Παναγιώτης Στάθης: Τι θέλω να μου φέρει το 2021 στη Δικαιοσύνη (που σχεδόν το 50% των πολιτών δεν εμπιστεύεται)

Και το ερώτημα που τίθεται είναι ένα : Πόσο εμπιστεύονται οι Έλληνες το θεσμικό “μαξιλάρι” ισονομίας, ισότητας και δικαστικής προστασίας; Θεωρούν ανεξάρτητη τη Δικαιοσύνη, πιστεύουν πως υπάρχουν παρεμβάσεις στο έργο των δικαστών;

NEWSROOM
Παναγιώτης Στάθης: Τι θέλω να μου φέρει το 2021 στη Δικαιοσύνη (που σχεδόν το 50% των πολιτών δεν εμπιστεύεται)

Ένας παγκόσμιος , Αι Βασίλης των φτωχών, θα σου απαντούσε πως θα περίμενε ένα δώρο: Κοινωνική και θεσμική Δικαιοσύνη. Γιατί η δομή της δημοκρατίας , είναι το Κράτος Δικαίου.

Θα μου πείτε ο Αι Βασίλης των πλουσίων (αν προσπεράσουμε τον κοινωνικό “ρατσισμό” του ταξικού διαχωρισμού του Αγίου) δεν θα έπρεπε να φέρει περισσότερη Δικαιοσύνη;

Εννοείται , απλώς η Δικαιοσύνη , οφείλει να είναι κυρίως το καταφύγιο των αδυνάτων, το θεσμικό μαξιλάρι όπου όλοι , ενώπιον του, είναι ίσοι.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι ένα : Πόσο εμπιστεύονται οι Έλληνες το θεσμικό “μαξιλάρι” ισονομίας, ισότητας και δικαστικής προστασίας; Θεωρούν ανεξάρτητη τη Δικαιοσύνη, πιστεύουν πως υπάρχουν παρεμβάσεις στο έργο των δικαστών;

Η απάντηση που συνόδευσε την αποχώρηση του 2020 (και τέθηκε από την “aboutpeople” (για το news 24/7) είναι εν τέλει απογοητευτική:

Οι απαντήσεις

Το 49,9% των ερωτώμενων έδωσε αρνητικές απαντήσεις ενώ το 48,5% απάντησε θετικά και συγκεκριμένα το 13,7% είπε ότι την εμπιστεύεται, το 34,8% ότι μάλλον την εμπιστεύεται, το 28,2% ότι μάλλον δεν την εμπιστεύεται και το 21,7% ότι δεν την εμπιστεύεται.

Στην ερώτηση για το πόσο ανεξάρτητη θεωρείτε την ελληνική Δικαιοσύνη σε μια κλίμακα από το 1 ως το 9, ο μέσος όρος των απαντήσεων βρίσκεται στο 4,64. Από 6-9 βαθμολόγησε το 38,5% των ερωτώμενων, ενώ από 4 και κάτω το 46,7%.

Ως σημαντικότερο πρόβλημα αξιολογούνται οι πιθανές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη από οικονομικά και άλλα συμφέροντα σε ποσοστό 39,5%, ενώ έπονται οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης (34,4%), οι πολιτικές παρεμβάσεις (16,6%) και το οικονομικό κόστος για να εμπλακείς σε δίκη (7,2%).

Θετικά κρίνεται ο θεσμός της εξωδικαστικής διαμεσολάβησης από το 61,9% των ερωτώμενων και αρνητικά από το 15,6%.

Διαχρονική παθογένεια

Ας μη βαυκαλιζόμαστε για το ποιος φταίει για την εμπέδωση αυτού του κλίματος έλλειψης εμπιστοσύνης: Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία (που κόπτεται για την δικαστική ανεξαρτησία όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση) προσπαθεί με κάθε μέσο να ποδηγετήσει τη Δικαιοσύνη. Με κάθε μέσον. Οι περιγραφές που έχουν βιώσει οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ (αλλά και ο δημόσιος βίος σε κοινή θέα ενίοτε) είναι ανατριχιαστικές. Και μην κοροιδευόμαστε: Όπου υπάρχει καπνός, συνήθως υπάρχει και φωτιά. Άλλωστε αν ήθελαν ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα είχαν προ πολλού αφήσει την επιλογή της ηγεσίας τους στους ίδιους τους δικαστές. Όμως αντ’ αυτού βλέπουμε τις συνταγματικές αναθεωρήσεις να περνούν σα τα τρένα από μπροστά μας.

Οι ίδιοι οι δικαστές που δέχονται να γίνονται το μακρύ χέρι της πολιτικής; εξουσίας , δίδοντας δικαιώματα και αφορμές: Στα χρόνια των μνημονίων επίσης οι περικοπές των αποδοχών των πάντων πλην τελικά (και) των ιδίων , με δικαστικές αποφάσεις για να μην ξεχνιόμαστε, έδωσε μια αίσθηση στον κόσμο πως οι δικαστές νοιάζονται μόνο για τα τα οίκου τους. Με κίνδυνο να γίνω άδικος (γιατί υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά παραδείγματα εξαιρετικών δικαστικών αποφάσεων για τους πολίτες, που η πλειονότητα των δικαστών μοχθεί για αυτές ) κοντέψαμε κάποια στιγμή τα τελευταία πολλά χρόνια η έννοια αναδρομικά να γίνει συνώνυμο των δικαστών. Όπως και η ίντριγκα και η πολιτικοποίηση συνώνυμο των εκλογικών τους αναμετρήσεων για τους βασικούς συνδικαλιστικούς τους φορείς.

Οι δικηγόροι από την πλευρά τους, ο τρίτος θεσμικός πυλώνας της Δικαιοσύνης, αδίκησαν τον εαυτό τους με την ‘απουσία” τους επί της ουσίας και επι σειρά ετών από την πρώτη γραμμή των θεσμικών διεκδικήσεων και των μαχών. Τα πράγματα ισορρόπησαν τα τελευταία χρόνια, άλλωστε το κίνημα της γραβάτας ήταν ένα ουσιαστικό αποτύπωμα, όμως δεν αρκεί για να σβήσει την “απουσία” ουσιαστικής παρέμβασης του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας, κυρίως τα πρώτα χρόνια των μνημονίων.

Και τέλος οι ίδιοι οι πολίτες που δείχνουν εξαιρετικά εξοικειωμένοι με την ανισονομία όταν αυτή είναι υπέρ τους και εξεγείρονται όταν βρίσκονται την άλλη πλευρά του λόφου. Όμως όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα η φωτιά θα φτάσει και στο δικό σου.

Ας μη ρωτάμε λοιπόν, τι θέλουμε το 2021 για τη Δικαιοσύνη. Προφανώς πραγματική Δικαιοσύνη.

ΔΕΊΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr