr