Παναγιώτης Στάθης: Μη γεμίζετε με “ποινές ισόβιων καθείρξεων” τα μυαλά του κόσμου, γιατί έτσι καταβαραθρώνεται η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη
Τι τελευταίες μέρες γίνεται διαρκής επίκληση των διατάξεων που κατηγορείται ο σταθμάρχης της Λάρισας, με αναφορά στο πλαίσιο ποινής από 10 έτη έως ισόβια κάθειρξη. Είναι άραγε τόσο απλό να οδηγεί ένα δικαστήριο σε τέτοια ποινή;
Η διαπίστωση είναι πομπώδης και κυρίως αρκούντως “πειστική” για να πειστούμε όλοι ότι εν τέλει το Κράτος, αυτή τη φορά είχε προβλέψει δρακόντεια τιμωρία για τους υπαιτίους ενός πολύνεκρου δυστυχήματος. Άρθρο 291 Ποινικού Κώδικα περί « Επικίνδυνων παρεμβάσεων στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς, πλοίων και αεροσκαφών». Ο νέος ποινικός κώδικας ( ν. 4637/2019) προβλέπει πως το δικαστήριο μπορεί να επιβάλλει ακόμα και την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Εν ολίγοις ο σταθμάρχης, κι όποιος άλλος αντιμετωπίσει κατηγορίες για αυτό το αδίκημα , μπορεί να αντιμετωπίσει έως και την εσχάτη των ποινών. Με αυτό τον τρόπο “κόπηκε” μαχαίρι κάθε συζήτηση για την τιμωρία τους. Νομικό οπλοστάσιο υπάρχει, σου λέει ο άλλος, άρα το κράτος μερίμνησε, συνεπώς το μόνο που μένει είναι η Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Αν δεν την κάνει, τότε ο “δράστης” θα πέσει στα μαλακά.. Τόσο απλά. Είναι όμως τόσο απλά;
Η αλήθεια
Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί απλώς για να συντελεστούν οι προϋποθέσεις του αδικήματος, θα πρέπει να διαγνωστεί νομικά ότι ο σταθμάρχης είχε δόλο. Όπως εξηγεί ο καθηγητής της νομικής σχολής του ΑΠΘ, Γρηγόρης Καλφέλης (in.gr) “…θα ήταν πολύ απογοητευτικό για τους ανθρώπους που έχασαν τους αγαπημένους τους , αν αργότερα κατά τη διαδικαστική διερεύνηση της υπόθεσης αυτής, «ξεφύγουμε» από το έγκλημα του άρθρου 291 (αν δεν αποδειχθεί ο δόλος του σταθμάρχη, πράγμα που είναι πιθανό) και μεταπέσουμε στο έγκλημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας κατά συρροή! Και στη «συνολική ποινή» του άρθρου 94 του Ποινικού Κώδικα, η οποία μπορεί να φθάσει- το μέγιστο- μέχρι και τα 8 χρόνια.
Και άρα θα ήταν πολύ κακό για τους ανθρώπους που σήμερα θρηνούν «τα αγγελούδια τους», αν από τα ισόβια με τα οποία κάποιοι τους λένε ότι μπορεί να τιμωρηθεί ο σταθμάρχης, να πέσουμε αιφνιδίως στην ποινή των 8 ετών! Επομένως είναι απαραίτητο ο νομικός χαρακτηρισμός της κατηγορίας να γίνει με μεγάλη προσοχή”.
Η εμπιστοσύνη
Ο διαπρεπής καθηγητής επισημαίνει κάτι νομικά ορθό αλλά κυρίως κοινωνικά και πολιτικά αναγκαίο. Γιατί απλώς αν γεμίσουμε με ισόβια τα μυαλά του κόσμου, που ψάχνει – ευλόγως- τιμωρία για μια ασύλληπτη τραγωδία, τότε όταν έρθει η στιγμή της δικαστικής κρίσης μπορεί να δημιουργηθεί ένα ακόμα φαινόμενο ρήγματος εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και δικαιοσύνης. Ένα ρήγμα που υφίσταται ήδη. Όπως αναφέρει ο καθηγητής “και κάποτε επιτέλους (όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες) είναι απαραίτητο να προβλεφθεί η ανώτατη ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης των 15 ετών , ακόμη και για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, όταν από το έγκλημα τούτο προκαλείται ο θάνατος πολλών ανθρώπων! Με άλλα λόγια δεν είναι δυνατό να πεθαίνουν από την αμέλεια κάποιου 50, 100 ή 200 άνθρωποι ( και η μέγιστη ποινή να είναι τα 8 έτη του άρθρου 94 του Ποινικού Κώδικα)!”
Εν ολίγοις καλύτερη η ουσία (μιας μικρότερης τιμωρίας) από τον εντυπωσιακό για δρακόντειας και μη εφαρμόσιμης ποινής.
Ας το αναλογιστούμε…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παναγιώτης Στάθης: 24 δικαστές εκτός δικαστικού σώματος σε 11 μήνες – Μια αρχή που άργησε Παναγιώτης Στάθης: Η “σπορά του μίσους” στο λόγο των δικαστών Παναγιώτης Στάθης: Η ελπίδα στα συντρίμμια Παναγιώτης Στάθης: Τους πήρε μήνες (κόστισε σε εκατοντάδες αναβολές) αλλά λύνεται: Η ρύθμιση για την Νομική Βοήθεια άργησε αλλά ήρθε Παναγιώτης Στάθης – Γρήγορη Δικαιοσύνη : Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο…Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr