Όλες οι αλλαγές στον ΠΚ: Δίκες εξπρές για σεξουαλικά εγκλήματα – Μόνο φυλάκιση για σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία – ΠΙΝΑΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Αυστηρότερες ποινές για συγκεκριμένα εγκλήματα ιδιαίτερης ποινικής απαξίας, δηλαδή μόνο ισόβια και όχι διαζευκτικά και δυνατότητα επιβολής τουλάχιστον 10 ετών κάθειρξης (π,χ ανθρωποκτονία) , περισσότερο χρόνο στις φυλακές για τους δράστες και αύξηση της έκτισης των ισοβίων στα 18 απο τα 16 χρόνια (κατ΄ελάχιστον) προβλέπουν οι αλλαγές του Ποινικού Κώδικα που ενέκρινε χθές το Υπουργικό Συμβούλιο.

Η δεύτερη παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνη στον ψηφισμένο τον Ιούνιο του 2019 κώδικα θέτει επισης αλλαγές διεύρυνση του αξιοποίνου στα κοινώς επικίνδυνα αδικήματα όπως εμπρησμό, έκρηξη, πλημμύρα κλπ, στα αδικήματα σχετικά με την υιοθεσία και στην αναδιαμόρφωση του πλαισίου των ποινών για τα αδικήματα της κλοπής και της υπεξαίρεσης (στην πλημμεληματική τους μορφή).

Ανάκριση και δίκες εξπρές

Με τις αλλαγές και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας μπορεί πλέον με παρέμβασή του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να ζητεί την κατ΄ απόλυτη προτεραιότητα διεξαγωγή της ανάκρισης και της δίκης υποθέσεων εξαιρετικής φύσης ή επί κακουργημάτων που αφορούν εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Με αυτό τον τρόπο θα επισπεύδεται ουσιαστικά η εκδίκαση και δικαστική διαλεύκανση υποθέσεων με μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο.

Παράλληλα τίθενται επι τάπητος περιβαλλοντικά αδικήματα π.χ για τον εμπρησμό δασών: Εισάγεται νέα μορφή αξιόποινης συμπεριφοράς όταν προκαλείται καταστροφή του περιβάλλοντος και τιμωρείται με ποινή κάθειρξης.

Ή για σεξουαλικά αδικήματα σε βάρος ανηλίκων:

* Πριν ο ομαδικός βιασμός είχε προβλεπόμενη ποινή πρόσκαιρη κάθειρξη ή ισόβια.

Τώρα μόνο ισόβια. Πλέον προβλέπεται ρητά βιασμός σε βάρος ανηλίκου, που τιμωρείται με ισόβια (πριν ήταν κάθειρξη από 10 μέχρι 15 )

* Πριν η “αποπλάνηση ανηλίκου” από τα 14 έως 15 έτη, ήταν πλημμέλημα.

Τώρα στη αποπλάνηση αλλάζει το ηλικιακό όριο από 12 έως 15 έτη και αναβιβάζεται σε κακούργημα από 5 έως 15 έτη.

Οι αλλαγές

α) Μόνο ισόβια για ανθρωποκτονία

• Για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της ανθρωποκτονίας, του ομαδικού βιασμού και του βιασμού σε βάρος ανηλίκου, της θανατηφόρας ληστείας, η προβλεπόμενη ποινή είναι πλέον μόνον η ισόβια κάθειρξη.

• Επαναφέρεται η παλαιά διάταξη του άρθρου 310 παρ. 1 του ΠΚ για τη βαριά σωματική βλάβη.

• Αυστηροποιείται η διάταξη για τη σωματική βλάβη από αμέλεια (άρθρο 314 παρ. 1 ΠΚ) και προστίθεται νέα διάταξη κατά την οποία συνιστά επιβαρυντική περίσταση η τέλεση σωματικής βλάβης σε βάρος υπαλλήλου κατά την εκτέλεση της εργασίας.

• Επαναφέρεται η διάταξη για την απρόσφορη απόπειρα, η οποία είχε καταργηθεί με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα τον Ιούνιο του 2019.

• Αναδιαμορφώνεται και εξειδικεύεται το πλαίσιο για την παροχή κοινωφελούς εργασίας σε περίπτωση μη παροχής ή πλημμελούς παροχής αυτής από τον καταδικασθέντα.

• Για τον περιορισμό των αυτοδίκαιων αναστολών, επαναφέρεται η προϋπόθεση της μη προηγούμενης καταδίκης σε ποινή πάνω από 3 έτη για την αυτοδίκαιη αναστολή της ποινής.

β) Απόλυση απο τις φυλακές :

• Σε μείζονος ποινικής απαξίας αδικήματα όπως ναρκωτικά, ανθρωποκτονία, ληστεία, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, προβλέπεται η απαγόρευση απόλυσης με τον όρο της κατ’ οίκον έκτισης της ποινής με ηλεκτρονική επιτήρηση.

• Σε περίπτωση πρόσκαιρης κάθειρξης για τα εγκλήματα του νόμου περί ναρκωτικών (διακεκριμένη μορφή), εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις, εσχάτη προδοσία, ανθρωποκτονία, ληστεία, εκβίαση, βιασμός και όλα κατά της γενετήσιας ελευθερίας εγκλήματα δίνεται η δυνατότητα για απόλυση υπό όρο μόνο αν έχουν εκτιθεί με ευεργετικό υπολογισμό τα 4/5 της ποινής.

• Επιπλέον για τα παραπάνω εγκλήματα, για τις περιπτώσεις καταδίκης σε ισόβια κάθειρξη, το κατώτατο όριο παραμονής στο σωφρονιστικό κατάστημα του καταδίκου αυξάνεται από τα 16 χρόνια (πραγματικής έκτισης) που ισχύει σήμερα στα 18 χρόνια.

Γ) Αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας:

• Η παραγραφή για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας όταν αυτά τελούνται σε βάρος ανηλίκου θα αρχίζει από την ενηλικίωσή του και για ένα έτος, εφόσον η πράξη είναι πλημμέλημα και για τρία έτη εφόσον είναι κακούργημα.

• Η προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και η προσβολή της γενετήσιας ευπρέπειας για τους ανηλίκους θα διώκεται αυτεπαγγέλτως.

• Η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, όταν τελείται στο πλαίσιο σχέσης εξάρτησης (εργασία κλπ) τιμωρείται πλέον μόνο με φυλάκιση (καταργήθηκε η δυνατότητα τιμώρησης της πράξης εναλλακτικά με χρηματική ποινή) και διώκεται αυτεπάγγελτα.

• Επανέρχεται η κακουργηματική μορφή της αιμομιξίας, η οποία τον Ιούνιο του 2019 έγινε πλημμέλημα.

• Το αδίκημα των γενετήσιων πράξεων με ανηλίκους ή ενώπιον τους (άρθρο 339 ΠΚ), στη βασική του μορφή τιμωρείται πλέον μόνο ως κακούργημα

Δ) Αλλες ρυθμίσεις :

• Διευρύνεται το αξιόποινο για τις παραβάσεις σχετικά με την υιοθεσία (άρθρο 360Α ΠΚ) και προστίθεται μία ακόμα συμπεριφορά ως ποινικά αξιόλογη. Πλέον τιμωρείται τόσο εκείνος που δίνει το παιδί του σε υιοθεσία, εκείνος που υιοθετεί και εκείνος που μεσολαβεί στην υιοθεσία αποκομίζοντας ο ίδιος ή προσπορίζοντας σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος.

• Αυστηροποιείται το πλαίσιο των ποινών στα αδικήματα της κλοπής και της υπεξαίρεσης (στην πλημμεληματική τους μορφή).

• Αυστηροποιούνται οι διατάξεις για τα κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα, δηλαδή για τον εμπρησμό, τον εμπρησμό δασών, την πλημμύρα, την έκρηξη κλπ.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ

Ο δικηγόρος Κων/νος Γώγος σταχυολογεί τις αλλαγές και παραθέτει συγκριτικούς πίνακες:  

Α. Επανέρχεται η ισόβια κάθειρξη – καταργείται η διαζευκτική ποινή. 

Ο νέος Ποινικός Κώδικας είχε εισάγει μία καινοτομία αυτή της διαζευκτικής ποινής. Παρά το γεγονός ότι επικρίθηκε αρχικώς, εν τέλει αποδείχθηκε πως η διαζευκτική ποινή επιτρέπει στο δικαστή να οριοθετήσει την ποινή σε λογικά πλαίσια σε πολύ συγκεκριμένες υποθέσεις. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως όπου η ισόβια κάθειρξη από μόνη της δέσμευε το δικαστή, σε μία ποινή εξαντλητική σε γκρίζες περιπτώσεις. Σαφώς και η περίπτωση του θύματος ενδοοικογενειακής βίας για χρόνια που οδηγείται σε ανθρωποκτονία του θύτη πατέρα του δεν είναι ίδια με την υπόθεση του εκτελεστή συμβολαίων θανάτου. Ωστόσο, η ποινή ήταν η ίδια – ισόβια μην επιτρέποντας στο δικαστή να ξεφύγει από τα στενά οριοθετημένα πλαίσια. 

Φαίνεται ωστόσο, ότι η νέα νομοπαρασκευαστική επιτροπή έχει διαφορετική άποψη καταργώντας τη διαζευκτική ποινή και επαναφέροντας ως μοναδική ποινή την ισόβια κάθειρξη σε συγκεκριμένα αδικήματα:

Αναλυτικά στον πίνακα που ακολουθεί αναφέρονται οι ποινές όπως ήταν πριν το 2019, μετά την τροποποίηση των Κωδίκων και τώρα με την νέα αναθεώρηση:

Β. Επαναφορά της διάταξης 310 παρ. 1 ΠΚ

Με την αναθεώρηση επαναφέρεται η ανωτέρω διάταξη. Με τον παλαιό Κώδικα η διάταξη 310 είχε ως εξής:

«1. Αν η πράξη του άρθρου 308 είχε επακόλουθο τη βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του παθόντος, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών».

Ενώ η διατύπωση του ΠΚ του 2019 είχε ως εξής:

«1. Όποιος προκαλεί σε άλλον βαριά σωματική βλάβη τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Aν επεδίωκε την πρόκληση της βαριάς σωματικής βλάβης, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη».

Γ. Αυστηροποιείται η διάταξη για τη σωματική βλάβη από αμέλεια (άρθρο 314 παρ. 1 ΠΚ) και προστίθεται νέα διάταξη κατά την οποία συνιστά επιβαρυντική περίσταση η τέλεση σωματικής βλάβης σε βάρος υπαλλήλου κατά την εκτέλεση της εργασίας.

freepik

Δ. Η επιστροφή της απρόσφορης απόπειρας. 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση για την αναθεώρηση του ΠΚ με τις νέες διατάξεις επαναφέρεται η απρόσφορη απόπειρα. Η αλήθεια είναι πως η κατάργηση της απρόσφορης απόπειρας είχε αποτελέσει διαμάχη μεταξύ των θεωρητικών το 2019. Μέσα στα αμφιθέατρα η απρόσφορη απόπειρα έχει την τιμητική της. Τόμοι έχουν γραφτεί. Πόσοι θα ξεχάσουν χαρακτηριστικά παραδείγματα: όταν ο Α πυροβολεί τον Β για να τον σκοτώσει με άσφαιρο ή χαλασμένο όπλο που δεν έχει βλητική ικανότητα, ή ο Α πυροβολεί ένα σκεπασμένο γουρούνι νομίζοντας ότι είναι ο γείτονάς του Β που θέλει να σκοτώσει κτλ…. 

Προσωπική άποψη του συντάκτη: Κατανοώ πως για κάποιους η κατάργηση είχε σαν αποτέλεσμα να μην έχουν τι θέμα να βάλουν στην επόμενη εξεταστική αλλά μην αλλάξουμε τον κώδικα πάλι για αυτούς τους λίγους. 

Ε. Αλλάζει το σύστημα της κοινωφελούς εργασίας. 

Ήδη από τον 2019 με την τροποποίηση των κωδίκων η κοινωφελής εργασία αποτέλεσε τον κυρίως τρόπο εκτέλεσης των ποινών. Ωστόσο, ουδέποτε έως και σήμερα εκδόθηκαν οι εφαρμοστικές διατάξεις με αποτέλεσμα το σύστημα να υπολειτουργεί. 

Μία παρατήρηση στο συγκεκριμένο κομμάτι: 

Αναμένουμε το πλήρες κείμενο του νομοσχεδίου. Η τελευταία αλλαγή του κώδικα είχε την εξής διατύπωση: 

«Η κοινωφελής εργασία πραγματοποιείται προς όφελος του κοινού σε δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης ή μη κερδοσκοπικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου…». 

Με αυτό τον τρόπο άνοιγε επισήμως ο δρόμος της εκτέλεσης της ποινής από ιδιώτες. Ευελπιστώ να υπάρξει τροποποίηση καταργώντας τη συγκεκριμένη διατύπωση. 

ΣΤ. Αυτοδίκαιη αναστολή – Μη προηγούμενη καταδίκη σε ποινή πάνω από 3 έτη. 

Η συγκεκριμένη τροποποίηση θα έχει έναν και μόνον αποτέλεσμα να δίνεται αναστολή αδιακρίτως σχεδόν σε όλες τις υποθέσεις πλημμελημάτων. Δικαστήριο χωρίς εκτέλεση ποινής δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα ούτε για τον καταδικασθέντα, ούτε σωφρονιστικό μέτρο αποτελεί, ούτε εισπρακτικό για το ίδιο το κράτος. 

Μην απορούμε μετά όταν τα δημοσιεύματα θα γράφουν: «Αφέθηκε ελεύθερος για εκατοστή φορά και συνέχισε να τελεί κλοπές». 

Για το συγκεκριμένο ζήτημα μάλιστα υπάρχει και σχετική αρθρογραφία. 

Ζ. Απόλυση υπό όρο. 

Ένα πολύπαθο ζήτημα το οποίο έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη, έχοντας αποτελέσει μάλιστα και πεδίο πολιτικών συγκρούσεων, είναι το θέμα της υφ’ απόλυσης των καταδικασθέντων. 

Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι η υφ’ όρων απόλυση δεν αποτελεί ένα δικό μας ελληνικό θεσμό, αλλά ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Επί της ουσίας επιδιώκεται η υφ’ όρων απόλυση για τους καταδικασθέντες εκείνους οι οποίοι επί της ουσίας έδειξαν σημάδια σωφρονισμού.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα αποδείχθηκε πως η υφ’ όρων απόλυση δεν έγινε με τα κατάλληλα κριτήρια με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε αθρόες αποφυλακίσεις που είχαν τα ανάποδα αποτελέσματα. Αυτό είχε σαν πρακτικό αποτέλεσμα να δαιμονοποιηθεί ο θεσμός, αλλά κυρίως να πολιτικοποιηθεί. 

Όλο αυτό οδηγεί σήμερα στη νέα και για άλλη μία φορά αναθεώρηση του θεσμού. 

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να είναι η τελευταία και να μην οδηγούμαστε κάθε έξι μήνες σε αλλαγές στο σωφρονιστικό μας σύστημα. 

Σήμερα η διάταξη της υφ’ όρων απόλυσης προβλέπει:

«1. Όσοι καταδικάστηκαν σε στερητική της ελευθερίας ποινή μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης, σύμφωνα με τις πιο κάτω διατάξεις, εφόσον έχουν εκτίσει:

α) σε περίπτωση φυλάκισης, τα δύο πέμπτα αυτής,

β) σε περίπτωση πρόσκαιρης κάθειρξης, τα τρία πέμπτα αυτής και

γ) σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης τουλάχιστον είκοσι έτη. 2. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης δεν απαιτείται να έχει καταστεί η καταδίκη αμετάκλητη.

3. Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών, που προβλέπεται στην παράγραφο 1. Σε κάθε περίπτωση ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει είκοσι πέντε έτη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό.
4. Αν ο καταδικασθείς εργάζεται, κάθε ημέρα εργασίας υπολογίζεται σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της σωφρονιστικής νομοθεσίας. Κάθε ημέρα κράτησης κρατουμένων που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού των οστών ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο (2) ημέρες εκτιόμενης ποινής. Το ίδιο ισχύει και για: α) κρατουμένους με ποσοστό αναπηρίας πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω, που δεν μπορούν να εργαστούν, εφόσον κρίνεται ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης, β) κρατουμένους με ποσοστό αναπηρίας εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω, γ) κρατουμένους στους οποίους απαγορεύεται ύστερα από γνωμάτευση από Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) η ανάληψη εργασίας ή απασχόλησης που μπορεί βάσιμα να προκαλέσει σοβαρή και μόνιμη βλάβη στην υγεία τους, δ) κρατουμένους οι οποίοι νοσηλεύονται σε θεραπευτικά καταστήματα ή νοσοκομεία εφόσον η νοσηλεία τους έχει διαρκέσει τουλάχιστον τέσσερις (4) μήνες, ε) κρατούμενες μητέρες για όσο διάστημα έχουν μαζί τους τα ανήλικα τέκνα τους, στ) κρατουμένους που συμμετέχουν σε θεραπευτικό πρόγραμμα ψυχικής απεξάρτησης από ναρκωτικά εγκεκριμένου, κατά το άρθρο 51 του ν. 4139/2013 οργανισμού και ζ) κρατουμένους για όσο διάστημα διαρκεί η κράτησή τους σε χώρους αστυνομικών τμημάτων ή αστυνομικών διευθύνσεων. Η διακρίβωση της αναπηρίας στις περιπτώσεις α΄ και β΄ γίνεται με τη διαδικασία της παραγράφου 2 του άρθρου 105.
5. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά είτε κατά την προηγούμενη παράγραφο είτε κατά τις ειδικές διατάξεις που προβλέπουν αντίστοιχο υπολογισμό.
6. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον καταδικασθέντα απόλυση υπό όρο, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με τα δύο πέμπτα της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, δεκαέξι έτη. Το χρονικό διάστημα των δύο πέμπτων ή, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, των δεκαέξι ετών, προσαυξάνεται κατά το ένα τρίτο των λοιπών ποινών που τυχόν έχουν επιβληθεί, στην περίπτωση που αυτές συντρέχουν σωρευτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει παραμείνει στο κατάστημα είκοσι έτη και αν εκτίει περισσότερες ποινές ισόβιας κάθειρξης, αν έχει παραμείνει είκοσι πέντε έτη». 

Πρακτικά η συγκεκριμένη διάταξη με το νέο νομοσχέδιο αλλάζει ριζικά. 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση:

Τα 16 έτη γίνονται 18 για την ισόβια κάθειρξη. 

Τα 3/5 γίνονται 4/5 για συγκεκριμένα αδικήματα. 

Καταργείται ο θεσμός της κατ’ οίκον έκτισης της ποινής για τα αδικήματα που αφορούν ναρκωτικά, ανθρωποκτονία, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας. 

Η. Αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας. 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση δύο είναι τα κρίσιμα ζητήματα:

Πρώτον, η παραγραφή των εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας όταν αυτά τελούνται σε βάρος ανηλίκου, που πλέον θα αρχίζει από την ενηλικίωσή τους και για ένα χρόνο ακόμα για τα πλημμελήματα και τρία χρόνια για τα κακουργήματα. 

Δεύτερον, η αυτεπάγγελτη πλέον δίωξη για τα αδικήματα της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας και ευπρέπειας για τους ανηλίκους. 

Για την πρώτη περίπτωση στον κατωτέρω πίνακα φαίνονται οι διαχρονικές αλλαγές με βάση τις τροποποιήσεις των κωδίκων:

Από εκεί και πέρα όσον αφορά την αυτεπάγγελτη δίωξη θα πρέπει να παρατηρούμε ότι μάλλον θα γεννήσει περισσότερα προβλήματα από ότι προσπαθεί να λύσει.

Αυτεπάγγελτη δίωξη σημαίνει ότι ο αστυνομικός ο οποίος συναντάει στο πάρκο κάποιο ζευγάρι να ερωτοτροπεί θα έχει υποχρέωση να εξακριβώσει τις ηλικίες τους και σε περίπτωση ανηλικότητας να σύρει στο αυτόφωρο το δράστη. Τι γίνεται στην περίπτωση που ο δράστης είναι 18 ετών και μία ημέρα και το αυτεπάγγελτα χαρακτηριζόμενο θύμα 16 ετών παρά μία ημέρα; 

Θ. Λοιπά ζητήματα. 

Αυστηροποιούνται τα πλαίσια για τα αδικήματα της κλοπής, υπεξαίρεσης, εμπρησμού δασών, πλημμύρας, έκρηξης κτλ. 

Υ.Γ. Το άρθρο που αφορά την κλοπή έχει ήδη τροποποιηθεί δύο φορές μέσα σε τρία χρόνια. Ας είναι η τελευταία αλλαγή. 

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr